۱۲ ژوئن روز جهانی مبارزه با کار کودکان است

کار کودکان: یک واقعیت تلخ جهانی

کار کودکان به معنای هر کاری است که کودکان را از دوران کودکی، پتانسیل و کرامتشان محروم می‌کند و به سلامت جسمی و روحی، رشد اخلاقی و آموزشی آنها آسیب می‌رساند. این پدیده، که اغلب ریشه در فقر، عدم دسترسی به آموزش و نابرابری‌های اجتماعی دارد، میلیون‌ها کودک را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. بر اساس آمار سازمان بین‌المللی کار، هنوز میلیون‌ها کودک در سراسر جهان درگیر کار کودکان هستند که بخش قابل توجهی از آنها در مشاغل خطرناک و استثمارگرانه فعالیت می‌کنند.

چرایی اهمیت مبارزه با کار کودکان:

حقوق بشر کودکان: هر کودکی حق دارد دوران کودکی خود را تجربه کند، تحصیل کند و در محیطی امن و سالم رشد کند. کار کودکان نقض آشکار این حقوق بنیادی است.

سلامت و ایمنی: کودکان کارگر اغلب در معرض خطرات جسمی و روانی شدید، بیماری‌ها، آسیب‌ها و حتی مرگ قرار دارند. آنها در محیط‌های ناایمن، با ساعات کاری طولانی و دستمزد ناچیز یا بدون دستمزد کار می‌کنند.

آموزش و آینده: کار کودکان، آنها را از فرصت تحصیل محروم می‌کند و زنجیره فقر را ادامه می‌دهد. کودکانی که کار می‌کنند، از مهارت‌ها و دانش لازم برای داشتن آینده‌ای بهتر و خروج از فقر بی‌بهره می‌مانند.

توسعه پایدار: ریشه‌کن کردن کار کودکان یکی از اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد (هدف ۸.۷) است که بر اهمیت کار شایسته و رشد اقتصادی تأکید دارد. بدون پایان دادن به کار کودکان، دستیابی به توسعه پایدار برای همه غیرممکن خواهد بود.

عدالت اجتماعی: کار کودکان نابرابری‌های اجتماعی را تشدید می‌کند و باعث می‌شود کودکان آسیب‌پذیرتر، بیشترین رنج را ببرند.

نقش سازمان‌ها و دولت‌ها در مبارزه با کار کودکان:

سازمان بین‌المللی کار با تصویب کنوانسیون‌های بین‌المللی مانند کنوانسیون ۱۳۸ (در مورد حداقل سن برای استخدام) و کنوانسیون ۱۸۲ (در مورد بدترین اشکال کار کودکان)، چارچوب قانونی جهانی را برای مبارزه با این معضل فراهم کرده است. دولت‌ها نیز موظفند با وضع قوانین ملی، اجرای مؤثر آنها، ایجاد فرصت‌های آموزشی رایگان و با کیفیت و حمایت از خانواده‌های آسیب‌پذیر، به این مبارزه بپیوندند.