پایان «مردی بدون سایه» مبهم نیست/ هشدار رئیسیان برای غیرممکن شدن فیلمسازی

به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری فیلم «مردی بدون سایه» با حضور علیرضا رئیسیان (تهیه‌کننده و کارگردان)، علی مصفا، لیلا حاتمی، به‌آفرید غفاریان و نسیم ادبی (بازیگران) و برخی دیگر از عوامل فیلم با اجرای محمود گبرلو در آخرین سانس از ششمین روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با حضور اهالی رسانه برگزار شد.

علیرضا رئیسیان (تهیه‌کننده و کارگردان) در این مراسم درباره فیلم خود توضیح داد: «مردی بدون سایه» فیلم گنگ و مبهمی نیست و شاید فیلم‌های دیگر خیلی روشن هستند. به نوعی جمله معروفی از یک فیلسوف بزرگ وجود دارد که می‌گوید، هر اثر هنری در ذهن مخاطب کامل می‌شود و به تعداد آدم‌ها می‌تواند از آن بازخوردهای متفاوتی برداشت شود ولی این فیلم به این صورت نبوده که منظور خود را نرساند و قبلا منظوری که مدنظر ما بوده از سوی آشنایانی که فیلم را دیدند به ما منتقل شده است. بنابراین باید بگویم که این فیلم و پایان آن گنگ نیست. «مردی بدون سایه» یک مجموعه شرایط را طی می‌کند و در نهایت به نقطه جوش می‌رسد.

وی درباره سرمایه‌گزاری فارابی روی این فیلم اظهار کرد: این روزها روزهای شفافیت است و بر همین اساس فارابی ۴ بار اعلام کرد که از ما حمایت کرده در صورتی که آن در فیلم مشارکت کرده‌اند. البته این موضوع را نیز باید بگویم که بیشترین سهم فیلم متعلق به خود بنده است.

رئیسیان در ادامه درباره پیام فیلم بیان داشت: خیلی به این صورت نیست که ما در هر فیلمی بخواهیم پیامی به مخاطب برسانیم. خصوصا در فیلمی این چنین که بین رویا و واقعیت حرکت می‌کند. در این فیلم می‌خواهیم بگوییم که یک زندگی معمولی و عادی چگونه بحرانی می‌شود و هرکسی را به واکنش وادار می‌کند. در نهایت می‌توان گفت که پیام این فیلم این بوده که سوظن بیش از حد می‌تواند زندگی را خراب کند.

این کارگردان در بخش دیگری از صحبت‌هایش با بیان این‌که برخی از فیلم‌هایی که در این یکی دو سال اخیر می‌بینید آخرین تولیداتی است که برخلاف دو جریان موثر سینمای ایران یعنی فیلم‌های سفارشی و تجاری مسیری را طی می‌کنند، گفت: باید همه برای این‌که این سینما حضورش ادامه پیدا کند، جدی باشیم‌. متاسفانه شرایط برای فیلم‌هایی که می‌خواهند استقلال خودشان را در بیان هنری و صنعتی سینما حفظ کنند، بسیار سخت است.

رئیسیان افزود: اکنون این‌طور به نظر می‌آید که نسل اول سینمای ایران کاملا محو شده‌ و از دهه ۶۰ هم جز دو سه مورد کسی باقی نمانده است. شاید یکی از کمک‌های رسانه‌ها به سینمای ایران در این شرایط این است که این فضای دوقطبی سینمای ایران که بین درام اجتماعی و درام انسانی به وجود آماده را، از بین ببرند.

وی همچنین ادامه داد: شرایط برای تولید و به نمایش گذشتن فیلم از مسیرهای اداری بسیار سخت شده و من در این مقطع تاریخی این هشدار را می‌دهم که فیلمسازی در حال رفتن به سمت غیرممکن شدن است. مخصوصا فیلم‌هایی که اثر اجتماعی عاطفی مثبت و مستقلی را بخواهند بسازند. ما باید تمام توان‌مان را بگذاریم تا فیلم‌مان را بسازیم و شما هم به عنوان اصحاب رسانه‌ باید تلاش کنید تا این نگرش از فیلمسازی تمام نشود.

این کارگردان در پایان درباره صحنه‌های خشونت آمیز فیلمش بیان کرد: این‌فیلم پروانه نمایش گرفته و هیچ حذفیاتی نداشته است اما با توجه به برخی از صحنه‌ها برای افراد زیر ۱۲ سال توصیه نشده است.

علی مصفا نیز در این مراسم در پاسخ به انتقاد مطرح شده درباره عدم تفاوت نقش‌هایش بیان کرد: خوشحالم که در این سانس قرار نیست جواب سوال ممیزان مالیاتی را بدهم. دلیل متفاوت نبودن نقش‌ها این بوده که من آنها را بازی می‌کردم و فکر می‌کردم به این صورت درست است و کارگردان اگر طور دیگری را درست می‌دانست و به من می‌گفت.