مگس‌هایی که با میل و رغبت «کوکائین» مصرف می‌کنند
محققان سعی دارند با کمک مگس های میوه روی مصرف کوکائین مطالعه کنند؛ این یافته‌ها می‌تواند نحوه برخورد محققان با اعتیاد مصرف کوکائین را تغییر دهد.
این یافته‌ها می‌تواند نحوه برخورد محققان با اختلال مصرف کوکائین، یک نگرانی رو به رشد در حوزه سلامت عمومی که تقریباً ۱.۵ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، تغییر دهد.
"تراویس فیلیاو" نویسنده اول مقاله، می‌گوید: "ما می‌توانیم تحقیقات را به سرعت در مگس‌ها گسترش دهیم. ما می‌توانیم ژن‌های خطری را که ممکن است کشف آنها در موجودات پیچیده‌تر دشوار باشد، شناسایی کنیم و سپس این اطلاعات را به محققانی که با مدل‌های پستانداران کار می‌کنند، منتقل کنیم. سپس، آنها می‌توانند اهداف درمانی را کشف کنند که پرش از مطالعه رفتار حیوانات به توسعه درمان‌های انسانی را تسهیل می‌کند."
"آدریان روتنفلو" نویسنده ارشد، موافق است: "ما می‌توانیم شروع به درک مکانیسم‌های انتخاب کوکائین کنیم و هرچه بیشتر در مورد مکانیسم بدانید، شانس بیشتری برای یافتن درمانی دارید که ممکن است بر روی آن مکانیسم عمل کند."
از اجتناب تا اعتیاد
مگس‌های میوه، علیرغم شباهت ژنتیکی‌شان به انسان‌ها، حدود 75 درصد از ژن‌های دخیل در بیماری‌های انسانی را دارند. مگس‌ها از نظر تاریخی، حتی پس از مواجهه مکرر داوطلبانه با کوکائین، از مصرف آن خودداری کرده‌اند. این امر مانع بزرگی برای تحقیقات اعتیاد ایجاد می‌کرد.
روتنفلوه می‌گوید: «مگس‌ها حتی یک ذره هم کوکائین را دوست ندارند.»
محققان با بررسی مکانیسم‌های حسی پشت بیزاری مگس‌ها، کشف کردند که کوکائین گیرنده‌های طعم تلخ را روی پاهای حشرات به شدت فعال می‌کند.
فیلیاو می‌گوید: «حشرات از نظر تکاملی برای اجتناب از سموم گیاهی آماده شده‌اند و کوکائین یک سم گیاهی است. آنها گیرنده‌های طعم را روی «بازوهای» خود دارند، بنابراین می‌توانند قبل از اینکه دست خود را در چیزی قرار دهند، آن را در دهان خود قرار دهند و تصمیم بگیرند که «من به آن دست نمی‌زنم.»
این موفقیت زمانی حاصل شد که تیم، اعصاب حس‌کننده تلخی مگس‌ها را از نظر ژنتیکی خاموش کرد. وقتی این گیرنده‌ها خاموش شدند، مگس‌ها شروع به نشان دادن ترجیح واضحی برای آب قند آغشته به دُزهای پایین کوکائین کردند و در کمتر از ۱۶ ساعت پس از اولین مواجهه، ترجیح دارویی پیدا کردند.
مگس‌های میوه اگرچه ساده هستند، اما ابزارهای قدرتمندی برای تحقیقات زیست‌پزشکی هستند. آنها به سرعت تولید مثل می‌کنند، دستکاری ژنتیکی آنها آسان است و به دانشمندان در درک زیست‌شناسی وابستگی به الکل و نیکوتین کمک کرده‌اند. اکنون، آنها می‌توانند به عنوان مدلی برای اعتیاد به کوکائین نیز عمل کنند.
مگس‌ها و انسان‌ها به روش‌های کاملاً مشابهی به کوکائین واکنش نشان می‌دهند. روتنفلو توضیح می‌دهد: «در دُزهای پایین، آنها درست مانند انسان‌ها شروع به دویدن می‌کنند. در دُزهای بسیار بالا، آنها ناتوان می‌شوند، که این امر در مورد انسان‌ها نیز صادق است.»
به سوی درمان‌های جدید
از آنجا که وراثت نقش عمده‌ای در خطر اعتیاد دارد، شناسایی ژن‌های کلیدی دخیل برای توسعه درمان‌های هدفمند بسیار مهم است. مدل جدید مگس، راهی سریع‌تر و مقیاس‌پذیر برای شناسایی آن ژن‌ها و درک مسیرهای مولکولی که رفتار جستجوی مواد مخدر را هدایت می‌کنند، ارائه می‌دهد.
روتنفلو تأکید می‌کند: «فقط تلاش برای درک مغز کوچک و ساده مگس می‌تواند به ما بینش‌هایی بدهد که نمی‌توانید پیش‌بینی کنید.»
«علوم پایه مهم است، و شما هرگز نمی‌دانید چه چیزهای هیجان‌انگیزی ممکن است پیدا کنید که برای درک شرایط انسان مؤثر باشند.»
