متون طنز درجه یک ایرانی دیگر کمتر کار می‌شود/نیل سایمون بیشتر از روحوضی‌ها طرفدار دارد
بهنود محمدی‌پور گفت: امروزه متون طنز خوب و درجه یک ایرانی دیگر کمتر کار می‌شود و کارگردان‌ها اغلب سراغ متون طنز خارجی مانند نمایشنامه‌های نیل سایمون می‌روند که خیلی هم در ایران طرفدار دارد. و کمتر در این قالب از نمایشنامه‌های ایرانی کار می‌شود و اگر هم کاری به صحنه برود نزدیک به فضای تئاتر آزاد است.
بهنود محمدی‌پور کارگردان نمایش «عجایب السلطنه» در گفتگو با خبرنگار ایلنا، این اثر را یک کار آیینی سنتی یا به روایت قدیمی‌ترها، روحوضی خواند و گفت: پیدایش و شروع نمایش ایرانی پیش از آنکه از فضای تئاتر غرب تاثیر بگیرد، کارهای کمدی بوده و فضای روحوضی داشته و در کوچه و بازار و بین مردم طرفدار داشته است.
او ادامه داد: خود من از سنین پایین با این فضا ارتباط عجیبی برقرار کرده و خیلی برایم هیجان‌انگیز بود و همیشه دنبال این بودم که بتوانم متنی را در این راستا و در چهارچوب اصول حرفه‌ای کار کنم. عجیب‌السلطنه از آن متن‌هایی بود که در عین اینکه فضای طنزآلودی دارد بسیار چهارچوب وزینی دارد و از متون ادبی درجه یک محسوب می‌شود.
محمدی پور خاطرنشان کرد: مرحوم بهروزنسب این متن را نوشته بودند و در سال 90 پیش از فوت‌شان سعادت داشتم ایشان را زیارت کنم که در آن دیدار درباره متن و نگرش من به آن گپ زدیم و موفق شدم یکبار هم در حضور ایشان متن را نمایشنامه‌خوانی کنم و بعد متاسفانه وقتی دنبال اجرا بودم عمر ایشان کفاف نداد.
این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: امروزه متون طنز خوب و درجه یک ایرانی دیگر کمتر کار می‌شود و کارگردان‌ها اغلب سراغ متون طنز خارجی مانند نمایشنامه‌های نیل سایمون می‌روند که خیلی هم در ایران طرفدار دارد. و کمتر در این قالب از نمایشنامه‌های ایرانی کار می‌شود و اگر هم کاری به صحنه برود نزدیک به فضای تئاتر آزاد است.
محمدی‌پور یادآور شد: اما عجیب‌السلطنه از دو نظر یکی به دلیل طنز بودن و دیگری اینکه در دهه اخیر به این نوع تئاتر کمتر بها داده شده واجد اهمیت است. من این متن را انتخاب و سعی کردم با رویکردی جدید آن را دراماتورژی کنم.
او تصریح کرد: حتی با فضای امروز به خصوص در نوع حرکت، نوع نورپردازی و کارگردانی کاملا امروزی برخورد کنیم در نتیجه حال و هوای جدیدی به کار دادیم تا بتوانیم با نسل جدیدی ارتباط برقرار کنیم که با نمایش ایرانی و روحوضی و نوع آدم‌ها و حتی موسیقی آن بسیار غریبه است.
محمدی‌پور با اشاره به اینکه فکر می‌کند جوان‌های از دهه 70 به این‌سو این فضا را خیلی نمی‌شناسند، گفت: برای همین سعی کردیم با این رویکردی که در اجرا انتخاب کردیم، نسل جدید و جوان را با این نوع از نمایش‌های ایرانی آشتی دهیم.
