مجید مظفری: کاش سمت تلویزیون نمی‌رفتم/نقش کتاب «هنوز آلیس» در ساخته پوراحمد

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ کیومرث پوراحمد در ابتدای این نشست گفت: در سفر که بودم کتاب تازه‌ای به نام «هنوز آلیس» را می خواندم، در فصل دوم این کتاب جمله‌ای بود که می پرسید: «مامان حالت خوبه؟» و همین جمله آنچنان مرا به یاد مادرم انداخت که منقلب شدم و با صدای بلند گریه کردم. از این کتاب دو ترجمه وجود دارد و ترجمه شهین احمدی بهترین ترجمه این کتاب است که من آن را خواندم.

او ادامه داد: اما این کتاب آنقدر خواندنش لذت بخش بود که من آن را در مدت یک ماه خواندم. همین اتفاق باعث شد تا به سراغ پزشک مادرم، مهین نورزویان بروم و در مورد ابعاد مختلف بیماری آلزایمر با او صحبت کنم.

پور احمد همچنین افزود: قرار بود برای مجله فیلم یادداشت بهاریه بنویسم، همین موضوع را مد نظر قرار دادم و درباره پیرمردی نوشتم که مبتلا به آلزایمر شده و در شب عید تنها می ماند. آن یادداشت هم تحت عنوان «کفش هایم کو؟» در مجله چاپ شد. بعد از آن بود که تصمیم گرفتم درباره این موضوع فیلم بسازم.

پوراحمد درباره نقش مینا وحید توضح داد: از روز اول قرار بود این نقش را باران کوثری بازی کند اما بعد از آن تصادف هولناکی که اتفاق افتاد، عملا حضور او منتفی شد. تا این که آقای قائم مقامی درباره بازیگر جدیدی در فیلم علیرضا رئیسیان با من صحبت کرد.

 وی ادامه داد: وقتی او به دفتر ما آمد، عین این بود که بیتا (بازیگر فیلم کفش هایم کو) صبح از آمریکا آمده باشد. فقط یک تماس با علیرضا ریئسیان گرفتم و با او درباره اش صحبت کردم. من دوست نداشتم مینا لهجه داشته باشد، چون دختران خودم سی سال است که در آمریکا زندگی می کنند و لهجه ندارند، فقط کلمه کم می‌آورند.

این کارگردان همچنین درباره تدوین «کفش هایم کو؟» بیان کرد: میثم مولایی سر کار مانی حقیقی بود برای همین با او تماس گرفتم و درباره کار او پرسیدم. حقیقی هم گفت که بحث می‌کند اما کارش خوب است. واقعا خلاقیت و کار میثم مولایی حیرت انگیز بود. باید بگویم بعد از چهل و چند سال این اولین بار است که رد پای مونیتور در کار من دیده می‌شود.

رضا کیانیان، درباره بازی مقابل مینا وحید گفت: یکی از اخلاق‌های خوب مرحوم خسرو شکیبایی این بود  وقتی بازیگر کم تجربه‌ای در مقابلش قرار می گرفت با او دوستی را آغاز می‌کرد، گویی سال‌هاست که با هم دوست هستند. من همین همین کار را می‌کنم، چون می‌دانم که می‌توانم برای بازیگر جوان مثل خسرو یک تکیه گاه باشم و معتقد هستم هر چقدر نقش مقابلم خوب بازی کند، من دیده می شوم و بالعکس.

وی افزود: 90 درصد نقش هایی که تاکنون بازی کرده‌ام، منفی بوده اما من تمام تلاشم را کردم تا اگر نقش منفی بازی می‌کنم به آن کمی مثبت بودن بیافزایم یا بالعکس. چون نمی‌خواهم  نقش تخت بماند و بیننده را درگیر نکند؛ کاری می کنم که تماشاگر آن شخصیت منفی را درک کند و ببخشد.

کیانیان همچنین مطرح کرد: از این شگرد در این فیلم آقای پوراحمد به شکل دیگری استفاده کردم. نقش حبیب در این فیلم خیلی تلخ و سنگین است. من خودم از فیلم تلخ خوشم نمی‌آید، چون در دنیا اینقدر تلخی هست که نمی‌خواهم من هم یکی به آن اضافه کنم. شیرینی که به این نقش اضافه کردم باعث می‌شود مخاطب گاهی لبخند بزند. البته من هر کاری می‌کنم قبلا با کارگردانم درباره آن صحبت می‌کنم، هر چند که با آقای پوراحمد مدت‌هاست که به زبان مشترکی رسیدیم.

وی همچنین با اشاره به مشاوره‌های پزشک راهنمای فیلم توضیح داد: در بیماری آلزایمر ارتباط نورن ها قطع می‌شود و این باعث می شود افراد آلزایمری ارتباط بین واقع و اشیاء را متوجه نشوند. همین آنها را گیج می‌کند. برای همین است که در مقابل افراد جدید واکنش متفاوتی دارند. اما گاهی به دلیلی که علم هم هنوز نمی‌داند ارتباط بین این نرون ها برقرار می شود و آنها افراد را می شناسند. بنابراین نباید فکر کنید که در آن لحظات سر کار رفته اید.

مجید مظفری نیز در ادامه این نشست گفت: من فیلم متوسط بازی نمی‌کنم و زمانی هم متوجه شدم که با مسئولین ارشاد دولت قبلی نمی‌توانم کار کنم، هشت سال در سینما نبودم و از این فضا کناره‌گیری کردم و بیشتر در تلویزیون حضور داشتم که البته اشتباه کردم و ای کاش به سمت تلویزیون نمی‌رفتم.

او ادامه داد: در زمان «مسافران» هم بعد از دو سالی که فعالیت نکردم، در کار آقای بیضایی حاضر شدم. بعد از اینکه این دولت بر روی کار آمد، نشانه‌هایی را دیدم که می‌توان کار کرد. من بعد از سه ماه که با اکسیژن در خانه زندگی می‌کردم، آقای ایوبی و آقای فرجی شبکه اول بدون عکاس و خبرنگار به من سر زدند و متوجه شدم که دوباره حضور دارم و حتی در جشنواره فیلم‌های یاس برای من بزرگداشت گرفتند که اتفاق خوبی بود. ارتباطی که در این مدت با آقای پور احمد شکل گرفته بود، باعث شد در این کار حضور داشته باشم.

فردین خلعتبری نیز در این نشست درباره آهنگسازی فیلم گفت: آقای پوراحمد در تمام مراحل ساخت موسیقی در کنار من بود و فکر می‌کنم سبکی حضور او به همه گروه فیلمبرداری سرایت کرده است. همین دیشب در زمان نمایش فیلم هم، گروه آرامش بسیاری داشتند و این به خاطر روح آرام پوراحمد بود. او با همه فیلم هایش زندگی می کند، حتی آنهایی که دوست داشته نشده و به این فکر می‌کند که چرا این اتفاق افتاده است. خوشبختانه پوراحمد دچار آلزایمر نمی‌شود و گذشته‌اش را فراموش نمی‌کند. او همیشه نظراتش را بی پرده بیان می‌کند و هر اتفاق خوبی که افتاده تقصیر اوست.