محدودیتهای بیرویه، فیضآباد را از رمق انداختهاند

معاون وزیر راه و شهرسازی در بازدید از محله فیضآباد کرمانشاه، با انتقاد از سیاستهای سختگیرانه در حفاظت بافتهای تاریخی، خواستار بازنگری در رویکردهای موجود و تدوین الگوهای مناسب برای نوسازی این مناطق شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا از کرمانشاه، عبدالرضا گلپایگانی، معاون وزیر راه و شهرسازی، صبح امروز در حاشیه بازگشایی سرای محله در یکی از مناطق هدف بازآفرینی شهری کرمانشاه، ضمن بازدید از محله تاریخی فیضآباد، نسبت به وضعیت نامطلوب این بافت ابراز نگرانی و تأسف کرد. وی در سخنان خود تأکید کرد: «محله فیضآباد با وجود قدمت و سابقهی خدماتیاش، امروز حال خوشی ندارد. متأسفانه محدودیتهای شدید ساختوساز در بافتهای تاریخی، به جای کمک به حفظ آنها، عملاً موجب رکود و حتی تخریب تدریجی این مناطق شدهاند.»
گلپایگانی با اشاره به اینکه بافت تاریخی همچون "پیران دانای خانوادهها" بخشی از هویت فرهنگی و اجتماعی هر شهروند هستند، اظهار داشت: «قوانین حفاظت میراث تاریخی باید به گونهای طراحی شوند که ضمن حفظ اصالت، امکان نوسازی، مقاومسازی و بهرهمندی ساکنین نیز فراهم گردد. اگر ساکن یک بافت تاریخی توان نگهداری از ملک خود را ندارد، و این ملک میراث ملی تلقی میشود، دولت باید از منابع عمومی برای حفظ آن حمایت کند.»
وی ادامه داد: «محله فیضآباد به دلیل حفاظت مطلق و عدم وجود الگوی مناسب برای بازآفرینی متناسب با شرایط محلی، از چرخه توسعه و آبادانی بازمانده است. این روند باید با تغییر رویکرد و اقدامات مشارکتی اصلاح شود.»
معاون وزیر راه و شهرسازی با اشاره به آمار سراسری گفت: «در کشور حدود ۲۰۲ شهر دارای بافت ناکارآمد هستند که در سه دسته بافت فرسوده، بافت تاریخی و سکونتگاههای غیررسمی (حاشیهنشینی) تقسیم میشوند. حدود ۷ میلیون نفر در سکونتگاههای غیررسمی، ۹.۷ میلیون نفر در بافت فرسوده و ۳ میلیون نفر در بافت تاریخی سکونت دارند.»
وی با بیان اینکه مجموع این بافتها مساحتی نزدیک به ۱۷۰ هزار هکتار را در سراسر کشور شامل میشود، افزود: «گرچه نسبت جمعیت ساکن در سکونتگاههای غیررسمی در ایران کمتر از میانگین جهانی (۷ درصد در ایران مقابل ۱۵ درصد جهانی) است، اما از نظر کیفیت زندگی، مقاوم نبودن ساختمانها در برابر زلزله و آسیبهای اجتماعی، مسئلهای بسیار جدی و نیازمند اقدام جهادی است.»
گلپایگانی در ادامه به چالشهای عمده بازآفرینی شهری اشاره کرد: «موازیکاری میان نهادها، کمبود منابع مالی، مشکلات مالکیتی، و تأثیرات تحریمها، خشکسالی و مهاجرت اجباری از جمله موانع اصلی هستند. متأسفانه هنوز هم استانهای غربی کشور از زخم جنگ تحمیلی رنج میبرند و جنگهای منطقهای و بحرانهای اقلیمی به این مشکلات دامن زدهاند.»
وی همچنین با اشاره به تأثیر تحریمها بر صنعت ساختوساز افزود: «تحریمها نهتنها مانع ورود مصالح و فناوریهای نوین شدهاند، بلکه موجب کاهش توان اقتصادی خانوارها برای خرید یا نوسازی مسکن نیز شدهاند. در حالی که متوسط قیمت مسکن در ایران در سطح کشورهای در حال توسعه است، توان خرید خانوارها به شدت کاهش یافته است.»
معاون وزیر راه و شهرسازی در پایان خاطرنشان کرد: «حل مسئله بافتهای فرسوده و حاشیهنشینی نیازمند اقدام مشترک بین دستگاههای مختلف، استفاده از ظرفیت خیرین، و تدوین برنامههای مبتنی بر نیاز مردم محلات است. برنامه اقدام مشترک ملی بر همین اساس تهیه شده و در حال اجراست. دولت نیز در تلاش است با تخصیص اعتبارات بیشتر، روند نوسازی و بهسازی را تسریع بخشد.»