خبرگزاری کار ایران

ثبت ۷۰ غار و پناهگاه صخره‎ای از دوران پارینه‎سنگی در بررسی‎های باستان‎شناسی ایذه

asdasd
کد خبر : ۷۲۳۷۷۵

فصل اول بررسی باستان‎شناسی محوطه‎های پارینه‎سنگی حاشیه دشت ایذه خوزستان منجر به ثبت ۱۲۱ غار و پناهگاه صخره‎ای شد که ۷۰ عدد از آن‎ها دارای آثاری از دوران پارینه‎سنگی جدید و فراپارینه سنگی هستند.

به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، مژگان جایز عضو هیئت علمی پژوهشکده باستان‎شناسی و سرپرست هیأت اظهار داشت: فصل نخست بررسی غارها و پناه‎گاه‎های صخره‎ای دوران پارینه‎سنگی در بخشی از دشت ایذه معروف به تنگه آب‎بندان که تنگه‎ای نعل اسبی شکل در حاشیه تالاب فصلی بندون با ساختارهای کارستی است و منجر به شکل‎گیری فضاهای غاری و پناهگاهی متعدد در منطقه شده انجام شد.

به گفته این باستان‎شناس، در این بررسی تخصصی، ثبت، نقشه‎برداری و نمونه‎برداری کنترل‎شده یافته‎های فرهنگی دوران پارینه‎سنگی شامل دست‎ساخته‎های سنگی سطحی بصورت حرفه‎ای انجام شد.

جایز تصریح کرد: نتایج مقدماتی بررسی تنگه بندون ایذه نشان می‎دهد که در دوران پارینه‎سنگی جدید و فراپارینه سنگی، گروه‎های شکارگران ـ گردآورندگان در دفعات مکرر و به صورت فشرده از فضاهای غار و پناهگاه‎های صخره ‎ منطقه به عنوان سکونت‎گاه‎های کوتاه‎مدت و طولانی‎مدت استفاده می‎کرده اند.

وی افزود: تعداد و تراکم بالای محوطه های پارینه سنگی و فراوانی دست ساخته های سنگی این دوران در این منطقه به وضوح نشانگر اهمیت بالای این منطقه در مطالعات پارینه‎سنگی ایران است.

این باستان‎شناس با بیان این‎که بررسی دشت ایذه اولین بار در دهه 1970 میلادی توسط باستان‎شناس آمریکایی«هنری رایت» به صورت موردی صورت گرفت، گفت: فصل نخست بررسی غارها و پناهگاه‎های صخره‎ای تنگه بندون به بازبینی و تکمیل مطالعات سال‎های گذشته و همچنین بررسی مناطق جدیدی متمرکز است که برای اولین بار مورد بررسی پیمایشی پیاده و فشرده قرار گرفته‎اند.

به گفته وی، نتایج این فصل از بررسی که با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفته، شامل تعیین محوطه‎های دارای نهشته‎های فرهنگی مناسب برای  کاوش در فصول آتی این طرح می‎شود که در آن مطالعات دیرین اقلیم‎شناسی منطقه براساس مطالعه رسوبات نهشته‎شده در کف تالاب فصلی نیز پیش‎بینی شده است.

این باستان‎شناس اظهار کرد: اهمیت دشت ایذه به طور کلی در مطالعات پارینه سنگی ایران و زاگرس بالاخص در موقعیت جغرافیایی آن به عنوان منطقه‎ای مابین زاگرس مرکزی و جنوبی است.

جایز با بیان این‎که این منطقه مرز بین قلمروهای فرهنگی است که به احتمال زیاد گروه های شکارگران - گردآورندگان متفاوتی در آن‎ها سکونت داشته‎اند، تصریح کرد: به همین دلیل تداوم مطالعات باستان شناسی پارینه سنگی در این منطقه منجر به آشکار شدن نتایج علمی در زمینه جابه‎جایی‎های جمعیتی گروه‎های انسانی در انتهای دوران پارینه سنگی می‎شود.

انتهای پیام/
نرم افزار موبایل ایلنا
ارسال نظر
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان
    تمامی اخبار این باکس توسط پلتفرم پلیکان به صورت خودکار در این سایت قرار گرفته و سایت ایلنا هیچگونه مسئولیتی در خصوص محتوای آن به عهده ندارد
    اخبار روز سایر رسانه ها
      اخبار از پلیکان
      تمامی اخبار این باکس توسط پلتفرم پلیکان به صورت خودکار در این سایت قرار گرفته و سایت ایلنا هیچگونه مسئولیتی در خصوص محتوای آن به عهده ندارد
      پیشنهاد امروز