«خاویر مورو» در گفت‌وگو با اسپوتنیک:
پاریس، لندن و واشنگتن نبرد را در سوریه باختند
ادعای حمله شیمیایی که از سوی کلاه‌سفیدها مطرح می‌شود کاملا دروغین است. مشکل اینجاست که «کلاه‌سفیدها» ساختاری انگلیسی است که سازمان اطلاعات مخفی بریتانیا (ام‌آی۶) آن را راه انداخته است. بنابراین به‌خوبی می‌دانیم که این خبر کاملا دروغین است.
به گزارش ایلنا به نقل از اسپوتنیک، پس از گزارش‌های نامعتبری درباره شهر دوما مبنی بر این‌که دولت سوریه از سلاح شیمیایی علیه مردم خود استفاده کرده، غالب رسانه‌های غربی بار دیگر اعلام کردند که «بشار اسد»، رئیس‌جمهوری سوریه، متهم به جنایت جنگی است. هرگونه روایت دیگر در این باره از سوی رسانه‌های غربی به‌عنوان پروپاگاندا رد شد. اسپوتنیک با «خاویر مورو»، متخصص روابط بین‌الملل، در این رابطه صحبت کرده است.
اسپوتنیک: از زمان حمله شیمیایی ادعایی به دوما در اوایل ماه جاری میلادی، اخبار ضد و نقیضی از این شهر که اکنون در کنترل حامیان دولت قرار دارد، به گوش می‌رسد. برخی گفته‌اند که نیروهای دولت سوریه با سلاح شیمیایی به غیرنظامیان حمله کرده است، اما دیگر گزارش‌ها -به شهادت دکترهای حاضر در بیمارستانی که قربانیان در آن درمان شدند- می‌گویند که هیچ حمله شیمیایی در کار نبوده و این حمله‌ها از پیش برنامه‌ریزی شده بود. نظر شما درباره این نظرات متفاوت چیست و به عقیده‌تان کدام یک بیشتر به حقیقت نزدیک است؟
خاویر مورو: به عقیده من، ادعای حمله شیمیایی که از سوی کلاه‌سفیدها مطرح می‌شود، کاملا دروغین است. مشکل اینجاست که کلاه‌سفیدها ساختاری انگلیسی است که سازمان اطلاعات مخفی بریتانیا (ام‌آی۶) آن را راه انداخته است. بنابراین به‌خوبی می‌دانیم که این خبر کاملا دروغین است، اما مشکل اینجاست حالا که از این مرحله گذشته‌ایم و به‌عنوان مثال باید از «امانوئل ماکرون»، رئیس‌جمهوری فرانسه، در این‌باره پرس‌وجو کنیم، او دیگر علاقه‌ای به صحبت درباره آن ندارد. هیچ‌یک از رسانه‌های فرانسه دیگر روی این مسئله مانور نمی‌دهند و چنین به نظر می‌رسد که صحبت درباره این مسئله دیگر ممکن نیست.
اسپوتنیک: در بحبوحه این نظرات، به‌نظر می‌رسد که رویکردهای غالب خبری تصمیم گرفته‌اند- حتی پیش از آن‌که محققان سازمان منع تسلیحات شیمیایی بتوانند به ماموریت خود برسند- که تنها یک روایت در این رابطه وجود دارد و آن این است که دولت سوریه از سلاح شیمیایی علیه مردم خود استفاده کرده‌اند. به نظر شما دلیل بی‌توجهی رسانه‌های غربی به دیگر سناریوهای ممکن در مورد سوریه چیست؟
خاویر مورو: به عقیده من، پاریس، لندن و واشنگتن به‌خوبی دریافتند که نبرد را در سوریه باختند؛ که ارتش سوریه و هم‌پیمانانشان در روسیه و ایران برنده این پیکارند. برای همین هم می‌خواهند برگردند سر میز مذاکره و گفت‌وگو و برای همین هم تلاش کردند ترفندی را پیش گیرند که البته چندان هم نوآورانه نبود. در واقع آن‌ها در سال ۲۰۱۳ نیز چنین سناریویی را به کار گرفته بودند و کوشیدند اثبات کنند که اسد در پی استفاده از تسلیحات شیمیایی است. در حقیقت، این سناریو سراسر زیانبخش است، چراکه تمام کسانی که از اوضاع سوریه باخبرند، می‌دانند که اسد علاقه‌ای به استفاده از سلاح شیمیایی ندارد. اما به نظر من، با توجه به این‌که فرانسه و انگلستان و ایالات متحده کوشیدند به ما بگویند که ارتش سوریه و اسد می‌خواهند از چنین سلاح‌هایی استفاده کنند، آشکار است که آنان نبرد را باخته‌اند و خود نیز از این امر آگاهند. آنان فقط می‌خواهند بر سر میز مذاکره بازگردند. در واقع، پاریس دیگر نماینده هیچ‌کسی در این نبرد نیست. کسانی که قرار است حکومت این کشور نماینده آنان باشد، در هتلی در آنکارای ترکیه یا استانبول هستند. فرانسه هیچ نیروی سیاسی یا نظامی را در خاک سوریه نمایندگی نمی‌کند. بنابراین در این نقطه، پاریس، لندن و واشنگتن می‌کوشند از هرگونه ابزار اعمال فشار که در اختیار دارند، برای بازگشت به میز مذاکره استفاده کنند.
اسپوتنیک: دست آخر، چنانچه ماموران سازمان منع تسلیحات هسته‌ای با نتایجی بازگردند که در ضدیت با مدعای غالب این کشورها قرار داشته باشد، آیا گمان می‌کنید رسانه‌های غربی لحن خود را تغییر خواهند داد یا به شکل سابق رویکردهای خود را حفظ خواهند کرد؟
خاویر مورو: به گمان من چنین رسانه‌هایی به دروغ‌پراکنی ادامه خواهند داد. حتی اگر حرفش را نزنند و اگر نگاهی به وقایع فعلی در فرانسه بیندازید متوجه می‌شوید که قضیه درست همین است: به شما گفتم، مرحله این حمله شیمیایی، بمباران و به گلوله بستن سوریه دیگر تمام شده است. نه ماکرون، نه «ترزا می»، نخست‌وزیر بریتانیا و نه «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهوری آمریکا، علاقه‌ای به صحبت در این‌باره ندارند، چراکه دیگر دروغین بودن این خبر مشخص شده و دیگر آن‌ها علاقه‌ای به صحبت درباره آن ندارند. بنابراین دوباره بازمی‌گردند به قضیه مسموم شدن «سرگئی اسکریپال»، جاسوس دوجانبه پیشین روسیه و درباره آن تصمیم می‌گیرند. بنابراین این کشورها دیگر راجع به این قضیه حرفی نخواهند زد. این اتفاقی است که در حال حاضر در فرانسه روی می‌دهد و کسی حرفی راجع به آن نمی‌زند.
