گزارش ایلنا از وضعیت روستانشینان جنوب استان کرمان؛
خانه و زندگی که هیچ، امنیت هم نداریم/ سارقان اموال‌مان را می‌برند
اهالی دهستان‌های جبالبارز جنوبی استان کرمان از شرایط سخت زندگی‌شان به دلیل خشکسالی و مهاجرت به حاشیه شهرستان جیرفت و نداشتن امینت مالی و جانی توسط سارقان منطقه گلایه‌مندند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در دهه 50 و 60 کاشت فراگیر نهال‌های لیمو شیرین و پرتقال ناول دامنه کوه‌های جبالبارز استان کرمان آغاز شد که آب و هوای معتدل کوهستانی موجب مرغوبیت کیفیت این محصولات در منطقه شد. اما در دهه هفتاد و همزمان با ساخت سد جیرفت تاثیر منفی بر اقلیم جنوب کرمان و روستاهای دامنه کوه‌های جبالبارز گذاشت و چشمه سارها خشک شدند.
به دلیل عدم حمایت دولت در اجرای سیستم آبیاری قطره‌ای و سنگلاخی بودن جاده‌ها و نبودن دیگر زیرساخت‌های زندگی امروزی، اهالی روستاهای دامنه کوه‌های جبالبارز به کوچ اقلیمی شده و روستاهای خود را رها کردند و باغ‌های روستاهای تابع امگز، دهنه گمرکان، رودفرق ، مردهک، میجان، هیشین، سقدر، مسکون، مردهک و کلجک و ... همگی خشک شدند.
به گفته یکی از اهالی منطقه، روستای تیدرون نیز که یکی از روستاهای دهستان کلجک در جبالبارز جنوبی است که حدود 100 خانوار دارد که پس از خشک شدن باغ‌های مرکبات شان اهالی مجبور شدند برای کارگری به گلخانه‌های اطراف جیرفت و عنبرآباد بروند، برخی دیگر از خانواده کارگران هم در انبار گلخانه‌ها سکونت کرده و مابقی هم با به هم بستن چند نی یا چوب نازک و با کشیدن پلاستیک بر روی آن ، زن و فرزندان خود را از گزند باد و باران نجات می دهند. اما هرچه کارگری می‌کنند باز هم فایده ای ندارد و امنیت مالی و جانی ندارند و با تهدید اشرار منطقه اموال شان به سرقت می‌رود.
از جمله محصولات کشاورزی، دام‌ها، ابزار آلات کشاورزی، کابل ها، موتورپمپ ، موتور سم پاش، یخچال، کولر، گوشی موبایل و پول‌های نقد این کشاورزان آلونک نشین، مورد سرقت قرار می‌گیرد و شکایت شان به مراجع قانونی به نتیجه نمی‌رسد و اشرار با جرأت بیشتر به سرقت خود و چپاول دسترنج کارگران ادامه می‌دهند.
اگر مسئولان انتظامی جنوب کرمان به شدت و قاطع با اشرار و مال خران برخورد می‌کردند، شاید سارقان اینگونه بی پروا دسترنج یک ساله کشاورزان را به غارت نمی بردند.
عزیزالله پایدار ییک دیگر از اهالی منطقه نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، افزود: اهل روستای چیدرانم که به دلیل خشکسالی حدودا 5 سالی می شود مهاجرت کرده و به حاشیه شهرستان جیرفت آمده و گلخانه اجاره کرده ایم. در این گلخانه ها توت فرنگی می کاریم که آن هم برایمان سودی ندارد و امسال محصول مان را به تعداد دامی که داریم دادیم تا بچرند.
امنیت جانی و مالی نداریم
پایدار ادامه داد: علاوه بر دربه در شدن مان در جیرفت، امنیت مالی و جانی هم نداریم. تعدادی گوسفند داشتم که دزد آنها را باتهدید از پسرم به سرقت برد .چند شب پیش نیز پمپ آب مان را دزدیدند. متاسفانه باید بگویم آنگونه که انتظار داریم نظارت مناسبی توسط ماموران انتظامی در منطقه صورت نمی گیرد.
وی گفت: وضعیت زندگی‌مان هم بسیار اسف‌بار است. در اتاق هایی که از صاحب گلخانه اجاره کرده‌ایم بدون هیچ امکاناتی زندگی می‌کنیم و به دلیل بلوکی بودن ساختمان‌ها، مار و عقرب هم مدام به داخل اتاق‌هایمان می‌آیند. مابقی اهالی مهاجر هم با داربست چوبی و پیچانده نایلون به دور آنها اتاقکی برای زندگی تهیه کرده‌اند که شرایط سختی را در این اتاقک های نایلونی می‌گذرانند به طوری که خیلی از هم ولایتی‌های ما فرار را بر قرار ترجیح داده و مجبور به کوچ شدند.
اسحاق پایدار نیز در ادامه صحبت‌های پدرش به خبرنگار ایلنا گفت: در روستایمان حتی آب چاه برای استفاده شرب‌مان خشک شد و مجبور به مهاجرت شدیم. دی ماه سال گذشته چند دزد مسلح آمدند و در کنار جاده گوسفندان‌مان و گوشی موبایلم را با تهدید اسلحه ربودند.
پایدار افزود: سارقان ابتدا با چاقو تهدیدم کردند و بعد فرد دیگری با اسلحه از خودرو پیاده شد و موبایل و تعداد گوسغندی که همراهم بود را ربودند، سارقان نه تنها زندگی برای ما نگذاشتند که امنیت ما را هم از ما گرفته‌اند؛ چندی پیش گوسفندان یکی از اهالی منطقه توسط همین سارقان دزدیده شد. خودروهای‌شان فاقد پلاک است که بتوانیم شماره پلاک شان را برداریم.
وی عنوان کرد: از طریق مراجعه قضایی شکایت کردم اما هنوز به نتیجه خاصی نرسیده‌ام.
ذبیح الله اعظمی ساردویی نماینده مردم جیرفت و عنبرآباد نیز در این باره به خبرنگار ایلنا گفت: جسته و گریخته گاهی اتفاق می‌افتد که به صورت شبانه در برخی از مناطق شهرستان جیرفت دام مردم به سرقت می‌رود. متاسفانه برخی از مناطق شهرستان جبرفت در مسیر قاچاق گازوئیل است که این افراد هم اغلب مسلح هستند که منجر به سرقت‌های مسلحانه می‌شود.
