یک فعال صنفی کارگران ساختمانی مطرح کرد؛
از صف‌های طولانی بیمه تا مهاجرت برای یک لقمه نان
رئیس انجمن صنفی گچکاران استان قم گفت: اگر کارگران ما مهاجرت می‌کنند، این به‌خاطر شرایطی است که سیاست‌گذاران به وجود آورده‌اند. آن‌ها جایگاه انجمن‌ها و تشکل‌های کارگری را به رسمیت نشناختند، برای آموزش و ارتقای مهارت نیروی کار برنامه نداشتند، و حتی برای حفظ کرامت انسانی این کارگران قدم مؤثری برنداشتند.
داود کشوری، فعال کارگری و رئیس انجمن صنفی گچکاران استان قم، درباره وضعیت نیروی کار ساختمانی در ایران به خبرنگار ایلنا گفت: اخیراً سازندگان ساختمانی نسبت به خروج اتباع خارجی از بازار ساخت‌وساز ابراز نگرانی کرده‌اند و می‌گویند با کمبود نیروی کار مواجه شده‌اند. واقعیت این است که مشکل اصلی، فقط خروج اتباع خارجی نیست، ما سال‌هاست که نیروی کار ایرانی را نادیده گرفته‌ایم.
وی ادامه داد: کارگران ایرانی سال‌هاست قربانی بی‌توجهی‌های متعدد، نبود آموزش کافی و بی‌ثباتی در بازار کار شده‌اند. امروز بسیاری از آن‌ها به اجبار به مشاغل کاذب و غیررسمی روی آورده‌اند، چون چاره‌ای برای تأمین معاش ندارند.
کشوری گفت: کارگران بسیاری داریم که با وجود سال‌ها کار هنوز نتوانسته‌اند از بیمه کارگران ساختمانی بهره‌مند شوند. ما حتی کارگران با سابقه‌ای داریم که بیمه آن‌ها به دلیل بازرسی‌های غیرحرفه‌ای و جانبدارانه سال‌هاست قطع شده و این کارگران بعد از پیگیری‌های مکرر هنوز نتوانسته‌اند به حق خود برسند.
رئیس انجمن صنفی گچکاران استان قم به شغل فصلی کارگران ساختمانی اشاره کرد و گفت: کارگران ساختمانی در ایران از شغل ثابتی برخوردار نیستند و باید این موضوع در جریان بازرسی‌های تأمین اجتماعی نیز لحاظ شود. قرار نیست با یکبار مراجعه به ساختمان و پیدا نکردنِ کارگر، بیمه او قطع شود.
این فعال کارگری گفت: سال‌ها کار بدون بیمه در شرایط خطرناک، افراد را از انجام کار ساختمانی ناامید می‌کند. به همین دلیل افراد کمتری تمایل به انجام کار ساختمانی دارند. همچنین یکی دیگر از مسائل این است که ما هیچ‌گاه برای آموزش هدفمند و مهارت‌آموزی کارگران ایرانی برنامه نداشته‌ایم. از طرفی امنیت شغلی برای این نیروها فراهم نشده است. بی‌برنامگی و نبود سیاست‌های حمایتی باعث شده کارگران انگیزه و توان لازم را برای فعالیت در بخش ساختمان نداشته باشند.
کشوری در رابطه با شرایط بهتر کاری در خارج از کشور گفت: اگر کارگران ما مهاجرت می‌کنند، این به‌خاطر شرایطی است که سیاست‌گذاران به وجود آورده‌اند. آن‌ها جایگاه انجمن‌ها و تشکل‌های کارگری را به رسمیت نشناختند، برای آموزش و ارتقای مهارت نیروی کار برنامه نداشتند و حتی برای حفظ کرامت انسانی این کارگران قدم مؤثری برنداشتند. بنابراین تقصیر کارگران نیست که شرایط را ترک می‌کنند.
وی به نگرانیِ کارفرمایان از خروج نیروهای افغانستانی اشاره کرد و گفت: هیچ‌گاه برای کارگر ایرانی سرمایه‌گذاری نشده است. کارفرمای ایرانی به استفاده از نیروی کار ارزان قیمت و بدون بیمه عادت کرده است. اگر به نیروی کار داخلی اهمیت داده می‌شد و مشکلی در پرداخت حقوق و بیمه وجود نداشت، نیازی به جایگزینی نیروی خارجی نبود. امروز هم اگر نیروی کار ایرانی بیشتر حمایت شود و شرایط برایش بهبود یابد، می‌تواند به‌راحتی پاسخگوی نیاز بازار کار ساختمانی کشور باشد.
رئیس انجمن صنفی گچکاران استان قم در رابطه با اقداماتی که می‌توان برای بهبود اوضاع کار ساختمانی انجام داد گفت: باید جایگاه انجمن‌های صنفی را به رسمیت بشناسند و آن‌ها را در تصمیم‌گیری‌ها دخیل کنند. باید امنیت شغلی و کرامت انسانی آن‌ها حفظ شود. کارگران ساختمانی باید بتوانند بدون آنکه سال‌ها در صف بایستند، از بیمه اجتماعی برخوردار باشند. سازکار مناسبی باید برای این وضعیت تعبیه شود. در نهایت باید آموزش‌های هدفمند و مهارت‌آموزی برای کارگران فراهم شود تا آن‌ها بتوانند در بازار کار رقابت کنند. فقط با چنین اقداماتی می‌توان به کاهش وابستگی به نیروی کار خارجی و ارتقای وضعیت کارگران ایرانی امیدوار بود.
