علیرضا حیدری مطرح کرد:
نبود رقبای بیمه‌گر، سازمان تامین اجتماعی را تنها مامن کارگران کرده است
عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران گفت: همواره بین کارگران و دولت تضاد منافع بوده به نوعی که کارگران می‌خواستند خدمات بهتری از سازمان بگیرند و دولت‌ها نیز به دنبال دست‌اندازی به اموال تامین اجتماعی بوده‌اند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، علیرضا حیدری (عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران) بر اصلاح ساختار سازمان تامین اجتماعی تاکید کرد و گفت: اگر نتوانیم استقلال سازمان تامین اجتماعی را به دست بیاوریم و حضور صاحبان و مالکان سازمان را در تصمیم‌گیری‌ها رقم بزنیم، تضاد منافع پیش می‌آید و نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم مدیرانی که منصوب دولت هستند، تضمین‌کننده منافع کارگران و بازنشستگان باشند.
حیدری با تاکید بر اینکه تامین اجتماعی در همه جهان با عوامل بیرونی و درونی ارزیابی می‌شود، گفت: عوامل بیرونی تامین اجتماعی در حوزه رقابت است. بدین معنا که ده‌ها و صدها صندوق بیمه‌گر در یک کشور وجود داشته باشد که هر کدام برای مال خود کردن حق بیمه‌ها، خدمات بیشتر و بهتری ارایه دهند و در مقابل حق بیمه کمتری دریافت کنند تا نیروی کار را اقناع کنند حق بیمه‌اش را به آن سازمان پرداخت کند.
وی از نبود عوامل بیرونی در حوزه تامین اجتماعی در کشورمان خبرداد و گفت: رقابت باعث می‌شود تا شرکت‌های بیمه‌گر سعی کنند میزان خدمات‌رسانی خودشان را دایم افزایش دهند و گاهی تا نقطه‌ای می‌رسند که به نقطه تعادل با سود جویی وارد می‌شوند. اما به دلیل اینکه تامین اجتماعی در کشور ما انحصاری است و تنها یک سازمان تامین اجتماعی برای بیمه کردن تعیین شده، بنابر این نیروی کار چاره‌ای به غیر از این ندارد که حق بیمه‌اش را به همین سازمان بپردازد و انتظار خدمات درمانی، بیمه بیکاری و بازنشستگی از همین سازمان داشته باشد.
عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران با ابراز تاسف از اینکه عوامل بیرونی در انتخاب صندوق بیمه‌گر در کشور ما صفر است و با انحصار مطلق روبه‌رو هستیم، گفت: نتیجه آنکه تنها عوامل درونی در کشور ما قابل تعریف است و تنها سازمانی بیمه‌ای فراگیر، سازمان تامین اجتماعی است.
وی نکته تاسف‌آور در خصوص تامین اجتماعی را نداشتن استقلال دانست و گفت: وقتی تنها یک نهاد بیمه‌گر در کشور ما وجود دارد که دولت هم در آن هیچ نقشی ندارد، انتظار داریم بیمه‌پردازان که صاحبان اصلی آن به حساب می آیند تصمیم گیرنده آن باشند، اما در واقع همه‌کاره دولت است و هیات مدیره، هیات امنا و مدیرعامل این سازمان را دولت تعیین می‌کند که همین مدیر منصوب دولتی نیز ملزم به اطاعت از خواسته‌های دولت است.
حیدری با یادآوری اینکه در تمامی ادوار گذشته مدیران دولتی تضمین‌کننده منافع تامین اجتماعی نبوده‌اند، گفت: همواره بین کارگران و دولت تضاد منافع بوده به نوعی که کارگران می‌خواستند خدمات بهتری از سازمان بگیرند و دولت‌ها نیز به دنبال دست‌اندازی به اموال تامین اجتماعی بوده‌اند.
وی بدهی ۲۰۷ هزار میلیارد تومانی، برخی مصوبات علیه تامین اجتماعی، دستور رییس جمهور مبنی بر واگذاری شرکت‌های شستا حتی به رایگان را نتیجه تسلط دولت بر تامین اجتماعی دانست و گفت: به دلیل تضاد منافعی که وجود دارد، مدیران دولتی در سالهای گذشته پیگیر منافع صاحبان سهام یعنی کارگران نبوده‌اند.
عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران گفت: امروزه دولت بدهی خود را نمی‌دهد و سازمان با کسری بودجه روبروست و برای آنکه بتواند مستری بازنشسستگان که دایم در حال افزایش است را پرداخت کند، ناچار به استقراض در قالب دریافت تسهیلات با بهره سنگین ۳۵ درصد است. در این شرایط نیاز داریم سازمان مطالبه‌گری کند و حتی خدمات‌رسانی به آن بخش از نیروهایی که از سوی دولت معرفی شده اما دولت سهم خود را ادا نمی‌کند را متوقف کند.
وی نسبت به وضعیت سازمان تامین اجتماعی هشدار داد و گفت: اگر استقلال تامین اجتماعی با در نظر گرفتن نسبت قدرت و مدیریت اعمال نشود، نمی‌توانیم انتظار معجزه از مدیرعامل تامین اجتماعی داشته باشیم.
حیدری با تاکید بر اینکه اگر روند استقراض همین گونه پیش برود، به نقطه‌ای خواهیم رسید که اگر دولت بدهی خودش را یکباره هم بپردازد، باید بابت بهره تسهیلات بپردازیم، گفت: دولت باید امروز بدهی سازمان را بدهد و هر روز تاخیر، سازمان را یک گام به بحران اقتصادی نزدیک‌تر می‌کند.
وی بر اصلاح ساختار تامین اجتماعی تاکید کرد و گفت: نقطه عطف سازمان، هیات امنای سازمان است که هیات مدیره و مدیرعامل را منصوب می‌کند. اگر این سازوکار را اصلاح نکنیم و قدرت سه‌جانبه‌گرایی را به هیات امنا بازنگردانیم سازمان گرفتار مشکلات بسیاری می‌شود.
عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران در بررسی بحران سازمان تامین اجتماعی از منظر اجتماعی گفت: وقتی سازمان توان پرداخت مستمری بازنشستگان و ارایه خدمات درمانی را نداشته باشد، با واکنش‌‌های گروهی مواجه شده و در نهایت حقوق بازنشستگان تضییع خواهد شد.
وی بهترین گزینه در شرایط کنونی را بازگشت به قانون تامین اجتماعی سال ۵۴ دانست و گفت: در قالب قانون سابق سه‌جانبه‌گرایی شکل می‌گیرد اما حضور کارگر و کارفرما در کنار دولت وضعیت خاصی ایجاد نمی‌کند و معجزه صورت نمی‌گیرد ولی می‌توان به توقف برخی رفتارها و زیان‌های سازمان امیدوار بود و بحران سازمان را به تاخیر انداخت.
