سازه‌های آبی شوشتر، اثری به‌جامانده از فناوری ایران قدیم؛
شهر صنعتی ایران باستان+فیلم و عکس
سازه‌های آبی شوشتر از آن مکان‌های تاریخی است که حتما باید در زندگی‌تان آن را ببینید. چیزی مثل تخت‌جمشید است. سازه‌ای صنعتی و شگفت‌انگیز از ایران باستان که هوش از سرتان می‌برد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مجموعه سازه‌های آبی شوشتر، یکی از مهم‌ترین آثار به‌جامانده از صنعت و فناوری ایران قدیم است؛ مجموعه‌ای که طی دوران هخامنشی تا ساسانی ساخته شد تا با کنترل و مهار آب رود بزرگ کارون و استفاده بهینه از نیروی آب، آسیاب‌های آبی این مجموعه را بچرخاند. برای سر درآوردن از کار این مجموعه، باید در خلاف مسیر رود «گَرگَر» پیش بروید تا به بند «میزان» برسید. بند میزان درست در پیشانی این مجموعه، بخشی از آب کارون را در مسیر رود دستکند گرگر جاری می‌کند؛ همان آبی که یک کیلومتر آن‌طرف‌تر به مجموعه آبشارها می‌رسد. این شهر صنعتی که یادگار ایران باستان است، مجموعه‌ای عظیم برای هدایت و بهره‌وری آب دارد. برخی پژوهشگران غربی با دیدن این مجموعه، آن را بزرگ‌ترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی دانسته‌اند. دیدن این مجموعه آسیاب‌ها و آبشارها هوش از سرتان می‌برد، چون با توجه به زمان ساخت، از شاهکارهای مهندسی جهان است.
چطور برسیم؟
خودروی شخصی: از دزفول و اهواز و شوش، جاده‌های مستقیمی به سمت شوشتر وجود دارد.
وسایل نقلیه عمومی: برای آن‌هایی که از شمال وارد خوزستان می‌شوند، بهترین راه همراه شدن با قطار تهران-اهواز است. نزدیک‌ترین ایستگاه راه‌آهن به شوشتر، ایستگاه اندیمشک است. از اندیمشک تا شوشتر هم حدود یک ساعت راه پیش‌روی‌تان است. اگر هم از اهواز عازم شوشتر باشید، خودتان را به ترمینال «چهارشیر» اهواز برسانید و با اتوبوس یا سواری‌های خطی مسیر ۹۵ کیلومتری تا شوشتر را بپیمایید.
از تهران می‌توانید با اتوبوس به شوشتر بروید که قیمت بلیت آن ۹۱ هزار تومان است.
بلیت هواپیما از تهران به اهواز از ۲۰۰ هزار تومان تا ۵۵۰ هزار تومان متناوب است. از اهواز هم می‌توانید با توجه به گزینه وسایل نقلیه عمومی، خود را به شوشتر برسانید.
چه می‌بینیم؟
آبشارها: آسان‌ترین راه دسترسی به محوطه آبشارهای شوشتر، پایین رفتن از پله‌هایی است که از کنار پلبند گرگر شروع می‌شوند و تا داخل محوطه می‌روند. این مسیر پیش از اینکه توسط میراث فرهنگی احیا شود، راه دسترسی چهارپایانی بود که بار گندم یا جو داشتند. ردیف آبریزهایی که از ارتفاع پنج تا ۱۰ متری با سروصدای زیاد به گرگر سرازیر می‌شوند، مطمئنا هیجان‌انگیزترین منظره‌ای است که در شوشتر خواهید دید. هرکدام از آبشارهای این مجموعه، برای خود اسم و رسمی دارند؛ از «دو برَادرون» و «لوفا» گرفته تا «دهانه شهر» اما اگر می‌خواهید پرآب‌ترین آبشار شوشتر را ببینید، باید بازدیدتان را به زمستان موکول کنید، چون آبشار «توفدیدی» فقط زمستان‌ها جاری است.
آسیاب‌ها: اگرچه امروز دیگر خبری از آن مجموعه ۵۰ آسیابی که زمانی گندم و جوهای تمام ایالت خوزستان و گاه ایالات همجوار را آرد می‌کرد، نیست اما امکان بازدید از چند آسیاب مرمت شده شوشتری هنوز هست، پس سری هم به یکی از این آسیاب‌ها بزنید. آسیاب‌های شوشتر در مسیر تونل‌هایی قرار دارند که دهانه آبگیرشان در آن سوی پلبند گرگر آب کارون را سر می‌کشند. آب در دهانه تونل‌ها جاری می‌شده و چرخ چوبین آسیاب‌ها را می‌چرخانده.
نیروگا‌ه‌ها: به‌جز آسیاب‌های تاریخی می‌توانید چند واحد صنعتی دیگر را هم در این محوطه ببینید، از جمله دومین نیروگاه برق- آبی تاریخ ایران که به همت «حاج محمدعلی نمکی»، از افراد شناخته شده شوشتر حدود ۱۰۰ سال پیش ساخته شد یا دومین نیروگاه تولید برق شوشتر که ۴۸ ساعته ساخته شد تا در سفر پهلوی دوم به خوزستان افتتاح شود و از آن به بعد بین شوشتری‌ها به کارخانه برق ۴۸ ساعته معروف شد.
اقامت:
شوشتر هتل لوکس امروزی ندارد، اما چندتایی هتل سنتی خوب دارد. هتل عمارت افضل، هتل سنتی شوشتر یا خانه سرابی و هتل خانه تاریخی طبیب سه گزینه اقامت در شوشتر هستند که حال و هوای سنتی دارند و در خانه‌های قدیمی بازسازی‌شده برپا شده‌اند.
در شوشتر می‌توانید اتاق هم برای اجاره پیدا کنید یا واحدی از آپارتمان را برای چند شب رزرو کنید.
