ایران، موشکها و معمای تصمیم بزرگ؛ آیا چراغ سبز حمله صادر میشود؟
همزمان با ادامه مذاکرات آتشبس غزه و تحرکات دیپلماتیک آمریکا، تلآویو در تلاش است پرونده ایران را به سطحی تازه از تقابل بکشاند؛ تقابلی که هنوز مشخص نیست به حمله مشترک، اقدام یکجانبه یا بنبست سیاسی ختم شود.
به گزارش ایلنا، بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی قصد دارد پرونده ایران را در صدر دستور کار دیدار پیشِروی خود با دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، قرار دهد و بر ضرورت انجام دوری تازه و سرنوشتساز از گفتوگوها درباره این پرونده تأکید کند.
این در حالی است که دولت ترامپ خود را برای اعلام انتقال به مرحله دوم توافق آتشبس در نوار غزه آماده میکند و همزمان، نشستهای میانجیها ادامه دارد و استیو ویتکاف و جرد کوشنر نیز از ارائه طرحی بلندپروازانه برای بازچینی صحنه غزه خبر دادهاند.
پایگاه خبری «ارمنیوز» در گزارش خود نوشته است: نگرانی اصلی تلآویو معطوف به برنامه موشکهای بالستیک ایران است؛ آن هم در شرایطی که بهگفته محافل اسرائیلی، تهران بهخوبی از «شکاف» موجود میان مواضع اسرائیل و ایالات متحده در این زمینه آگاه است.
در حالیکه دونالد ترامپ بارها تأکید کرده است اجازه نخواهد داد ایران به سلاح هستهای دست یابد، اما بهطور مستقیم به موضوع تسلیحات متعارف، بهویژه موشکهای بالستیک که قادر به تهدید عمق سرزمینهای اشغالی هستند، اشارهای نکرده است.
با این حال، ایران تاکنون هیچ اقدام عملی در ارتباط با پرونده غنیسازی اورانیوم انجام نداده و برآوردها نشان میدهد که تهران مواد غنیشده مدفون در تأسیسات زیرزمینی را استخراج نکرده است؛ موضوعی که شبکه عبریزبان ۱۲ نیز به آن اشاره کرده است.
در مقابل، تهران روند توسعه توانمندیهای خود در حوزه موشکهای بالستیک را با شتاب ادامه میدهد. در این زمینه، یک دیدگاه بر این باور است که ایران این راهبرد را بهعنوان گزینهای جایگزین یا مکمل بهطور جدی دنبال میکند؛ در حالی که دیدگاه دیگری این روند را واکنشی مستقیم به سیاستها و اظهارات نتانیاهو دانسته و معتقد است تهران رفتار خود را بر اساس آن تنظیم میکند.
در همین چارچوب، رقابتی موازی میان شمار موشکهای بالستیک ایران و تعداد موشکهای رهگیر در اختیار رژیم صهیونیستی شکل گرفته است؛ رقابتی که بهگفته ارزیابیهای کارشناسی، هر دو طرف برای ادامه آن به برنامههای گسترده نوسازی و بازسازی توان دفاعی خود نیاز دارند.
پرسش محوری همچنان پابرجاست: آیا نتانیاهو در سفر خود به واشنگتن، احتمال اجرای حملهای مشترک میان آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه ایران را مطرح خواهد کرد؟ این سناریو بهعنوان گزینهای بسیار پیچیده و بلندمدت ارزیابی میشود، بهویژه با توجه به نشانههایی که حاکی از آن است دولت آمریکا تمایلی به ورود به مسیری با هدف نابودی تسلیحات متعارف در نقاط مختلف جهان ندارد.
با این حال، این احتمال نیز منتفی نیست که نتانیاهو به دریافت چراغ سبز برای اجرای یک حمله یکجانبه از سوی رژیم صهیونیستی بسنده کند؛ حملهای که در صورت گسترش درگیری، ایالات متحده پوشش دفاعی لازم را برای آن فراهم کند. تاکنون پاسخ روشنی به این سناریو داده نشده است.
همزمان، در داخل کابینه رژیم صهیونیستی و نهادهای امنیتی آن، بحثهای گستردهای درباره کارآمدی راهبردی مبتنی بر انجام حملات دورهای، با فاصلههای زمانی شش تا هشتماهه، در جریان است.
برخلاف پرونده هستهای ایران که از نظر نظری امکان وارد کردن ضربهای قاطع به آن وجود دارد، کارشناسان بر این باورند که تهدید موشکی را نمیتوان بهطور کامل از میان برد.
از همین رو، تصمیمگیران اسرائیلی با پرسشی اساسی مواجهاند: آیا ورود به دورهای مکرر تنش با ایران- که با شلیک موشک بهسوی سرزمینهای اشغالی، اختلال گسترده در پروازهای بینالمللی و پیامدهای سنگین اقتصادی همراه خواهد بود- گزینهای عملی و پایدار بهشمار میرود؟ تاکنون هیچ تصمیم نهایی در این خصوص، نه در تلآویو و نه در واشنگتن، اتخاذ نشده و قرار است این پرونده بهطور جدی در دیدار آتی نتانیاهو و ترامپ مورد بررسی قرار گیرد.
