مدیرکل میراث فرهنگی کهگیلویه و بویراحمد:
وزارت میراث فرهنگی مخالف احداث سد خرسان است
انتظارات ما از سازمان های منابع طبیعی و محیط زیست بیشتر بود
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کهگیلویه و بویراحمد بر مخالفت وزارتخانه شان بر احداث سد خرسان در دهستان سادات محمودی این استان تاکید کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا از یاسوج، "سعید طالبی پور" در نشست خبری با رسانه ها با تاکید براینکه وزارتخانه میراث فرهنگی و اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کهگیلویه و بویراحمد بدون تردید با احداث سد خرسان در دهستان سادات محمودی مخالف است، اظهار داشت: این وزارتخانه از نظر فنی، مقابل احداث سد مقاومت میکند.
وی با بیان با احداث احتمالی سدخرسان در دهستان سادات محمودی بخشی از میراث فرهنگی استان کهگیلویه و بویراحمد در محل سد خرسان از دست می رود، افزود: سه جلسه در خصوص سد خرسان در وزارت میراث فرهنگی تشکیل داده شده و ما تنها وزارت خانه ای هستیم که در مقابل ساخت و احداث این سد مقاومت می کنیم.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کهگیلویه و بویراحمد گفت: با توجه به کشف هایی که در دره پایین داشتیم، به آثارهای با ارزشی یافتیم و ما در محوطه سد خرسان، سه فصل کاوش داشتیم که فصل نوینی در میراث فرهنگی کشور باز کرد.
طالبی پور از بازدید مدیرکل میراث فرهنگی و یک تیم فنی وزارتخانه میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی از تاج و محوطه سد خرسان دهستان سادات محمودی خبرداد و یادآور شد: ۷۰ درصد این سد در استان ما قرار دارد.
انتظارات ما از سازمان های منابع طبیعی و محیط زیست بیشتر بود
وی گفت: گورستان بزرگ دهستان سادات محمودی بلحاظ ارزش های تاریخی یکی از مهم ترین گورستان های کشور بشمار می رود که وزارت میراث فرهنگی برابر تخریب و نابودی آن مقاومت میکند.
طالبی پور با انتقاد از عملکرد سازمان های منابع طبیعی و آبخیزداری و حفاظت محیط زیست کشور در ارتباط با ساخت سد خرسان دهستان سادات محمودی، تصریح کرد: ما انتظار داشتیم سازمانهای منابع طبیعی و محیط زیست در کنار ما برای مقابله با احداث این سد ورود پیدا می کردند.
به گزارش ایلنا، با احداث سد خرسان در دهستان سادات محمودی، ۱۷ روستای کهگیلویه و بویراحمد و چهار روستای چهارمحال و بختیاری که قبلاً بخشی از همین استان بودند، زیر آب خواهند رفت. اخیراً نیز گفته شده به این ۱۷ روستا هیچ خدماتی ارائه نشود.
۸۰۰ خانوار که جمعاً بالغ بر ۱۰ هزار نفر هستند باید از این محل جابه جا و به اطراف شهرها مهاجرت کنند، البته شغل این افراد عمدتا کشاورزی و دامداری است و سال ها در این زمین های اجدادی مشغول به فعالیت هستند.