کارگردان «پروانه الجزایری» داستان این نمایش را تلاش چند دوست برای زنده کردن یکی از عزیزترین دوستان‌شان خواند و گفت: شخصیت‌های این نمایش بازی‌ای به اسم راکورد انجام می‌دهند که در آن هر ماجرایی چندبار با ارائه جزییات جدید تکرار می‌شود. در این شکل از روایت قصد داشتیم روزمرگی و تکرار و مفهوم سیزیف‌وار زندگی روزمره را نشان دهیم.
خبرگزاری کار ایران