شرکتی‌های مخابرات خطاب به وزیر ارتباطات:
نیروهای شرکتیِ مخابرات از حداقل‌ها محرومند/ کارشناسان و مهندسان حقوقِ کارگر ساده را می‌گیرند
جمعی از نیروهای شرکتی مخابرات در نامه‌ای سرگشاده خطاب به وزیر ارتباطات، ضمن برشمردن مشکلات، خواستار رسیدگی به وضعیت شغلی خود شدند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، پس از واکنش وزیر ارتباطات به اخبار و تصاویر در فضای مجازی و درخواست از مدیر عامل شرکت مخابرات برای حل مشکلات پرسنل پیمانکاری، جمعی از شرکتی‌های مخابرات نامه‌ای سرگشاده نوشتند و از وزیر خواستند که به دردِ دل‌های آنان گوش دهد و به فکر راه حل باشد.
در بخشی از این نامه آمده‌است: من یک نیروی شرکتی هستم! یک نیروی پیمانکاری! یعنی در هیچ جای این سرزمین نامی از من نمی یابید؛ هر چند که سالهاست در جایی بنام مخابرات کار می‌کنم! من یک نیروی پیمانکاری هستم؛ هر چند که حتی تعداد آجرهای دیوارهای مخابرات را در تمامی شهرها شمرده ام! بله! نام من در هیچ دفتر و سند مخابراتی نیست! جالب اینکه در دفاتر پیمانکاری نیز نام ما به مستعار برده شده است، بدون تخصص و مدرک و تجربه، با عنوان کارگری ساده ، تا نکند روزی مدعی نام و نان خود از مخابرات باشم! اما من نه مخابرات را مقصر میدانم نه پیمانکار را! نه اینکه مقصر نباشند، بلکه ابتدا از دولت انتظار داریم.دولت است که صاحب و مالک مقدرات کشور است.دولت است که با طرح و برنامه مانع از سوء استفاده کارفرمایان می شود!
در بخشی دیگر از این نامه آمده است: ما به حداقل ها امیدداریم و به حداقل ها زنده ایم. حداقل حقوق! حداقل امتیازات! حداقل دریافتی؛ بله، ما به حداقل ها نیز راضی هستیم؛ به شرطی که بر اساس قانون پرداخت گردد؛ هر چه هست بر اساس قانون باشد. انتظار زیادی است؟ همینقدر می دانیم که پاداش و کمک هزینه و ماموریت و خرده دریافتی های معمول ، طبق قانون باید جزو حداقل دریافتی ها باشد! اما نیست! حداقل حقوق قانون کار با عنوان کارگر ساده! البته این هم هنری است! مهندسان و کارشناسان کشور را بتوانند بعنوان کارگر ساده بکار بگیرند ،حتما هنر است، اما این هنر خلاف قانون است!
در ادامه این نامه می‌خوانیم: پیش از آنکه مخابرات خصوصی شود من باید کارمند رسمی دولت می بودم. اما دو سال قبل از خصوصی سازی مرا به بهانه خصوصی شدن مخابرات در آینده، از حقم محروم کردند. بارها پس از آن، همه کسانی که مشابه من، در سیستم های اداری مشغول بودند قرارداد دائم و رسمی بستند ، اما مخابرات به بهانه خصوصی شدن، تابع قوانین نبود. بارها رئیس هیئت مدیره مخابرات اعلام کرد با اینکه دولتی نیستیم اما قوانین دولتی را رعایت میکنیم. همه چیزش را رعایت کردند غیر از تعهد به نیروی انسانیش را! آقای وزیر حالا که با شما صحبت می کنم اجازه بدهید بگویم من حق خود را از دولتم میخواهم! دولتی که بر اساس قانون حق کار و مسکن مرا نادیده میگیرد!
در بخش پایانی نامه آمده‌است: آقای وزیر! ما مردیم از بس مجبور شدیم در تجمع فریاد بزنیم. خسته شدیم از بس راه اداره کار را رفتیم و بی نتیجه برگشتیم. خسته شدیم از بس همکاران را به جلوی مجلس خواندیم. وقتی می توان حرفها را در خانه زد، وقتی می توان مشکلات را در خانه حل کرد چرا باید به بیرون از خانه مراجعه کنیم؟
این بار شما این جوانان را به نزد خود بخوانید و حکم آنان باشید. اجازه ندهید توان و قدرت و جوانی آنان تاراج شود و آینده شان تیره و تاریک و مخدوش بماند. آقای وزیر!حداقل طرح های ما را برای رسیدن به یک مخابرات آباد و با نشاط ببینید بعد نظر بدهید که “با وضعیت امروز مخابرات این خواسته ها مقدور است” یا خیر.
در انتها از شما تشکر میکنیم که بار دیگر به همه نشان دادید هنوز هم احساس، انساندوستی، علاقه به کرامت انسانی در بین مسئولان جایی دارد.
