جشن باستانی نیمه زمستان و غبار فراموشی/ سرور و پایکوبی برای بیداری دوباره زمین/ ایرانیانی که شادی را از یاد برده اند

سیدمحمد علی گلاب‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره جشن میانه زمستان در ایران باستان همزمان با 15ماه بهمن، اظهار داشت: این جشن یکی از جشن‌های پررونق ایرانیان در عهد باستان بود که متاسفانه مانند بسیاری از سنت‌ها و مراسم گرانقدر ما به دست فراموشی سپرده شده و دیگر خبری از برپایی آن نیست.

جشنی برای رونق دوباره کشاورزی

وی با اشاره به علت نامگذاری این روز به نام جشن میانه زمستان که در نیمه بهمن برگزار می‌شد، افزود: نیاکان ما ایرانیان معتقد بودند که در این روز خجسته سرمای شدید هوا درختانی را که به خواب زمستانی فرو رفته اند و باعث مختل شدن کار کشاورزی شده را می شکند و زمین دوباره نفس می‌کشد و برای حیات و رویش تازه آماده می شود.

اعتقاد زرتشتیان به آفرینش زمین در 6 مرحله

این پژوهشگر ادامه داد: در این روز مبارک موضوع " گهنبار" یا "گاهنبارها" نیز مطرح است. مسلمان ها بر این باورند که خدا جهان را  ظرف 6 روز خلق کرد و در دین زرتشت نیز همین اعتقاد وجود دارد با این تفاوت که آنها می گویند هستی در 6 مرحله با فاصله شکل گرفته است؛ به طور مثال 15 اردیبهشت، 15 تیر، 30 شهریور و... که به عنوان روزهای "گاهنبار" برای زرتشتیان مطرح هستند.

گلاب زاده تصریح کرد: ایرانیان در جشن میانه زمستان به دست افشانی و پایکوبی و شادی و سرور می پرداختند و دوباره زنده شدن زمین را جشن می‌گرفتند. در دین اسلام هم تاکید شده که مومن نباید قصه بخورد و باید شاد باشد. "وَلَاتَهِنُوا وَلَاتَحْزَنُوا" حزن نداشته باشید و یک مومن همیشه باید لبخند بر روی لبانش باشد.

جشن‌ها بهانه ای برای گرد هم بودن

عضو انجمن آثار و مفاخر فرهنگی استان کرمان ادامه داد: نکته ای که در جشن‌های باستانی که نیاکان ما به آن بسیار تاکید کرده اند شرکت مردم در این جشن ها بوده که بهانه‌ای باشد برای دورهم جمع شدن‌های دوست و فامیل که در دین اسلام نیز به عنوان "صله رحم" از آن یاد شده است که به فکر هم باشید و به دیدار هم بروید و از حال همدیگر باخبر باشید.

 عضو دانشنامه فرهنگ مردم ایران اضافه کرد: متاسفانه در دنیای امروز دید و بازدیدهای فامیلی بسیار کم شده و فاصله ها هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود و شرایطی به وجود آمده که شادی های‌مان کم و اندوه‌مان بسیار زیاد شده است ولی در گذشته با برپایی این جشن ها بهانه‌ای برای دید و بازدیدها فراهم و باعث می شد اقوام و بستگان از حال همدیگر باخبر باشند و دوستی و الفت ها روز به روز افزون شود. یکی از این بهانه‌ها جشن میانه زمستان است یا جشن نوروز، جشن یلدا، جشن سده ، جشن چهارشنبه سوری و....

جشن میانه زمستان به دست فراموشی سپرده شد

وی اظهار داشت: جشن میانه زمستان امروزه در بین ابرانیان برگزار نمی‌شود و به دست فراموشی سپرده شده و اگر هم برگزار شود جامعه زرتشتیان در بین محافل خودشان و بسیار محدود این جشن را برپا می کنند.

مردم امروز دل مرده‌اند

گلاب زاده افزود: امیدوارم اگر این جشن حتی اگر رونق گذشته اش را هم نیابد حداقل ایرانیان عزیز به اصل این جشن که تاکد بر شاد و مسرور بودن است توجه و عمل کنند و مردم از دل‌مرگی و افسردگی فاصله بگیرند چرا که جامعه با این روحیات به سوی نیستی و تباهی سوق می یابد.

این استاد دانشگاه در پایان به چگونگی نحوه برگزاری جشن میانه زمستان از سوی ایران باستان اشاره کرد و گفت: در این روز همه دور هم جمع می‌شدند و نان و غذای گرم بر روی اجاق می پختند و با اوستا خوانی این روز را گرامی می داشتند.