تلاش برای بازگرداندن یک دوست از دنیای مردگان

به گزارش خبرنگار ایلنا، «پروانه الجزایری» داستان چند دوست قدیمی است که در بازی‌ای که چندین سال پیش سر صحنه فیلم پروانه الجزایری داشتند گیر افتادند و دچار تکرار  و در این بین برای یکی از آنها اتفاقی رخ می‌دهد...

میثم گزی درباره انتخاب متن «پروانه الجزایری» به نویسندگی پیام لاریان گفت: دو سال پیش نمایشنامه دیگری از پیام لاریان را کار کرده بودم و وقتی این اثر جایزه بخش نمایشنامه‌نویسی جشنواره فجر را به دست آورد شروع به خوانش متن با گروه کردیم و بعد از وقفه‌ای دو ساله، از خرداد امسال تصمیم به اجرای آن در تئاتر مستقل تهران گرفتیم.

گزی با اشاره به فضای رئالیستی «پروانه الجزایری» گفت: سعی کردیم در کارگردانی و فرم اجرا به یک ساختار جدید و متفاوت‌تری برسیم؛ از رئالیسم محض فاصله گرفته و فضای سورئال و رئالیسم جادویی‌اش را بیشتر کنیم.

او با اشاره به شباهت فرم اجرای این تئاتر با سینما گفت: شخصیت‌های این نمایش بازی‌ای به اسم راکورد انجام می‌دهند که کاری سینمایی است و ما دوست داشتیم آن را به همان دقتی که در سینما هست و با کات و تدوین رخ می‌دهد در تئاتر بیاوریم. یعنی اینکه حرکتی را دقیقا به همان شکل دوباره و چندباره تکرار کنیم. ما روی این بخش خیلی تمرین کردیم و سعی کردیم موشکافانه به این سمت برویم و تنه‌ای به سینما هم بزنیم و یک تدوین موازی بین سینما و تئاتر داشته باشیم. 

گزی ادامه داد: خیلی علاقه‌مند بودم بتوانم تطابق سینما و تئاتر را به وضوح نشان دهم. سعی کردیم در این راستا از کلیشه‌ها دور شویم به طوری که حتی از ویدئوپروژکشن هم استفاده نکنیم.

کارگردان «پروانه الجزایری» با بیان اینکه «در هر پلانی که تکرار می‌شد جزئیات بیشتری دیده می‌شد» گفت: سعی کردیم با هر تکرار برآیند جدیدی برای مخاطب داشته و کدهای جدیدی به او بدهیم و در واقع داستان در تکرار تکمیل می‌شود و از پایان به یک شروع می‌رسیم. 

گزی با اشاره به اینکه «داستان پروانه الجزایری از نظر من تلاش چند دوست برای زنده کردن یکی از عزیزترین دوستان‌شان است.» گفت: در این کار شاید با پایان تلخی روبروییم اما در آخرین دقیقه می‌بینیم که همه چیز تکرار می‌شود و بازمی‌گردیم به روزمرگی و بازی‌های این چند دوست. ما بیشتر دوست داشتیم در روایت‌مان در هر پلان و تکرار با یک واقعیت جدیدی روبرو شویم و باز همان را دستمایه قرار می‌دهیم تا نگاه جدیدتری داشته باشیم.

این کارگردان تئاتر ادامه داد: برای همین در هر پلانی که می‌چیدیم کُد جدیدی دادیم تا همه داستان را در نگاه اول رو نکنیم. این اتفاق‌ها باید پرده پرده جلو می‌آمد تا برسیم به فاجعه‌ای که قرار بود اتفاق بیفتد. اما در پایان باز می‌بینیم که روزمرگی و تکرارها اتفاق می‌افتد؛ یک نفر صبح بلند می‌شود سر کار می‌رود و دوباره فردا می‌رسد و روز از نو... قصد داشتیم این روزمرگی و تکرار و مفهوم سیزیف‌وار زندگی روزمره را در این تئاتر نشان دهیم.

گزی همچنین ضمن دعوت از علاقه‌مندان به تئاتر برای تماشای «پروانه الجزایری» گفت: فکر می‌کنم بسیاری از مردم ما با تئاتر قهر کرده‌اند امیدوارم صلح و آشتی دوباره با تئاتر داشته باشیم.

بابک بهشاد، مهدی ساکی، مینووش رحیمیان، معصومه بیگی، هدی نوری‌زاده، میلاد مرادی وکسری بنایی بازیگران «پروانه الجزایری» به نویسندگی پیام لارین و کارگردانی میثم گزی هستند که تا ۴ آذر در تئاتر مستقل تهران اجرا می‌شود.