مشکل‌دار شدن 1392 واحد بزرگ صنعتی در سال 1391

به گزارش خبرنگار ایلنا، این روزها اخبار ورشکستگی و تعطیلی شرکت‌ها و کارخانه‌ها به بخش ثابت اخبار رسانه‌ها تبدیل شده است. در این میان گاه اعلام ورشکستگی برندها و کارخانه‌های قدیمی که برای چند دهه بخشی از هویت صنعت کشور بوده‌اند، باعث ایجاد موجی از ابراز تاسف در افکار عمومی می‌شود. نام‌هایی چون شرکت ارج، پارس الکتریک و کاشی ایرانا بخشی از این برندها هستند.

رسانه‌های وابسته به جریانات ضد دولت در ماه‌های اخیر با تمرکز بر مشکلات واحدهای صنعتی و با بی‌توجهی به ریشه مشکلات بخش صنعت، صرفا به دنبال متهم کردن دولت روحانی هستند و دائم با یادآوری شعار معروف انتخاباتی روحانی مبنی بر ضرورت چرخیدن چرخ کارخانه‌ها در کنار چرخیدن سانتریفیوژ، تاکید می‌کنند که چرخ کارخانه‌ها در حال ایستادن است.

این دلواپسان در حالی با انکار اقدامات مخرب دولت قبل به هجمه شدید رسانه‌ای علیه دولت مشغولند که گویی تاریخ اقتصاد ایران از سال 1392 آغاز می‌شود و قبل از سال 1392 دوران ماقبل تاریخ بوده‌ است و مشکلات و معضلات حاد بخش صنعت در سه سال گذشته رخ داده است.

خبرگزاری کار ایران ( ایلنا) به گزارشی دست یافته است که در دولت احمدی‌نژاد ( در شهریور 1391 ) توسط یکی از نهادهای مسئول دولتی جهت ارائه به یک نهاد تصمیم‌گیر حاکمیتی، تهیه شده است.

سال 1387 آغاز بحران در بخش صنعت

بر مبنای این گزارش تعداد واحد‌های مشکل‌دار در سال 1387 شامل  200 واحد بود. مشکلات این واحدهای تولیدی در گزارش دولت قبل به تفکیک شامل موارد زیر ارزیابی شده بود: سوء مدیریت، کبود نقدینگی و سرمایه در گردش، بدهی معوق به بانک‌ها و دستگاه‌های دولتی، مطالبات کارگری، اختلاف بین سهامداران، بالا بودن هزینه‌های تولید، انباشت محصول، تورم نیروی انسانی.

این مشکلات در سال 1389 با رشد 120.5 درصدی از 200 واحد مشکل‌دار به 441 واحد رسید. مشکلات بخش صنعت در سال‌های پایانی دولت احمدی‌نژاد شیب تند و فزاینده صعودی پیدا کرد. به گونه‌ای که در سال 1389 تعداد واحدهای تولیدی مشکل‌دار با رشد 259 درصدی به 718 واحد رسید.

در سال 1390 با شدت گرفتن تحریم‌هایی که محمود احمدی‌نژاد آن را کاغذ پاره می‌خواند و در کنار رشد فزاینده نرخ ارز، صعود شتابان نرخ تورم و منفی شدن نرخ تشکیل سرمایه ثابت، آثار بحرانی شدن بخش تولید در اقتصاد ایران، کاملا نمایان شد به گونه‌ای که پیکر نحیف صنعت در برابر این امواج ویرانگر تاب نیاورد و در کنار سقوط آزاد قدرت خرید ایرانیان، وضعیت تقاضای کل و عرضه کل در اقتصاد ایران به صورت توامان دچار بحران شد و نرخ رشد اقتصادی منفی 6.8 درصد بازتاب این بحران بود.

در سال 1390 تعداد واحدهای تولیدی دچار بحران از 718 واحد به 1231 شرکت و بنگاه، افزایش پیدا کرد. در این گزارش سال 1387 سال پایه در نظر گرفته شده است. بر این اساس و نسبت به سال پایه تعداد واحدهای دچار مشکل رشدی 515.5 درصدی پیدا کرد.

سال 1391 بحرانی‌ترین سال برای بخش تولید در اقتصاد ایران بود. به گونه‌ای که تعداد بنگاه‌های بزرگ تولیدی دچار مشکل به 1392 کارخانه افزایش یافت و نسبت به سال پایه ( سال 1387 ) تعداد کارخانه‌های دارای مشکل با رشد 866 درصدی مواجه شد.

جدول زیر گویای تعداد و درصد تغییرات واحدهای بزرگ صنعتی دارای مشکل است. این گزارش نه در دولت فعلی که در دولت قبل تهیه شده است:

خبرگزاری کار ایران در روزهای آینده در قالب سلسله گزارش‌هایی به تشریح جزییات بیشتری از واحدهای تولیدی دچار مشکل در بازه زمانی 1387 تا 1391 خواهد پرداخت. این گزارش‌ها ریشه بسیاری از مشکلات کنونی را نمایان خواهد ساخت تا علت اصلی ایستادن چرخ برخی کارخانه در دولت فعلی مشخص شود.