لیونل مسی؛ او یک تیم ضعیف را جلو نمی‌برد اما الهام‌بخش یک تیم خوب است
لیونل مسی روی زمین ویمبلی دراز کشیده بود، دست چپش به جام لیگ قهرمانان بود و دست راستش را در هوا تکان می‌داد، شاید فکر می‌کرد شب‌های افتخارآمیز زیادی در رقابت‌های اروپایی در راه است.
به گزارش ایلنا، سال 2011 بود و بارسا 3 بر یک منچستریونایتد را شکست داده بود. سر الکس فرگوسن که چهره درهم و دستان لرزانش را خیلی خوب به‌خاطر داریم، گفت: «هیچ‌کس ما را این‌طور تحقیر نکرده بود.» آنها در آن بازی آنقدر عالی بودند که خیلی‌ها پیش‌بینی کردند یک دهه سلطه اروپایی در انتظارشان است. مسی گل دوم را زد و نام بارسلونا برای چهارمین‌بار روی جام قهرمانی حک شد. مسی 23ساله برای سومین‌بار در شش سال قهرمان اروپا شد.
اما در هفت سال بعدی تنها یک قهرمانی اروپا به‌دست آمده که در سال 2015 توسط لوییس انریکه رقم خورد و برای بدتر شدن اوضاع در این سال‌ها، رئال‌مادرید چهار قهرمانی داشته که سه‌تایش در سه فصل اخیر بوده. لوییس سوارس گفت: «آنها تاریخ ساختند و این برای ما خار در چشم است.»
مسی در حالی امشب دوباره در ویمبلی بازی می‌کند که خاطرات خوش گذشته روی دوشش سنگینی می‌کند. برای خیلی از بازیکنان چهار قهرمانی اروپا غیرقابل تصور است اما برای مسی زیاد نیست. او ماه گذشته به رادیو کاتالونیا گفت: «وقتش رسیده لیگ قهرمانان را ببریم.» باشگاه هم چنین احساسی دارد چون بردن لالیگا به یک عادت برای کاتالان‌ها تبدیل شده و حتی دوگانه قهرمانی فصل قبل به‌شدت زیر سایه سومین حذف پیاپی از مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان قرار گرفت. ارنستو والورده با موجی از انتقادات مواجه شد که چرا در لیگی که قهرمانی‌شان قطعی است، بازیکنان را اینقدر خسته می‌کند؛ انتقاد دیگر اتکای بیش از حد به مسی بود. هر دو انتقاد همیشه وارد بوده و در طول یک هفته گذشته که بازیکنان کلیدی بارسلونا استراحت کردند و تیم در سه بازی هفت امتیاز از دست داد، بیش از پیش به چشم آمد.
اما شاید مشکل بارسلونا بیش از انطباق با نبودن مسی، کنار آمدن با کاستی‌های نقاط دیگر است. دفاع بارسلونا که نقطه قوت فصل قبل تیم بود، متزلزل شده و انگشت اتهام به‌سوی جرارد پیکه نشانه می‌رود که اشتباهات تکراری‌اش قابل چشم‌پوشی نیست. خط میانی تیم بدون آندرس اینیستا زور لازم را ندارد و خریدهای تابستانی، آرتورو ویدال، کلمان لنگله و مالکوم هنوز چیزی از خود نشان نداده‌اند.
درباره خود مسی هم فشار و انتظار چیز تازه‌ای نیست. آرژانتین در جام جهانی ثابت کرد که او نمی‌تواند یک تیم ضعیف را جلو ببرد اما می‌تواند الهام‌بخش یک تیم خوب باشد، در سال 2011 نیز بارسلونا به او متکی بود. پپ گواردیولا در جشن قهرمانی تیمش در ویمبلی گفت: «ما بازیکنان خیلی خوبی داریم اما بدون او نمی‌توانستیم این‌طوری بازی کنیم. ما سخت کار می‌کنیم، استعداد داریم و تاکتیک هم به کمک‌مان می‌آید اما مسی منحصر به فرد و غیرقابل جایگزینی است.»
