زندگی سخت با ۱۶ میلیون تومان حقوق بازنشستگی/ پول ویزیت پزشک متخصص ندارم

به گزارش خبرنگار ایلنا، بازنشستگان مشکلات بسیاری دارند، از مستمری ناچیز و مشکلات معیشتیِ جدی تا خدمات درمان بسیار محدود آنهم در دوره‌ای از زندگی که نیاز به خدمات درمانی بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. آن‌ها خیلی اوقات با ما تماس می‌گیرند و از گرفتاری‌هایشان می‌گویند و می‌خواهند ما صدای آن‌ها باشیم. 

یکی از بازنشستگان در تماس با «ایلنا» در رابطه با مشکلات مستمری‌بگیران تأمین اجتماعی می‌گوید: سال‌ها به تأمین اجتماعی سهم بیمه دادیم و اکنون هم برای بیمه تکمیلی از مستمری ما کسر می‌شود اما خدماتی که باید از بیمه دریافت کنیم، به قدری ناچیز است که یا مجبور می‌شویم از جیب خودمان هزینه‌های درمان را بدهیم و یا از قید برخی از این خدمات بگذریم. 

این بازنشسته می‌گوید: وقتی برای دارو مراجعه می‌کنیم، داروخانه‌ها می‌گویند قرارداد با تامین اجتماعی ندارند و نمی‌توانند دارو را با بیمه حساب کنند. ظاهرا تامین اجتماعی مطالبات آن‌ها را نمی‌دهد و آن‌ها هم ترجیح می‌دهند قرارداد خود را با تامین اجتماعی لغو کنند. دودِ این موضوع به چشم بازنشستگانی می‌رود که حقوقشان حتی نمی‌تواند هزینه‌های ساده‌ی زندگی را تامین کند. 

او می‌گوید: حقوق بازنشستگی من حدود ۱۶میلیون تومان است و این تنها درآمد من است. با این مبلغ زندگی بسیار سخت است. مستاجر هستم و هر ماه باید دارو بگیرم و پیش پزشک متخصص بروم که هزینه‌اش بسیار بالا است، گاهی مجبورم به جای پزشک متخصص به پزشک عمومی مراجعه کنم چون توان پرداخت هزینه‌ی ویزیت متخصص را هم ندارم. 

این بازنشسته ادامه می‌دهد: با این حقوق فقط بخشی از هزینه‌ها را می‌توانم تأمین کنم. باقی را باید از طریق کمک‌های دیگر یا پس‌اندازها و قرض تأمین کنیم. حتی تامین هزینه‌های تحصیل فرزندم هم با این حقوق ناچیز سخت است. دختر ۱۳ ساله‌ای دارم که باید وسایل مدرسه و لباس‌هایش را تهیه کنم اما واقعاً توان مالی کافی نیست. 

او می‌گوید: ما نیاز به حمایت واقعی داریم، نه حرف‌های تکراری و وعده‌های ناتمام. زندگی با این حقوق بسیار سخت است و ما فقط به دنبال آرامش و امنیت حداقلی هستیم. 

این بازنشسته می‌گوید: از فروردین تاکنون چند بار اعلام کردند که وضعیت بد است و پرداخت معوقات را تا شهریور به تاخیر انداخته‌اند. گناهِ من بازنشسته که ۳۰ سال حق بیمه داده‌ام چیست؟ این همه پول کجا رفته است؟ چرا هزینه‌ی مدیریتِ غلط آن‌ها را امثال من باید بدهند؟!