جابجایی کارگران بخش صنعت و کشاورزی به بخش خدمات/ ۲۶ درصد بیکاران طی یکسال گذشته تبدیل به نیروی کار غیرفعال شدند

به گزارش خبرنگار ایلنا، پایگاه مرکز آمار ایران با انتشار گزارش یکی از کارشناسان حوزه آمار جمعیت و نیروی کار خود، درباره جابه‌جایی نیروی کار در بخش‌های مختلف اقتصادی و تحولات خود نیروی کار از اشتغال به بیکاری اطلاعاتی طبقه‌بندی شده ارائه کرد. 

براساس این آمار، بخش خدمات بیشترین جذب نیرو را از سایر بخش‌های فعالیت اقتصادی کشور (صعنت و کشاورزی) داشته و در عین حال بالاترین نرخ ماندگاری اشتغال را در مقایسه با صنعت و کشاورزی داشته است. 

گزارش ایمان محمودی کوهستانی برای مرکز آمار براساس تکنیک «ماتریس انتقال» تنظیم شده، برحسب نوع فعالیت، جنسیت، منطقه جغرافیایی و. . آمارهای تفکیک شده‌ای را ارائه کرده است. 

باتوجه به ماتریس انتقال طراحی شده در این مطالعه آماری، ماندگاری اشتغال در بخش خدمات با میزان ۹۰.۵ درصد دارای بالاترین مقدار است. اشتغال در بخش‌های کشاورزی و صنعت نیز به ترتیب با مقادیر ۸۵ و ۸۲ درصد در رتبه‌های بعدی قرار دارد. بیشترین درصد انتقال در بخش‌های عمده فعالیت اقتصادی مربوط به تغییر اشتغال در بخش صنعت به خدمات از بهار ۱۴۰۰ به بهار ۱۴۰۱ با میزان ۱۳.۱ درصد است.

همچنین کمترین میزان انتقال مربوط به انتقال از بخش خدمات به کشاورزی با میزان ۱.۹ درصد بوده است؛ این درحالی است که براساس این آمار، انتقال نیروی کار بخش کشاورزی به خدمات نیز ۷.۲ درصد بوده که بیش چیزی حدود چهار برابر معکوس این جریان انتقال جمعیتی از خدمات به کشاورزی بوده است. همچنین انتقال از بخش صنعت به خدمات نزدیک به دو برابر بیشتر از انتقال نیروی کار از خدمات به کشاورزی بوده است. 

نکته قابل توجه دیگر این گزارش این است که ۲۶.۴ درصد جمعیت بیکار کشور (بیش از یک چهارم این جمعیت) در طی سال گذشته بهار ۱۴۰۰ تا بهار ۱۴۰۱ از نیروی کار بیکار به نیروی «غیرفعال» تبدیل شدند. این درحالی است که معکوس این جابه‌جایی (یعنی تبدیل نیروی کار غیرفعال به بیکار) تنها ۱.۸ درصد بوده است. 

در زنان تغییر وضع فعالیت از بیکار به غیرفعال با مقدار ۴۳ درصد، بیشترین درصد تغییرات در وضع فعالیت است؛ بنابراین همانطور که انتظار می‌رود، بیشترین تغییرات در وضع فعالیت مربوط به بیکاران بوده و بیکاری بی‌ثبات‌ترین وضع فعالیت است. 

اشتغال بخشی از زنان به مشاغل کاذب و مجازی (طبق تعریف: جمعیت غیر فعال سربار)، ازدواج و وابستگی به درآمد همسر یا طلاق و وابستگی به نفقه و مهریه دریافتی، شیوع کرونا و فوت سرپرست خانوار، می‌تواند از جمله دلایل نرخ بالای تبدیل وضعیت زنان از بیکار به نیروی غیرفعال باشد. 

طبق تعریف، نیروی کار غیر فعال عبارت‌اند از کلیه افرادی که یا در سن قانونی (بالای ۱۵ سال) برای کار قرار ندارند، یا در صورت قرار داشتن بالای این سن، از نظر اقتصادی سربار بوده یا از نظر معیشتی وابسته به افراد دیگر خانواده یا همسر بوده یا از اموال باقی مانده از طرف والدین و همسر ارتزاق می‌کنند.