خبرگزاری کار ایران

بازیگر نمایش «لنگه کفش‌های سیبیلندرلا» مطرح کرد؛

نقش دوره‌گرد مرا به بازنگری نادیده‌ها وادار کرد/ هر شیء کوچکی، یک جهان است

نقش دوره‌گرد مرا به بازنگری نادیده‌ها وادار کرد/ هر شیء کوچکی، یک جهان است

بازیگر نمایش «لنگه کفش‌های سیبیلندرلا» با بیان اینکه نقش دوره گرد یک جور مکث به من هدیه داد، گفت: این نقش باعث شد دوباره نگاه کنم به چیزهای کوچکی که در شلوغی روزمره نادیده می‌گیریم، اینکه چقدر اشیا، آدم‌ها و قدم‌های بی‌صدا در این شهر، قصه‌های بزرگی دارند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، نمایش «لنگه کفش‌های سیبیلندرلا» به نویسندگی و کارگردانی فرهاد اسماعیلی در سبک تلفیقی و مشارکتی با استفاده از عناصر تجسمی همچون تابلو کفش‌های پاپیه ماشه و سایر عناصر بصری همراه با تجربه‌ی ملموس بازیگری برای تماشاگران تا ۲۱ آذرماه هر شب ساعت ۲۰ در تماشاخانه همای سعادت اجرا می‌شود. 

در این نمایش سعید دولتی، مسعود رصاف، نجمه حاجی زینلی، حسین افتخاری مقدم، رادین ارشادی، محمد مسعود قلیچ خانی، روح الله کرمی دارابی، الهام یوسف خانی و بیتا خمسه ایفای نقش می‌کنند. زهرا صوفی، سمیه فلاحی، مهرداد علیزاده، مهتاب علیزاده و دانیال دوراندیش صداپیشگان این نمایش هستند. 

در خلاصه این نمایش آمده است: مردی در جست و جوی لنگه کفش‌های خوشبختی بشر تمام کوچه پس کوچه‌های شهر را زیر پا می‌گذارد تا اینکه متوجه می‌شود…

سعید دولتی بازیگر نمایش «لنگه کفش‌های سیبیلندرلا» در مورد حضور در این اثر و نقشی که ایفا کرده به ایلنا گفت: نقش دوره گرد برای من فقط یک کاراکتر نبود، انگار یک آشنای قدیمی بود که سال‌هاست او را از دور می‌شناختم. وقتی کارگردان اثر  فرهاد اسماعیلی راجع به نقش برایم تلفنی توضیح داد، بدون درنگ پذیرفتم. متن را خواندم و حس کردم این آدم با تمام سادگی و پرسه زدنش، یک جور فلسفه زندگی همراه خودش دارد. 

نقش دوره‌گرد مرا به بازنگری نادیده‌ها وادار کرد/ هر شیء کوچکی، یک جهان است

دولتی با بیان اینکه همیشه شیفته شخصیت‌هایی است  که بین واقعیت و خیال زندگی می‌کنند، عنوان کرد: دوره‌گرد دقیقاً همان کاراکترهاست، نه کاملاً در خیابان است، نه کاملاً در ذهن. این نقش را انتخاب نکردم، بیشتر شبیه این بود که خودش دستم را گرفت و همراهش برد. دوره گرد برای من یادآور این است که هر شیء کوچکی، یک جهان است، فقط کافی است کسی پیدا شود و حرفش را بشنود. 

او اظهار داشت: نقش دوره گرد باعث شد دوباره نگاه کنم به چیزهای کوچکی که در شلوغی روزمره نادیده می‌گیریم. اینکه چقدر اشیا، آدم‌ها و قدم‌های بی‌صدا در این شهر، قصه‌های بزرگی دارند. یک جور مکث به من هدیه داد؛ اینکه از کنار چیزهای ظاهراً ساده رد نشوم.

دولتی ادامه داد: شاید به همین خاطر، موقع بازی در این نقش حس می‌کنم بیشتر شنوا شده‌ام برای صداهای آرام، خاطره‌های پنهان و آدم‌هایی که معمولاً از چشمان ما فرار می‌کنند. 

این بازیگر با اشاره به بازخوردهایی زیادی که تاکنون از مخاطبان نمایش دریافت کرده، بیان کرد: بعضی‌ها می‌گویند که فکر نمی‌کردند یک دوره گرد بتواند این همه حرف فلسفی بزند. به طور مثال، یک نفر  می‌گفت: اگر همه دوره گردها اینطوری حرف می‌زدند، من هر روز برای   مشاوره نزد آنها می‌رفتم!   چند نفر هم اعتراف کردند که بعد از نمایش با کفش‌هایشان مهربانتر رفتار کرده‌اند. به نظرم این نمایش رسماً به اصلاح رفتار کفشداری در جامعه کمک می‌کند. 

دولتی با بیان اینکه تمرین این نمایش از حدود ۱۰ ماه قبل شروع شد، گفت: برای نقش دوره گرد، اولین کاری که کردم این بود که خیلی ساده در خیابان قدم زدم، بدون عجله و بدون هدف. می‌خواستم ریتم راه رفتن آدم‌هایی را ببینم که بارهای کوچک و بزرگ روی دوششان دارند، از کیسه دستفروشی تا کیف روزمره. برای خود نقش هم بیشتر روی لحنِ روایت کار کردم، اینکه چطور با کمترین اغراق، بیشترین حس منتقل شود. چون دوره گرد، قصه‌گوست و قصه‌گویی‌اش باید بی‌ادعا باشد. 

او که خود در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون تهیه‌کننده، کارگردان  و بازیگر است، درباره تعامل با عوامل نمایش «لنگه کفش‌های سیبیلندرلا» اظهار داشت: کار با یک گروه جوان و تازه نفس بازیگری، برای من هم سخت بود و هم لذت بخش. البته همه بازیگران این نمایش با انرژی و دقت کار می‌کردند و مهمتر از آن، به جهان اثر احترام می‌گذاشتند. 

دولتی ادامه داد: فرهاد اسماعیلی عزیز هم به عنوان نویسنده و کارگردان، نگاه دقیق و مهربانی دارد. ایشان از آن دسته کارگردان‌هایی ست که هم دست بازیگر را باز می‌گذارد، هم اگر پیشنهاد جذاب و درخور توجهی نسبت به کار می‌دادم استقبال می‌کرد. در مجموع نوع تعاملش با بنده طوری بود که احساس می‌کردم می‌توانم لحظاتی را اتود بزنم که تاثیرگذاری نقش را دوچندان کند. 

 دولتی در بخش دیگری از صحبت‌هایش بیان کرد: نمایش «لنگه کفش‌های سیبیلندرلا» با ریتم درونی خودش جلو می‌رود، درست مثل دوره گرد که در کوچه پس کوچه‌ها قدم می‌زند.

او در پایان اذعان داشت:  خواسته‌ام از تماشاگران این است که هنگام تماشای نمایش، عجله را بیرون سالن بگذارند. اگر همراه ریتم نمایش بشوند، شاید چیزهایی ببینند که در زندگی واقعی از کنارش رد شده‌اند.

انتهای پیام/
ارسال نظر
پیشنهاد امروز