صدای کارگران مازندران خاموش شد

روزهایی را به خاطر می آورم که پنجشنبه‌ها و جمعه‌هایش درد می کشیدی از سر بیماری و شیمی درمانی و شنبه اول هفته ات ادامه دردهایت بود برای زخم های دور و دراز کارگران مازندرانی .

هر کس که با کار و کارگر و رسانه آشناست می‌داند که فرامرز درخشنده آن چنان که برای فرزندانش دل می سوزاند با وجود بیماری جانکاه اش برای خبر و رسانه و کار و کارگر به آب و آتش می زد .

هرکس اگر نداند اما شاگردانت در خبرگزاری ایلنا می دانند که این رسانه کارگری در مازندران از هیچ منبع دولتی برخوردار نبود و همیشه مخارج اش از جیب فرامرز درخشنده تامین می‌شد تا صدای کارگر مازندرانی خاموش نشود.

حالا که رفته‌ای چه کسی این حفره عمیق را در دل‌مان پرمی‌کند؟چه کسی از شنبه به داد کارگر می‌رسد ؟چه کسی با رفتارش می خواهد به ما اخلاق رسانه ای بیاموزد؟

هیچ گاه از خاطر نخواهد رفت که فرامرز درخشنده تا بود نماد اخلاق رسانه‌ای در مازندران بود و همیشه نامهربانی‌ها را از یاد برد ولی خودش را در دل ما و حافظه رسانه‌های حامی دردمندان ثبت کرد.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد...

سعید چولکی  -خبرنگار ایلنا