یادداشتی از محمد کبیری؛
تعاون، تعاونی‌ها و سیل
معاون تعاون وزرات تعاون، کار و رفاه اجتماعی تاکید کرد: آن چیزی که بسیاری از روستاهای گمیشان و خوزستان، فارس و لرستان را نگه داشت نه خاکریزهای دست‌ساز بلکه روحیه تعاونی بود که در کار جمعی داوطلبانه بر پایه اعتماد متقابل نمود پیدا کرد
به گزارش ایلنا، متن این یادداشت به شرح زیر است:
سال جدید ما ایرانیان با بارندگی‌های بی‌سابقه‌ای آغاز شد؛ بارندگی‌های کم‌سابقه که مسبب سیل‌های سهمگین و ویرانگری بود. بارش‌های بی‌سابقه نوروزی امسال جان شماری از هموطنان عزیزمان را گرفت، علاوه بر تلفات جانی، دارایی، کسب وکار و زمین‌های کشاورزی و زیرساخت‌های شهری و روستایی همه قربانیان این سیل سهمگین در استان‌های گلستان، مازندران، فارس، لرستان، ایلام و خوزستان شدند. در روزهای ابتدایی یک شوک عمومی وارد شد، دیدن خسارت‌ها و تلفات سیل، بازتاب مثبتی در فضای اجتماعی نداشت. نکته حائز اهمیت سیل اخیر این بود که رفته‌رفته موجی از تعاون‌گرایی و...
ایجاد امدادهای گروهی و بازگشت روحیه جمعی «تعاون»، «دگرخواهی» و «دگردوستی» در فضای عمومی غلبه یافت. من در روزهای اول سیل گلستان شخصا در گلستان حاضر شدم. مردم آق‌قلا و گمیشان و دستگاه‌های مسئول در مناطق درگیر سیل برای کاهش خسارت‌های جانی و مالی و مهار بحران بدون مرزبندی‌های سیاسی، مذهبی و قومی دست در دست هم تلاش‌های شبانه‌روزی و طاقت‌فرسایی انجام دادند.
این حس عمومی تعاون و مشارکت داوطلبانه که سرمایه سیاسی و سرمایه اجتماعی ایران دهه ۶۰ بود، گمشده ایران امروز ماست. در واقع آن چیزی که بسیاری از روستاهای گمیشان و خوزستان، فارس و لرستان را نگه داشت نه خاکریزهای دست‌ساز بلکه روحیه تعاونی بود که در کار جمعی داوطلبانه بر پایه اعتماد متقابل نمود پیدا کرد؛ روحیه‌ای که باعث شد نانوای با غیرت لر ۲۴ ساعته نان پخت کند، مددکار و جهادگر انقلابی چند شبانه‌روز نخوابد و اقلام را بسته‌بندی کند، جوانان روستاهای خوزستان منزل به منزل گونی پر از خاک کنند تا از خانه‌های حاشیه رود محافظت کند.
تجربه چند ماهه کار در معاونت تعاون وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به من ثابت کرده که برای تحقق اهداف والای تعاون و رونق کسب وکار و رونق تولید ملی، اولین لازمه شکل دادن روحیه تعاون در مقیاسی عمومی و ملی است. سیل اخیر با همه مصیبت‌ها، مخاطرات، خسارت‌ها و زیان‌های اسفبار یک بار دیگر نشان داد، وجدان جمعی ما ایرانیان همواره زمینه بسط تعاون‌گرایی و دگرخواهی را داراست.
حالا نوبت ماست، مردم با دست خالی در مرحله اول یعنی مدیریت بحران وارد شدند. ما دولتمردان با مشارکت مردم، انجمن‌ها، نیروهای جهادی و نظامی با توجه به تاکید مکرر و صریح مقام معظم رهبری باید شبانه‌روزی پای کار بیاییم. مرحله دوم بحران سیل تثبیت موقعیت مردم آسیب‌دیده و خسارت‌دیده است. از هم اکنون باید برای مرحله سوم مدیریت سیل که تامین و حفاظت از اشتغال و کسب وکارهای مردم مناطق سیل‌زده است، برنامه‌ریزی کرد چون با گذشت زمان و فروکش کردن میل عمومی تعاون تا حدود زیادی دغدغه‌های معیشتی مردم تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.
در این برهه زمانی می‌توان سیاستگذاری‌هایی را اتخاذ کرد که توان بالفعل فضای اجتماعی در روحیه همگرایی و تعاون برای مبارزه با بحران سیل به توان بالفعل و به امری بلندمدت تبدیل شود. این سیاستگذاری می‌تواند راهگشای بسیاری از بحران‌های معیشتی مردم به ویژه در استان‌های محروم و با هدف‌گذاری بهره‌وری تعاونی‌های اشتغال‌زای استان‌ها در روزها و ماه‌های پس از سیل باشد.
