فارسی حرف می‌زنیم اما دربارهٔ زبان فارسى نمی دانیم!

زبان فارسى در ٢٩ کشور جهان صحبت می‌شود که در ردیف ششم بعد از زبان اسپانیایى و قبل از زبان آلمانى است.

این رده‌بندی از نظر تعداد کشورهایی که در آنها فارسى صحبت می‌کنند، می‌باشد.

زبان فارسى دومین زبان کلاسیک جهان بعد از زبان یونانى شناخته شده و همهٔ ویژگی‌هاى یک زبان کلاسیک را دارد.

زبان ‌هاى لاتین و سانسکریت در ردیف‌هاى سوم و چهارم قرار دارند.

زبان فارسى از نظر تنوع مَثَل (ضرب‌المثل) بین سه کشور اول دنیاست.

زبان فارسی از نظر دامنه و تنوع واژه‌ها یکى از پرمایه‌‌ترین و بزرگترین زبان‌های دنیاست.

در کمتر زبانى فرهنگ لغاتى مثل لغت نامهٔ ١٨ جلدی دهخدا و یا فرهنگ معین در ۶ جلد دیده می‌شود.

زبان فارسى توانایى ساختن ۲۲۵ میلیون واژه را دارد که در میان زبان‌هاى دنیا بى همتاست.

زبان فارسی یازدهمین زبان پرکاربرد در محتوای وب و اینترنت است.

زبان فارسى از لحاظ قدمت، یک سده از لاتین و دوازده سده از انگلیسى جلوتر است.

از ده شاعر برتر جهان پنج نفر از آنها فارسی زبانند.

آخرین نکته هم اینکه زبان فارسی تنها زبانی هست که می شود  ۱۹ تا فعل را کنار هم گفت و نوشت و جمله ی معنی‌دار داشته باشیم.

مثلا: داشتم می‌رفتم دیدم گرفته نشسته گفتم بذار بپرسم ببینم میاد نمیاد دیدم می‌گه نمی‌خوام بیام می‌خوام برم بگیرم بخوابم

اگر کسی بخواهد این را ترجمه کنه رباط صلیبی مغزش پاره می‌شود

قدر زبان فارسی را با درست فارسی صحبت کردن و یاد دادن درست به فرزندانمان و املای صحیح لغات، بدانیم و آن را گرامی بداریم.

جالب است بدانید در زبان فارسی "جدایی جنسی" وجود ندارد.

مثلاً ضمیر سوم شخص خلاف زبان‌های لاتین و عربی  "او" شامل زن و مرد می‌شود.

در زبان فارسی، عکس زبانهای لاتین و اروپایی اگر جایی تأکید بر جنسیت باشد، اولویت با زنان است.

ما می‌گوییم:

زن و شوهر

به جای:

*husband and wife*

ما می‌گوییم:

خواهر و برادر

به جای:

*brother and sister*

ما می‌گوییم:

زن و مرد

به جای:

*men an women*

حتی ما می‌گوییم:

زن و شوهر

یعنی مرد در ارتباط با همسر هویت "شوهر" پیدا می‌کند.

ولی هویت "زن" دست نمی‌خورد

به جای اینکه بگوییم:

*man and wife*

ما نمی‌گوییم: mankind،

می گوییم: بشریت

ما هرگز در تاریخ و ادبیات مان به جنسیت اهمیت نداده‌ایم

اگر جایی لازم شده، زنان را در اولویت قرار داده‌ایم.

حتی در زبان فارسی، "زن" یک واژه و مفهوم مستقل هست

نه مثل wo/man (زائده‌ای کنار مرد)

و اگر بدون تعصب و غرور ملی نیک بنگریم، در اکثر اقوام ایرانی، زن و مرد دوشادوش هم کار می‌کنند و نسبت به دیگری برتری ندارند.

در شاهنامه حکیم فردوسی نیز استاد توس، در بسیاری از ابیات، زنان را اِکرام و تمجید کرده است و شاید به همین دلیل است که ما وطن را مادر (زن) و نام دخترانمان را (ایران) می‌گذاریم.

ایرانیان سرآمد اقوام عالمند