مدیرعامل شرکت آلیاژ گستر هامون در گفتگو با ایلنا؛
از وعده حمایتهای دولتی تا شوک چند ده میلیارد تومانی قبض برق
صنعت فروآلیاژ در تله تصمیمات شتاب‌زده
مدیرعامل آلیاژ گستر هامون هشدار داد: تغییر ناگهانی تعرفه برق، لغو معافیت‌های مالیاتی و عوارض صادراتی، صنعت فروآلیاژ را در شرایطی قرار داده که ادامه تولید به کابوسی برای کارخانه‌ها تبدیل شده و هزاران شغل مستقیم و غیرمستقیم در معرض خطر است.
ناصر شفائی‌نیک، مدیرعامل شرکت آلیاژ گستر هامون، در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به تاریخچه این مجموعه اظهار کرد: شرکت آلیاژ گستر هامون در سال ۱۳۹۲ تأسیس شد و تنها دو سال بعد در سال ۱۳۹۴ با بهره‌برداری از فاز اول تولید و راه‌اندازی کوره ۵ هزار تنی توانست در کمتر از یک سال به صد درصد ظرفیت تولیدی دست پیدا کند.
وی افزود: با انجام اصلاحات و نصب تجهیزات تکمیلی، ظرفیت تولید خالص فروسیلیس در همان سال‌های ابتدایی به ۶ هزار تن افزایش یافت و این شرکت توانست نقشی مهم در تأمین نیازهای داخلی ایفاء کند.
مدیرعامل آلیاژ گستر هامون با اشاره به اشتغال مستقیم ۲۱۵ نفر در این مجموعه و موقعیت کارخانه در کاشان، ظرفیت فعلی تولید شرکت را ۲۵ هزار تن انواع محصولات اصلی و فرعی اعلام کرد.
به گفته وی، این شرکت از سال ۱۳۹۷ توانست بخشی از تولیدات خود را روانه بازارهای صادراتی کند و از سال ۱۳۹۸ نیز توسعه محصولات جدید از جمله مشتقات فروسیلیس را در دستور کار قرار داد.
شفائی‌نیک گفت: خط تولید «کورد وایرها» با ظرفیت تولید ۱۵۰۰ تن در حال بهره‌برداری است. در آینده نیز، ظرفیت تولید افزایش یافته و خط تولید دوم نیز به بهره‌برداری خواهد رسید. این محصول در صنایع فولادی و ریخته‌گری برای افزایش ایمنی و کاهش نرخ مصرف کاربرد دارد.
وی همچنین از آغاز تولید «جوانه‌زاها» از سال ۱۳۹۷ خبر داد و گفت: این محصولات عمدتاً در صنایع ریخته‌گری مورد استفاده قرار می‌گیرند و بخشی از آن‌ها نیز به بازارهای صادراتی راه یافته است.
پروژه توسعه ۱۲ هزار تنی و چالش تامین برق
مدیرعامل آلیاژ گستر هامون در بخش دیگری از سخنان خود به پروژه توسعه کوره ۱۲ هزار تنی این مجموعه اشاره کرد و گفت: پروژه‌ای که از سال ۱۳۹۹ آغاز شد و پس از اطمینان از تأمین برق مورد نیاز توسط توانیر و برق منطقه‌ای اصفهان وارد فاز اجرایی گردید.
وی تصریح کرد: به دلیل وابستگی کوره‌های قوس الکتریکی به انرژی برق، مذاکراتی فشرده به مدت یک سال با توانیر و برق منطقه‌ای اصفهان انجام دادیم تا ظرفیت برق مصرفی شرکت از ۸ مگاوات به ۲۸ مگاوات افزایش یابد و در نهایت موافقت اصولی در تیر و مرداد ۱۴۰۰ صادر شد.
شفائی‌نیک ادامه داد: بلافاصله پس از دریافت مجوز، قرارداد خرید تجهیزات اصلی در مرداد ۱۴۰۰ منعقد شد و بخش قابل توجهی از این طرح توسعه نیز با هدف کاهش وابستگی و تسریع در اجرا، داخلی‌سازی شد.
وی یادآور شد: علی‌رغم محدودیت‌های ناشی از همه‌گیری کرونا و مشکلات گمرکی، پروژه پس از دو سال تلاش مستمر تیم‌های اجرایی، مشاوران و پیمانکاران به بهره‌برداری آزمایشی رسید.
وی افزود: بانک ملی ایران نیز به دلیل ویژگی‌های فنی و اقتصادی این طرح، آن را به‌عنوان یک طرح ملی پذیرفت و تسهیلات لازم را در اختیار مجموعه قرار داد. بر همین اساس، عملیات عمرانی پروژه از اول آبان ۱۴۰۰ آغاز و در پایان آبان ۱۴۰۲ کوره به مرحله تولید آزمایشی رسید. همچنین در آذر همان سال تولید آزمایشی صورت گرفت و در نهایت این کوره در تاریخ ۱۳ دی ۱۴۰۲ با حضور مسئولان کشوری و استانی به‌طور رسمی افتتاح شد.
مدیرعامل آلیاژ گستر هامون با بیان اینکه با بهره‌برداری از این کوره ۱۲ هزار تن به ظرفیت سبد تولیدی شرکت اضافه شد، گفت: در حال حاضر ظرفیت تولید شرکت به بیش از ۲۵ هزار تن انواع محصولات اصلی و فرعی رسیده و اگر محصول جانبی «میکروسیلیکا» را هم در نظر بگیریم، مجموع ظرفیت تولید به حدود ۳۰ هزار تن خواهد رسید.
وی توضیح داد: میکروسیلیکا محصول جانبی تولید فروسیلیس است که در صنایع ساختمانی و بتنی به‌عنوان ماده افزودنی و استحکام‌بخش بتن کاربرد دارد.
شوکی چند ده میلیارد تومانی
وی در ادامه با اشاره به چالش‌های صنعت فروآلیاژ، به مسئله نرخ‌گذاری برق پرداخت و اظهار کرد: از اردیبهشت تا بهمن ماه ۱۴۰۲ تغییر نرخ برق با پشتوانه قانونی اعلام شد اما به دلیل تأخیر یک‌ساله در ابلاغ آن، شرکت با مازاد بهای برق چند ده میلیارد تومانی مواجه شد که امکان وصول آن وجود نداشت.
وی گفت: محصول با قیمت تمام‌شده قبلی تولید و فروخته شده بود اما اکنون شرکت ناچار است مابه‌التفاوت سنگینی را پرداخت کند.
عضو انجمن فروآلیاژ ایران افزود: اشکال اصلی این است که نهادهای مسئول اطلاع‌رسانی و ابلاغ وظایف قانونی خود را به‌موقع انجام نداده‌اند و همین موضوع برنامه‌ریزی تولیدکنندگان را مختل می‌کند. وقتی تولیدکننده در برآورد بهای تمام‌شده محصول دچار چالش می‌شود و همزمان نهادهای نظارتی برای دریافت مبالغی چون تفاوت نرخ برق فشار می‌آورند، چنین شرایطی هزینه‌های سنگینی را به صنعتگران تحمیل می‌کند.
وی تصریح کرد: نرخ برق صنایع آلیاژی که پیش‌تر برابر با صنایع فولادی و معادل ۶۰۰ تومان (۱ ECA) بود، ناگهان به ۱۲۰۰ تومان (۲ ECA) افزایش یافت و این تغییر از اردیبهشت ۱۴۰۲ محاسبه شد.
به گفته او، این تصمیم تولیدکنندگان را در شرایطی ناعادلانه قرار داد.
پیگیری‌ها برای اصلاح تعرفه برق
مدیرعامل آلیاژ گستر هامون با اشاره به پیگیری‌های صورت‌گرفته توسط انجمن فروآلیاژ ایران در این زمینه گفت: در خرداد ۱۴۰۳ تیم‌های کارشناسی وزارت صمت و وزارت نیرو قانع شدند که صنعت فروسیلیس باید ردیف تعرفه جداگانه‌ای داشته باشد و نرخ آن همان ۱ ECA باقی بماند. این پیگیری‌ها تا شهریور ۱۴۰۳ ادامه یافت و در نهایت در یک مهر همان سال اصلاحیه‌ای صادر شد که بر اساس آن، خطای رخ داده در تعیین نرخ صنایع فروآلیاژ تصحیح شد.
شفائی‌نیک یادآور شد: با وجود اصلاح نرخ، مشکل اصلی همچنان مابه‌التفاوت یک‌ساله باقی مانده است که با تأخیر به صنایع ابلاغ شد و هزینه‌ای سنگین بر دوش تولیدکنندگان گذاشت.
عضو انجمن فروآلیاژ ایران افزود: در پی اعتراض انجمن‌ها و شرکت‌های مختلف، دیوان عدالت اداری ابتدا حکمی مبنی بر توقف اجرای مصوبه صادر کرد اما نهایتاً در تیر یا اوایل مرداد ۱۴۰۳ رأی نهایی به نفع وزارت نیرو صادر شد و ابلاغ افزایش نرخ برق تأیید گردید.
وی ادامه داد: اگرچه مدیرعامل توانیر دستور داده این تفاوت طی ۲۴ ماه قسط‌بندی شود تا فشار کمتری بر صنایع وارد گردد، اما واقعیت این است که پرداخت این مابه التفاوت به وزارت نیرو برای تولیدکنندگان دیگر مابه ازائی ندارد و صرفا یک هزینه بدون درآمد است که به مجموع هزینه‌های این شرکت اضافه خواهد شد.
حضور در بازارهای جهانی و تعهدات ارزی
مدیرعامل آلیاژ گستر هامون همچنین در خصوص تأمین مواد اولیه و سیاست‌های صادراتی این شرکت گفت: با توجه به ماهیت تولیدی و صادرات‌محور بودن مجموعه، ارز حاصل از صادرات برای واردات مواد اولیه مورد نیاز استفاده می‌شود. برخی مواد اولیه در داخل کشور تولید نمی‌شود و ناچار به واردات هستیم. در عین حال، محصولات اصلی شامل فروسیلیس، کورد وایرها و جوانه‌زاها هم در بازار داخلی و هم در بازار خارجی عرضه و صادر می‌شوند.
وی تأکید کرد: شرکت آلیاژ گستر هامون از سال ۱۳۹۷ در بازارهای صادراتی آسیا و اروپا حضور فعال دارد و محصولات آن با برند اختصاری «هلیکو» به‌عنوان محصولاتی خوشنام و با کیفیت شناخته می‌شوند.
شفائی‌نیک در ادامه از عملکرد سازمان امور مالیاتی نیز انتقاد کرد و گفت: این سازمان محصولات صادراتی ما را نیمه‌خام در نظر می‌گیرد و اعتباراتی را که بابت خرید مواد اولیه برای تولید محصولات صادراتی پرداخت شده، به رسمیت نمی‌شناسد.
وی افزود: همین موضوع باعث شده سالانه میلیاردها تومان مالیات اضافی از شرکت‌های تولیدی مانند ما دریافت شود.
وی توضیح داد: اگر ۱۰ هزار تومان فروش صادراتی داشته باشیم و ۵ هزار تومان مواد اولیه مصرف کرده باشیم و بابت آن ۱۰ درصد مالیات، یعنی ۵۰۰ تومان، به تأمین‌کننده پرداخت کرده باشیم، اداره دارایی این مبلغ را قبول نمی‌کند و به‌عنوان بدهی مالیاتی شرکت ثبت می‌کند. تنها در سال ۱۴۰۲ حدود ۷ میلیارد تومان مالیات اضافی به همین دلیل برای ما منظور شد.
پیمان‌شکنی با سرمایه‌گذار
مدیرعامل آلیاژ گستر هامون همچنین به موضوع لغو معافیت‌های مالیاتی اشاره کرد و گفت: در حالی‌که ماده ۱۳۲ قانون مالیات‌های مستقیم معافیت‌های ۱۰ تا ۱۵ ساله را برای سرمایه‌گذاران در نظر گرفته، اخیراً این معافیت‌ها لغو شده است و این اقدام نوعی پیمان‌شکنی با سرمایه‌گذار محسوب می‌شود زیرا ما در مطالعات اولیه طرح بر اساس همین معافیت‌ها اقدام به سرمایه‌گذاری کرده‌ایم.
وی به عوارض صادراتی ۵ درصدی نیز اعتراض کرد و آن را مانعی برای رقابت‌پذیری صنایع داخلی دانست و گفت: ایران تنها ۱ تا ۲ درصد تولید فروآلیاژ جهان را در اختیار دارد اما با وجود عوارض صادراتی و مشکلات مالیاتی، امکان رقابت با رقبای جهانی از بین می‌رود و حتی می‌تواند تولیدکنندگان را متضرر کند.
زنجیره موانع، نتیجه تعطیلی صنایع و بیکاری
شفائی‌نیک ادامه داد: این موانع زنجیره‌ای باعث تعطیلی صنایع و بیکاری گسترده خواهد شد. در صنعت ۳۰۰ هزار تنی فروآلیاژ در کشور حدود ۳ تا ۴ هزار نفر به‌طور مستقیم مشغول به کار هستند و با احتساب خانواده‌هایشان، حدود ۱۵ هزار نفر از این صنعت ارتزاق می‌کنند. بنابراین فشارهای مالیاتی، عوارض و افزایش هزینه انرژی در نهایت به کاهش اشتغال و افت صنعت منجر خواهد شد.
وی در پایان هشدار داد: اگر زنجیره مشکلات شامل تعرفه‌های ناعادلانه برق، مالیات‌های سنگین و عوارض صادراتی ادامه یابد، چیزی از صنعت فروآلیاژ کشور باقی نخواهد ماند.
