دبیر سابق جشنواره فیلم ۱۰۰ مطرح کرد:
شاهد گسترش گفتمان ۱۰۰ ثانیه‌ای در دیگر فستیوال‌ها و کشور‌ها هستیم
بهنام بهادری دبیر سه دوره اول جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ بوده است و در دوره‌های بعدی در مقام مدیر بخش بین‌الملل جشنواره تا دوره دوازدهم در این جشنواره فعال بوده و در گفته‌هایش از جهانی شدن این جشنواره با تکیه بر شعار سینمای اخلاق حرف می‌زند. او معتقد است که این جشنواره در دو دوره گذشته شورای سیاستگذاری آن خیلی نسبت به اهداف اولیه این جشنواره آگاه نیستند و از آن فاصله گرفتند.
با بهنام بهادری دبیر پیشین جشنواره فیلم ۱۰۰ و از فیلمسازان کشورمان به گفتگو نشستیم که در ادامه مشروح این گفت‌وگو را می‌خوانید:
جشنواره فیلم ۱۰۰دوره چهاردهم خودش را سپری کرد به عنوان بنیان گذار ابن جشنواره بفرمایید که وضعیت این جشنواره را در این چهارده دوره چطور ارزیابی می‌کنید؟
وضعیت جشنواره؛ فراز و فرود بسیاری داشته است. اول بگویم که جشنواره بین المللی فیلم ۱۰۰ و فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای کلا با دیگر اشکال فیلمسازی و دیگر جشنواره‌ها متفاوت است. این جشنواره در سال ۱۳۸۲ آغاز به کار کرد. و در آن زمان اینستاگرام و دیگر آپ‌های اینترنتی وجود نداشت. این یک نو آوری در صنعت و هنر تصویری بود. نکته بعدی این هست که شروع این گفتمان در هنر سینما از ۲۲ سال پیش شروع شده است و این ۱۴ دوره فقط نمادی از گردش برگزاری مراسم اختتامیه و فراخوان جشنواره بوده است. ۳ دوره اول بخاطر ماموریت کاری که داشتم در شهر کرج برگزار شد. مرحله دوم یعنی گسترش جشنواره از دوره چهارم در تهران آغاز شد. دوره ششم اولین قدم در راه بین المللی بودن جشنواره برداشته شد. در دوره‌های ششم تا دوازدهم به بلوغ رسید. متاسفانه دوره سیزدهم و چهاردهم به دست گروهی سپرده شد که تعلق خاطری به این گفتمان نداشتند. برگزاری آن در دو دوره گذشته یک عقب گرد به ناکجا آباد بود. شورای سیاستگذاری نمایشی جشنواره هم قطعا از حرکت این جشنواره بی‌اطلاع هستند و مثل بقیه شوراها؛ فقط نمایشی هستند.
در دوره دوم اگر اشتباه نکنم بحث بین‌المللی شدن جشنواره میسر شد. در این خصوص فکر می‌کنید بعد از ۲۴ سال الان از نظر بین‌المللی این جشنواره چه جایگاهی دارد؟
از دوره ششم جشنواره بین المللی شد. اما این یک‌شبه اتفاق نیافتاد. این چشم‌انداز و ظرفیت از دوره اول دیده شده بود. حتی در گفتگوهای رسانه‌ای به آن اشاره شد در دور اول. وضعیت برگزاری بین المللی در حوزه هنری چالش‌های خودش را داشت و مواظبت‌های خاصی را می‌طلبید.
از طرفی گسترش جشنواره تعاملات بین المللی را می‌طلبید و از طرف دیگر سیاست‌های حوزه هنری؛ نوع کانالیزه شده‌ای از روابط بین المللی را به ما می‌گفت. به هر حال خط باریکی بود که نباید لغزشی در آن ایجاد می‌شد وگرنه موجودیت جشنواره به خطر می‌افتاد. از دوره ششم و شروع عملی حرکت بین المللی تا دوره دوازدهم به نظر می‌رسد جهش‌های بزرگی اتفاق افتاد. یکی از آن‌ها؛ گسترش گفتمان ۱۰۰ ثانیه‌ای در دیگر فستیوال‌ها و کشور‌ها بود که پس از ما اقدام کردند. البته تعاملات خوبی با همه این جشنواره‌ها داشتیم. مثل جشنواره ۱۰۰ آمریکا؛ پاکستان؛ هند؛ دانمارک و….
یکی از ایراداتی که به این جشنواره وارد است این که به صورت منظم و یک سیر مدونی برگزار نمی‌شود، فکر نمی‌کنید که این روند به جشنواره خلل وارد کند؟
جشنواره ۱۰۰ به صورت منظم برگزار نمی‌شود و این یکی از اشکالات برگزاری در حوزه هنری است و البته مداومت برگزاری آن در حوزه هنری یکی از حسن‌های آن است.
از نظر شما که در حوزه فیلمسازی هم فعالیت دارید دوران طلایی این جشنواره را چه سالی در نظر می‌گیرید؟
کمی سیاست بازی وارد این جشنواره شده است. ۲ دوره اخیر با کیفیت یک جشنواره منظم و منطقی بین المللی برگزار نشده. برای این حرکت انرژی بسیاری صرف شده. متاسفانه خراب کردن راحت‌تر از ساختن است. اگر از فضاهای رانتی و غیر تخصص دور شویم و به سرخط اندیشه این حرکت برگردیم دوباره شاهد روزهای طلایی آن خواهیم بود. البته امیدوارم.
چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰، از ۱۶ تا ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ به مدت ۳ روز در پردیس سینمایی ملت برگزار شد و پس از برگزاری کارگاه‌های تخصصی فیلمسازی، اکران فیلم‌های برجسته جشنواره فیلم فجر، نشست پرسش و پاسخ با عوامل فیلم‌های اکران شده، اکران آثار بخش مسابقه و بخشی از آثار خارج از مسابقه جشنواره ۱۰۰، اکران فیلم‌های کوتاه و مستندهای شاخص، با برگزاری مراسم اختتامیه در تالار اندیشه حوزه هنری انقلاب اسلامی، به کار خود پایان داد.
