یک نویسنده و کارگردان تئاتر مطرح کرد؛
تئاتر را به ابزار مطالبهگری اجتماعی تبدیل کردیم
نمایش «روز بیست و نهم، ساعت ۹» به نویسندگی و کارگردانی محسن مسعودیفر، با تمرکز بر یکی از بزرگترین حوادث ریلی کشور، تلاش کرده صدای خاموش مردم نیشابور را به زبان تئاتر بازگو کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نمایش «روز بیست و نهم، ساعت ۹» به نویسندگی و کارگردانی محسن مسعودیفر، از ۱۶ تا ۲۵ آذر ۱۴۰۴، ساعت ۱۸، در سالن گذر فرهنگ و هنر نیشابور روی صحنه رفت.
این اثر توسط یک گروه نمایشی از هنرمندان نیشابور تولید و با حضور جمعی از بازیگران تئاتر این شهر اجرا شد.
نمایش «روز بیست و نهم، ساعت ۹» با محوریت بازخوانی حادثه ریلی نیشابور و با رویکرد مطالبهگری اجتماعی، تلاش کرده روایتی متفاوت و تأثیرگذار از یک فاجعه تاریخی ارائه دهد.
محسن مسعودیفر، نویسنده و کارگردان نمایش «روز بیست و نهم، ساعت ۹» درباره جزییات اثر ، با بیان اینکه اثرش نتیجه یک فرآیند طولانی و پژوهشمحور بوده، گفت: این نمایش حاصل حدود شش ماه کار مستمر شامل تحقیق، نگارش متن و تمرینهای پیوسته گروه بود و از همان ابتدا تلاش کردیم به موضوعی بپردازیم که سالها مغفول مانده و کمتر به شکل هنری درباره آن صحبت شده است.
نیشابور شهری فرهنگی با زخمی که دیده نشد
مسعودیفر با اشاره به بستر اجتماعی نمایش، با بیان اینکه نیشابور همواره با نام مفاخر فرهنگیاش شناخته میشود، افزود: نیشابور شهری است که آن را با عطار و خیام و هنرمندان بزرگش میشناسند، اما حدود بیست تا بیست و دو سال پیش یکی از بزرگترین حوادث ریلی خاورمیانه را تجربه کرد که در آن بیش از ۳۶۰ تا ۴۰۰ نفر جان خود را از دست دادند و متأسفانه به دلیل نبود فضای مجازی و اطلاع رسانی گسترده، این فاجعه آنگونه که باید دیده نشد.
این کارگردان تئاتر با اذعان به این امر که یکی از محورهای اصلی اثر، پرداختن به مظلومیت قربانیان حادثه بود، اظهار داشت: در آن حادثه، مردم نیشابور و به ویژه آتشنشانان با مظلومیت شدیدی روبرو شدند و همین مسئله باعث شد یکی از دغدغههای من این باشد که با زبان هنر، مطالبهگری را آغاز کنیم و حقی را که نادیده گرفته شده بود، دوباره مطرح نماییم.
بجای سکوت، مطالبهگری را انتخاب کردیم
نویسنده نمایش «روز بیست و نهم، ساعت ۹»، با بیان این نکته که تئاتر میتواند نقش اجتماعی فعالی داشته باشد، تأکید کرد: حداقل کاری که میشود انجام داد این است که این آتشنشانان به عنوان شهید شناخته شوند و جایگاه واقعی آنها در تاریخ ثبت شود. ما تلاش کردیم نمایش به ابزاری برای شنیده شدن این مطالبه تبدیل شود.
مسعودیفر با اشاره به حضور اثرش در جشنواره استانی، گفت: نمایشمان با وجود محدودیتها دیده شد و در جشنواره استانی درخشید و موفق به دریافت جایزه بازیگری شد. اثرمان همچنین در بخش نویسندگی نیز نامزد دریافت جایزه بود و اگرچه معتقدم حق این اثر بیش از اینها بود اما همین دیده شدن نیز اتفاق مهمی محسوب میشود.
استقبال مخاطبان، مهمترین دستاورد اجراهای عمومی
این کارگردان تئاتر در بخش دیگری از صحبتهایش، درباره اجرای عمومی نمایش گفت: نمایش حدود ده شب در سالن گذر فرهنگ و هنر نیشابور اجرا شد و با استقبال بسیار خوب مردم و حتی مسئولان همراه بود. بازخوردهایی که دریافت کردیم نشان داد خروجی کار هم از نظر هنری و هم از نظر تأثیرگذاری اجتماعی رضایتبخش بوده است.
مسعودیفر با بیان این که ترکیب عوامل اجرایی یکی از نقاط قوت نمایش بود، یادآور شد: در این اثر از بهترین بازیگران نیشابور استفاده کردیم که همگی در سطح کشور نیز سابقه و درخشش دارند و در کنار طراحی صحنه و موسیقی، یک پکیج کامل و آماده اجرا شکل گرفت.
روایت سه زن و پازلی که در پایان کامل میشود
این نویسنده و کارگردان درباره شیوه روایت و ساختار داستای اثر، با تاکید بر اینکه شیوه روایت خطی نیست، گفت: داستان درباره سه زن است که هر کدام همسر یا پدرشان در روز حادثه ریلی در محل حضور داشتند و جان خود را از دست دادند و روایت نمایش زندگی آنها را پیش و پس از حادثه دنبال میکند و ساختار اجرایی از ابتدا به صورت به همریخته طراحی شده و در پایان این پازلها کنار هم قرار میگیرند.
مطالبهگری مردم نیشابور در مشهد و تهران
مسعودی فر با اشاره به برنامههای آینده نمایش، تأکید کرد: بهطور قطع از این نمایش بیشتر خواهید شنید و در تلاش هستیم اجراهایی در تهران و مشهد داشته باشیم تا این مطالبهگری و صدای مردم نیشابور در سراسر ایران شنیده شود.
این کارگردان تئاتر در پایان با قدردانی از رسانهها، خاطرنشان کرد: حمایت رسانهها به ویژه از تئاتر شهرستانها اهمیت زیادی دارد و همین همراهیهاست که میتواند به دیدهشدن این آثار و تداوم جریانهای اجتماعی در تئاتر کمک کند.
