منچسترسیتی - لیورپول: این کورس همچنان ادامه دارد...

به گزارش ایلنا، شب یکشنبه، منچسترسیتی در صدر جدول لیگ برتر قرار گرفت. و از آنجایی که طرفداران این تیم با همین نتیجه به خواب رفتند، منچسترسیتی همچنان باریک ترین اختلاف امتیاز را در بالای جدول لیگ برتر حفظ خواهد کرد.

اما مدافعان قهرمانی هنوز ممکن است به دلیل فرصتی که برای از دست دادن مسابقه جام یک بار برای همیشه از دست دادند، غمگین شوند.

آنها در صدر جدول فوتبال انگلیس یک امتیاز با لیورپول فاصله دارند و غیرقابل تصور نیست که تا آخرین روز فصل این برتری را حفظ کنند.

اما زمانی که ضربه ریاض محرز به تیرک برخورد کرد و دروازه آلیسون بکر بسته ماند، این شانس را داشت که امیدهای قهرمانی لیورپول را شکست دهد.

پس از دو بار بازگشت، فرصت و موقعیت سومی برای گلزنی تیم یورگن کلوپ وجود نداشت، اما بهترین گلزن سیتی تنها توانست تلاش خود را از کنار دروازه عبور دهد و یکی از هیجان‌انگیزترین رقابت‌های قهرمانی در سال‌های اخیر را باقی بگذارد.

کوین دی بروین به عنوان یک بازیکن تمام وقت در این مسابقه به اسکای اسپورت اذعان کرد: «این یک شانس عالی است.  ریاض چیپ را انتخاب کرد و اگر وارد دروازه می‌شد، یک گل شگفت انگیز بود. سخت بود. انصافاً فکر می کنم ما عالی بازی کردیم. نحوه بازی ما بسیار خوب بود و باید گل های بیشتری بزنیم. این همان چیزی است که هست. بازی فوق العاده ای بود. من فکر می کنم باید [قبل از نیمه بیشتر باشد] اما ما همچنان برنده بودیم. نحوه شروع نیمه دوم ناامیدکننده بود. فکر می‌کنم عالی بازی کردیم و موقعیت‌های کافی برای بردن بازی ایجاد کردیم."

چه راهی برای ماندن دقیقاً همان جایی که در شروع بازی بودند - یک فوتبال 90 دقیقه ای نفس گیر و درخشان را دیدیم. مسابقه ای بین بهترین دو تیم در انگلیس - برای بسیاری از آنها بهترین های جهان - و آنها مانند همیشه آنچه انتظار می‌رفت را ارائه دادند.

درگیری که در آن تنش‌ها در سراسر کره زمین احساس می شود، چه برسد به اتمسفر ورزشگاه اتحاد. در جایگاه‌ها، آن‌ها هر ثانیه از آن را زندگی می‌کردند، همانطور که در داخل زمین هم بازیکنان با آن زندگی می‌کردند.

یک لحظه، پپ گواردیولا در دو یاردی در زمین ایستاده بود و سعی می کرد پیام خود را به بازیکنانش برساند. دفعه بعد او با ناراحتی از اینکه به لیورپول اجازه داد گل تساوی را به ثمر برساند، کتش را دور انداخت.

یورگن کلوپ در سمت راستش خیلی آرام‌ نبود، با هر تکل هوا را مشت می‌کرد و در هر فرصتی که از دست می‌رفت، ناامید می‌شد. اما این دو سرمربی فقط خودشان  مقصرند. فقط گواردیولا و کلوپ می توانستند با همه چیز در یک بازی به میدان بروند و همه چیز را برای پیروزی بدهند.

چه کسی جز گواردیولا آیمریک لاپورت و کایل واکر را در برابر تهدید دوقلوی محمد صلاح و سادیو مانه در دقایق ابتدایی خارج از ترکیب می‌گذارد؟ و چه کسی به دروازه‌بانی به آرامی مضحک ادرسون اعتماد می‌کند که اجازه دهد توپ تحت فشار دیوگو جوتا قبل از انجام یک پاس ساده سه قدمی، روی خط دروازه خودش برود؟

و به نوبه خود، چه کسی به تیاگو اجازه می‌دهد تا پاس‌های کوتاه را در محوطه شش قدم خود با پنج مهاجم سیتی بازی کند؟ و چه کسی می‌تواند در دقایق پایانی در اتحاد به دنبال پیروزی باشد و بداند که یک شکست می‌تواند شانس آنها را برای کسب جام از بین ببرد؟

 از همان دقایق ابتدایی بازی هیجان و تپش داشت.

گابریل ژسوس، گزینه اصلی گواردیولا برای این بازی بزرگ، رحیم استرلینگ را راه اندازی کرد، اما ضربه او توسط آلیسون مهار شد. اما تنها چند ثانیه بعد، سیتی پیش بود. با این حال، سیتی را فراموش کنید که کنترل معمول خود را به دست می گیرد. این دو طرف خیلی خوب هستند که برای مدت طولانی از آن فراتر روند.

جوتا در دقیقه 13 بازی را به تساوی کشانده بود، قبل از اینکه خسوس در دقیقه 36 تیم میزبان را پیش انداخت و سیتی موقعیت های بهتری را ایجاد کرد. در نیمه دوم هردو تیم پایاپای پیش رفتند. گواردیولا و کلوپ در پایان وقت با اشتیاق یکدیگر را در آغوش گرفتند و دنیای فوتبال بالاخره توانست نفس بکشد.

بازی‌ای که آنقدر خوب بود که احتمالاً ارزش آن را دارد که هفته آینده دوباره آن را تکرار کنند. از شانس، این دو در ومبلی در نیمه نهایی جام حذفی روز شنبه به مصاف هم می روند. مسابقه کلاسیک دیگری در انتظار است!