اونی که سرتاپاش‌ و تتو می‌کنه فقط تنهاست و توجه می‌خواد...

این حرف‌هـا، حرف یک پدره که دوتا دختر داره و میخواد گوشه‌های دلش تا همیشه شاداب باشن، این فیلم جهان‌بینی زیبایی داشت که میشه تلنگری باشه به نگاه فرهـنگی ما که قطعاً بی‌اشکال نیست.

وقتی دختری توی خونه حمایت نشه، توهـین به شه، محدود بی‌منطق به شه، به هر چاهـی پناه می‌بره، امروز اگر می‌بینیم بعضی دختران ما با صورت و سیرتشون هـزار بازی مصنوعی میکنن که دیده به شن فقط برای آینه که زیبائی‌هاشون توی خونه دیده نشده و یا تمجید نشده ... و وای از روزی که از ترس خودی به راه بی‌خودی پناه به برن ... "ملی" این فیلم نمونه یک دختر خسته و بی‌تجربه است و حتی همسرش قربانی یک فضای مریض خانوادگی ... دخترامون و تشویق کنیم، بالا ببریم، روحشون و جسمشون و تقدیر کنیم. نمیگم بر خلاف فرهنگ‌ها و نگرش‌ها باشیم اما قربانی اشتباه فرهـنگی نکنیم ... خوبه کنار اشتباهات دخترامون باشیم و درستش کنیم و اگر نه آدم درست که حالش براش کافیه. یه دختر یا حتی یک پسر وقتی عشق و بفهمه درستش، نمی‌تونه مهربونی نکنه، دختری که از پدرش، برادرش، مادرش و در کل اطرافیانش هر لحظه دوست دارم بشنوه هر دوست داشتی و قبول نمیکنه ... من هـم گاهـی با دخترام عصبی میشم و برخورد می‌کنم اما با دخترام نه دشمنام، بزاریم دخترامون بدونن که فرصت دارن با خود ما اشتباهاتشون و جبران کنن و اصلاح کنن ... اونی که سرتا پاش و تتو میکنه یا صورت و لب و گونه و فک و خلاصه هر جا که به شه رو دچار تغییر غیر معمول میکنه روانی نیست، فقط تنهاست و توجه میخواد هـمین .....

به هـر حال چون نسبت به جهانم بی‌تفاوت نیستم این متن رو نوشتم که هم تشکر کنم از خانوم میلانی عزیز برای تفکرش و نگاهش هم پیشنهاد بدم با نگاه تصویری بعد از عدم حمایتمون از دخترانمون این فیلم و ببینید...

و یادمون باشه، دختر امروز، مادر سازنده فردای یک جامعه است و خودش هم در این ساخت سهیمه پس بزرگ بارشون به یاریم که آینده بزرگانی و به جامعه تحویل بدن..