بازگشت احساسی صلاح به آنفیلد؛ آتشبس یا وداع نزدیک؟
پیروزی لیورپول برابر برایتون با درخشش اکیتیکه همراه شد، اما نقطه کانونی بازی، بازگشت محمد صلاح به آنفیلد و واکنش احساسی هواداران بود.
به گزارش ایلنا، پیروزی ۲-۰ لیورپول مقابل برایتون، در روزی که هوگو اکیتیکه با دو گل نقش اول زمین را ایفا کرد، بدون تردید اتفاقی ویژه و امیدوارکننده برای تیمی بود که در هفتههای اخیر روزهای پرتنشی را پشت سر گذاشته است.
با این حال، اهمیت اصلی این مسابقه نه صرفاً غلبه بر یک رقیب سرسخت و کسب سه امتیاز خانگی، بلکه بازگشت دوباره محمد صلاح به ترکیب لیورپول بود؛ بازگشتی که در فضایی احساسی و با تشویق بیوقفه هواداران آنفیلد رقم خورد و بار دیگر جایگاه ویژه ستاره مصری را در قلب سکوها یادآوری کرد. محمد صلاح آخرین بازیکن لیورپول بود که زمین آنفیلد را ترک کرد؛ صحنهای که بیش از یک خداحافظی ساده، شبیه به یک پیام چندلایه بود. ستاره مصری پس از سوت پایان دیدار با برایتون، هر چهار ضلع ورزشگاه را تشویق کرد، برای لحظهای به نشان باشگاه روی پیراهنش ضربه زد و بعد، تصویری از همان لحظه را در اینستاگرام منتشر کرد؛ رفتاری که خیلیها را به فکر فرو برد: آیا این یک وداع بود؟
شاید پاسخ دقیق هنوز مشخص نباشد، اما آنچه واضح است این است که وضعیت محمد صلاح در لیورپول همچنان در هالهای از ابهام قرار دارد. او حالا آنفیلد را ترک میکند تا به اردوی تیم ملی مصر برای حضور در جام ملتهای آفریقا در مراکش ملحق شود و این فاصله زمانی، به همه طرفها فرصتی برای نفس کشیدن و تصمیمگیری میدهد.
بازگشت صلاح به ترکیب لیورپول در بازی خانگی مقابل برایتون، پس از آن رخ داد که او در دیدار لیگ قهرمانان اروپا برابر اینتر از لیست تیم کنار گذاشته شده بود. گفتوگوهای مثبت روز جمعه بین او و آرنه اسلوت، سرمربی هلندی لیورپول، زمینهساز این آشتی موقت شد؛ آشتیای که البته بیشتر شبیه به یک آتشبس است تا حل کامل اختلافات. چرا که تنها یک هفته قبلتر، صلاح پس از بازی مقابل لیدزیونایتد، به شکلی تند و بیسابقه از «شکست رابطهاش با اسلوت» صحبت کرده و حتی تلویحاً از احتمال جدایی در ماه ژانویه گفته بود.
با این حال، فضای آنفیلد در بازی شنبه کاملاً متفاوت بود. صلاح که از روی نیمکت وارد زمین شد، نمایشی ارائه داد که نهتنها کیفیت فنی او را دوباره یادآوری کرد، بلکه نشان داد هنوز چه جایگاهی در قلب هواداران دارد.
هر بار که توپ را لمس میکرد، تشویقها شدت میگرفت و شعار «پادشاه مصری» بار دیگر در سکوها طنینانداز میشد. «بود» بازیکنی بود که شروع درخشانی داشت اما بهدلیل مشکل همسترینگ مجبور به ترک میدان شد. تصمیم اسلوت برای آوردن صلاح و جابهجایی دومینیک سوبوسلای به دفاع راست، با استقبال گسترده هواداران همراه شد و خیلی زود، تأثیر این تغییر دیده شد. صلاح با تحرک بالا، ارسالهای خطرناک و مشارکت فعال در فاز دفاعی، نشان داد هنوز انگیزه اثبات خود را دارد.
ثمره این نمایش، یک پاس گل برای هوگو اکیتیکه بود؛ پاسی که نهتنها نقش مهمی در پیروزی ۲-۰ لیورپول داشت، بلکه صلاح را وارد تاریخ باشگاه کرد. او با این پاس گل، تعداد مشارکتهایش در گل (گل + پاس گل) با پیراهن لیورپول را به عدد ۲۷۷ رساند تا رکورد وین رونی را بشکند و به بهترین بازیکن تاریخ لیگ برتر از نظر تأثیرگذاری برای یک باشگاه واحد تبدیل شود؛ آماری شامل ۱۸۸ گل و ۸۹ پاس گل. فراتر از آمار، آنچه توجهها را جلب کرد، نوع بازی صلاح بود. او بارها تا محوطه جریمه خودی عقب میآمد، در پرس شرکت میکرد و در دوئلها درگیر میشد؛ نکتهای که در هفتههای اخیر یکی از محورهای انتقاد از او بود.
شاید تغییر سیستم اسلوت و تلاش برای فشردهتر شدن تیم، باعث شده بود صلاح از ترکیب اصلی دور بماند، اما نمایش مقابل برایتون نشان داد که با بازگشت اعتماد و هماهنگی تیمی، او هنوز میتواند تفاوتها را رقم بزند. پس از پایان بازی، اسلوت در کنفرانس خبری تلاش کرد از بزرگنمایی اختلافات جلوگیری کند و گفت: «برای من، او مثل هر بازیکن دیگری است. اگر مسألهای بود، اقدامات ما گویاتر از حرفهاست؛ او در لیست بود، وارد زمین شد و همانطور بازی کرد که همه انتظار داشتند.»
با این حال، واقعیت این است که صلاح نمیخواهد نیمکتنشین باشد و اسلوت هم در حال حاضر، او را جزو بهترین ترکیب ثابت خود نمیداند. این همان گره اصلی ماجراست؛ گرهای که حل یا باز نشدنش، آینده یکی از بزرگترین اسطورههای تاریخ لیورپول را رقم خواهد زد. هواداران اما پیام خود را شفاف فرستادند. تشویقهای ممتد، سرودها و ایستادن تا آخرین لحظه برای ستاره مصری، نشان داد آنها هنوز صلاح را میخواهند. شاید آنچه در آنفیلد دیدیم، خداحافظی نبود؛ بیشتر شبیه یک عبارت «به امید دیدار» بود. زمان مشخص خواهد کرد که این داستان، به ماندن ختم میشود یا به پایانی احساسی برای یکی از درخشانترین بازیکنان تاریخ لیورپول.
