مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» برای افرادی است که قرار نبوده دیده شوند

علی رضازاده سرپرست نویسندگان مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» در گفتگو با خبرنگار ایلنا، ابتدا بیان کرد: ایده این مسابقه از سوی محسن نجفی طراح و تهیه‌کننده و ایمان قیاسی مجری طرح و مدیر پروژه مطرح شد. ما از چند ماه پیش تحقیقات خود را شروع کردیم و حدود ۲ ماه است که در لوکیشن مستقر شدیم.

وی ادامه داد: برای ساخت «۱۰۰» بیش از ۲۰ نمونه خارجی و مشابه آن را تماشا کردیم و بعد وارد مرحله تحقیقات شدیم یعنی شبیه این مسابقه را در کشورهای مختلف بررسی کردیم تا به این نتیجه برسیم چه محتوای جذابی باعث شده است که ۲۸ کشور به سراغ ساخت چنین مسابقه‌ای بروند. سپس به سراغ اینکه چه می‌خواهیم بسازیم، رفتیم. همچنین اینکه چقدر می‌خواهیم به نمونه‌های خارجی نزدیک شویم.

سرپرست نویسندگان مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» تصریح کرد: سپس تیم ما کارش را با نوشتن دسته‌بندی‌ها شروع کرد و در هر کدام به چند ده موضوع رسیدیم و این موارد را در جمع نویسندگان و کارگردانان بررسی کردیم. ناگفته نماند که ۷ نفر نویسنده ثابت داشتیم و چندین نفر نیز به صورت پروژه‌ای با ما همکاری داشتند.

رضازاده با بیان اینکه مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» برگرفته از چندین نمونه خارجی از کشورهای مختلف است اما با قاطعیت می‌توان گفت ما در مواردی بسیار بهتر هستیم، اظهار کرد: این مسابقه فعلا در ۵ فصل به تولید می‌رسد و ما ۵۰۰ موضوع داریم که در هر فصل به ۱۰۰ موضوع می‌پردازیم. البته ناگفته نماند که بین فصول موضوعات مشترکی هم وجود دارد؛ به عنوان مثال مواردی در حوزه سینما و فرهنگ باهم مشترک هستند اما در فصل‌های مختلف زیرشاخه‌های آن را تغییر می‌دهیم. این کار را بدین دلیل انجام دادیم که مردم توجه بیشتری به‌ای موضوعات دارند و همچنین اطلاعات بیشتر. سوالات مسابقه از موضوعات عام تا خیلی خاص را شامل می‌شود.

وی ادامه داد: شاید بتوان گفت ایده «مسابقه تلویزیونی ۱۰۰» بر این اساس شکل گرفته است «هر چیز که خوار آید/ یک روز به کار آید». ما اساسا یکسری اطلاعات درباره موارد مختلف و همچنین تصویری در ذهن داریم که در نهایت باید به کلمه برسیم. از خرت و پرت در کمد دیواری گرفته تا آنچه که در فروشگاه‌ها می‌بینیم و اطلاعات در موارد خاص‌تری نظیر محیط‌زیست، ابزار صنعتی، تاریخ کهن، معاصر و اسلام. لازم به ذکر است که ما در موضوعات کلی هم ورود کردیم و به یکسری موضوعات جزئی پرداختیم.

سرپرست نویسندگان مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» یادآور شد: در نمونه‌های خارجی این مسابقه صرفا عکس می‌بینیم و مخاطب باید حدس بزند که آن چیست اما ما سکانس هم پخش می‌کنیم و شرکت‌کننده باید حدس بزند. همچنین ممکن است صوت پخش کنیم. اینها نتیجه خلاقیت خودمان است و ایرانیزه کردن مسابقه. قالب مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» با دیگر مسابقه‌ها متفاوت است؛ به ویژه با حضور ۱۰۰ نفر شرکت‌کننده در لحظه. همچنین یکی از دلایلی که ممکن است توجه مخاطب را به خود جلب کند، ساده بودن مسابقه است. یعنی عکس ببین و حدس بزن. در حقیقت مسیر ما متفاوت و بعضا جذاب‌تر از سایر مسابقه‌ها است.

رضازاده با اشاره به اینکه تجربه «عصر جدید» و «گل یا پوچ» به ما کمک کرد تا با افراد عادی جامعه که چهره نیستند، چطور کار کنیم، مطرح کرد: افراد اصلی ما همان ۱۰۰ نفری هستند که شاید معمول‌ترین آدم‌ها باشند و اتفاقا بهتر از بسیاری دیگر کار می‌کنند. هادی حجازی‌فر در مقام مجری نیز سلیقه‌اش به این سمت نزدیک‌تر و برقراری ارتباطش با این جنس آدم‌ها بهتر و بیشتر است.

سرپرست نویسندگان مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» درباره نحوه تعامل با عوامل اصلی پروژه برای انتخاب موضوعات گفت: در کنار اینکه آزادی عمل کاملی که داشتیم، مدل کار کردن ما اینگونه است که گروهی تصمیم می‌گیریم. ما هر شب با تیم کارگردانی، تهیه‌کننده و مدیر پروژه موضوعات را چک میکردیم. ناگفته نماند که ما واقعا در یکسری موضوعات متخصص نیستیم. به عنوان مثال موضوع نجوم. راستی آزمایی آن با آدم‌های متخصص مرحله دیگری بود که باید آن را طی می‌کردیم. اساسا هر زمان ما به مشکل برمی‌خوردیم، کمک می‌گرفتیم. هرچند این کار بسیار وقت‌گیر بود اما باید عدالت را رعایت و سوالات را راستی آزمایی می‌کردیم.

رضازاده ادامه داد: ما محدودیت درباره افراد نداشتیم چون کاراکتر برایمان مهم بود که جذاب جلوه داده شود. در بازی، استراتژی بسیار مهم است یعنی در مواقعی ممکن است شرکت‌کننده با تبحر در ۲ موضوع برنده مسابقه شود. ما ابتدا از متقاضیان حضور در این مسابقه خواستیم فرمی پُر کنند و در آن بگویند که در چه زمینه متخصص هستند. سپس نمونه سوالاتی برایشان طراحی کردیم تا به اینکه چه امتیازی روی کاغذ از ما می‌گیرند، برسیم و بعد مجدد دعوتشان کردیم تا متوجه شدیم چه قدر روی مسایلی که ادعا می‌کنند، تسلط دارند. همچنین کاراکتر آن‌ها را با توجه به جذابیتی که برای جلوی دوربین در نظر داشتیم، چک کردیم و پس از انتخاب آن‌ها برنامه را ضبط می‌کردیم.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره چالش‌های این مسابقه مطرح کرد: ما در این زمینه کار کردیم و تجربه داریم اما مسابقه بزرگ «۱۰۰» تجربه متفاوت‌تری از دیگر آثار است هم به لحاظ نگارش سوالات و هم به لحاظ فنی که واقعا استودیویی شبیه آن نداریم و بسیار عجیب است. در این فضای عظیم، شرکت‌کنندگان به صورت دو به دو دوئل می‌کنند و یک نفر برنده می‌شود. در پایین هر ال‌ای دی متن درست باید نوشته شود. از سوی دیگر عکس‌ها نباید کوچکترین اشتباهی داشته باشند.

وی افزود: زمان برای ضبط بسیار کم بود. ساخت دکوری با این عظمت و همچنین انتخاب شرکت‌کننده، طراحی سوال، مشکلات فنی، ضبط صفرها و… از دیگر چالش‌های ما بود. همچنین باید یک سری موقعیت طراحی می‌کردیم و سناریو کامل می‌نوشتیم تا به آن چیزی که مدنظرمان بود، برسیم. بر پایه آن سعی کردیم شرکت‌کنندگان را انتخاب کنیم. چیدمان موقعیت‌ها، هماهنگی با مجری برای رسیدن به یک اجرای خوب و… از جمله کارهایی بود که انجام دادیم.

رضازاده در پایان خاطرنشان کرد: بارها اتفاق افتاده است که ما از آدم‌ها پرسیدیم، که داشتن این حجم اطلاعات عمومی به چه درد می‌خورد؟ مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» فایده آن است. این مسابقه جای افرادی است که قرار نبوده دیده شوند اما ما این آنتن را در اختیارشان می‌گذاریم چراکه حقشان است یکی از این ۱۰۰ نفر صحنه ما باشند و برنده شوند. هیجان مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» بیشتر از سایر مسابقاتی‌ست که انجام دادیم و البته پروژه بسیار بزرگتری هم هست. امیدوارم موفق شویم و زحمت تیم بزرگ مسابقه تلویزیونی «۱۰۰» دیده شود.