پیمان خازنی به "فاروق جویده" رسید

به گزارش ایلنا؛ آلبوم "جاء الرحیل" براساس اشعاری از فاروق جویده(شاعر نامدار معاصر مصری) با صدای هیثم نور-خواننده ی عرب زبان- و بر مبنای موسیقی ارکسترال ایرانی-عربی درحال تولید است.

این اثر که نخستین تجربه‌ی خازنی روی اشعار یک شاعر کلاسیک عرب(مصری) است، درنظر دارد پیوندی موسیقایی –فرهنگی میان دو تمدن کهن ایران و مصر برقرار کند.

در این اثر که براساس موسیقی ارکسترال تالیف شده؛ سعی شده اصول زیبایی‌شناسی شعر و موسیقی عرب در دل نگرش کلان حاکم بر موسیقی ارکسترال ایرانی حل شود.

"فاروق جویدة" از شاعران معاصر مصر و متولد سال 1946 است. فارغ‌التحصیل رشته خبرنگاری و در حال حاضر رئیس بخش فرهنگی روزنامه "الاهرام" است. او از شاعران برجسته مصر و جهان عرب و صاحب آثار متعدد شعری چه در زمینه شعر کلاسیک و چه در زمینه شعر نو است. او علاوه بر شعر، در نمایشنامه‌نویسی نیز تبحر خاصی داشت و نمایشنامه‌های ماندگاری خلق کرد. اشعار و نمایشنامه‌های "فاروق جویدة" به زبان‌های متعددی چون انگلیسی، فرانسوی، چینی و..ترجمه شده‌اند.

فاروق جویده در شعر خود دو مکتب متفاوت رومانتیسم و واقعگرایی را به شکل تقریباً مطلوبی پیوند داده و شاخصه‌هایی از هر دو مکتب را در قصائدش جاری ساخته است. او به عنوان شاعر، دنیا را از منظر دنیای درونی خود می‌نگرد و رابطه‌ی انسان با عالم درون، معنویات، و عواطف را به تصویر می‌کشد. در کنار این نگرش به عنوان یک روزنامه‌نگار به دنیای واقع خارج از خود و مسائل سیاسی، اجتماعی و معیشتی جاری در آن می‌نگرد و جایگاه انسان را در دنیای حاضر ترسیم می‌کند. تاکنون بیست جلد کتاب از این شاعر چاپ شده که شامل 13 مجموعه شعری است.

پیمان خازنی؛ آهنگساز و نوازنده تار؛ تاکنون نزدیک به ده اثر در عرصه موسیقی ایرانی منتشر کرده که از آن میان می‌توان به آلبوم‌های شوخی، پریچهره با صدای سینا سرلک، به یاد من باش با صدای سالار عقیلی و تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم با همخوانی محسن کرامتی و نوشین طافی اشاره کرد.

وی چندی پیش اثری تحت عنوان کجاست خانه‌ی باد بر روی اشعاری از فروغ فرخزاد با روایت الهام پاوه نژاد روانه‌ی بازار موسیقی کرد.

این اثر با تکنوازی عود حمید خوانساری و صدابرداری پیام سوری در استودیو هنر ضبط شده است.

متن شعر  و تر جمه‌ی آن:

جَاءَ الرَّحِیلَ حَبِیبَتِی جَاءَ الرَّحِیلَ..

ترجمه:  عشق من، هنگام رفتن و جدایی فرا رسید

لاَ تَنظُری لِلشَّمْسِ فِی أَحْزَانِهَا

ترجمه:  عشق من، به خورشید در هنگام به سر بردن در غم و اندوه هایش نگاه نکن

فَغَدَاً سَیَضحَکُ ضَوْؤُهَا بَیْنَ النَّخِیلِ

ترجمه: فردا درخشش نور آن در میان نخلستان‌ها خواهد خندید

ولتذکُرینی عِنْدَمَا یَشْتَاقُ قَلْبَکِ لِلْأَصِیلِ

ترجمه: در آن هنگام است که تو، مرا به یاد خواهی آورد چراکه من همیشه برای تو سرچشمه وجود بوده‌ام

وَتَعُودُ تَرُقُصُ الْأَزْهَارُ مِثْلَمَا کَانَتْ عَلَى الْغُصْنِ الْجَمِیلِ

ترجمه: و گلها در آن هنگام همانند روزهایی که بر روی شاخه‌ها بودند، با وزش نسیم، دوباره رقص خود را از سر خواهند گرفت

لاَ تَدَّعِی أَنَّ الْهَوَى سَیَمُوتُ حُزْناً بَعْدَنَا

ترجمه: گمان مبر که عشق بعد از ما نیست و نابود خواهد شد

فَالْحَبُّ جَاءَ مَعَ الْوُجُودِ وَعَاشَ عَمْرًا قَبْلَنَا

ترجمه: چراکه عشق و محبت از زمان پیدایش هستی بوده و حتی قبل از ما نیز زندگی می‌کرده است.