کارگران در شهرهای مرزی هم کار خود را از دست داده‌اند و هم از بیمه‌های اجتماعی محروم هستند. آنها برای عادی شدن شرایط لحظه‌شماری می‌کنند، چون بسته‌های حمایتی عملا دردی از آنها دوا نکرده و مشکلات معیشتی‌شان به قوت خود باقی است.
در غیاب یک تشکل کارگری اثر‌گذار، باربرانی که کالا‌های لنج‌ها را تخلیه می‌کنند مجبور به کار طاقت‌فرسا با درآمد پایین هستند. یحیی، باربری که در گمرک بندر گناوه کار می‌کند، سهم ناچیزی از اقتصاد میلیارد دلاری واردات دارد. هر باربر اینجا ماهانه حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درمی‌آورد بدون بیمه و بدون ضمانت برای اینکه ماه آینده هم همین میزان درآمد داشته باشد.
کارگرانِ باربر سختی‌های بی‌شماری دارند؛ از دستمزد ناکافی گرفته تا مشکلات جسمانیِ توانفرسا؛ این کارگران باید سی سال حق بیمه بپردازند تا بازنشست شوند.
