در نامه جامعه باستان‌شناسی ایران به مونسان مطرح شد:
لزوم حفظ سلامت و حراست از آثار و محوطه‌های باستانی در زمان شیوع کرونا
جامعه باستان‌شناسی ایران در زمان شیوع ویروس کرونا نامه‌ای دربارۀ لزوم حفظ سلامت و حراست از آثار و محوطه‌های باستانی به وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی نوشت.
به گزارش ایلنا، در پی شیوع ویروس کرونا، جامعه باستان‌شناسی ایران دربارۀ لزوم حفظ سلامت و حراست از آثار و محوطه‌های باستانی در زمان شیوع این ویروس و اجرای طرح فاصله‌گذاری اجتماعی نامه‌ای به وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نوشت.
متن این نامه به شرح زیر است:
جناب آقای علی اصغر مونسان
وزیر محترم میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی
با عرض سلام و احترام و تبریک سال نو
همانگونه که می‌دانیم در روزها و هفته‌های اخیر برای مبارزه با گسترش شیوع ویروس کرونا، هیئت دولت طرح‌های متنوعی چون "فاصله‌گذاری اجتماعی" یا "فاصله‌گذاری هوشمند" را به اجرا گذارده و بسیاری از نهادها و سازمان‌های دولتی تعطیل شده و یا به صورت پاره‌وقت به فعالیت مشغولند. این طرح در کنار مزایایی که دارد و به پیشگیری از همه‌گیری بیماری کرونا و حفظ سلامت جامعه کمک می‌کند، می‌تواند بستری برای برخی فرصت‌طلبان و غارتگران میراث فرهنگی فراهم آورد و در هنگامه این بحران و نبود نظارت کافی، گزندی به آثار و محوطه‌های تاریخی و فرهنگی میهنمان برساند.
متاسفانه در فضای مجازی و رسانه‌ها، اخبار ناخوشایندی از تخریب و آسیب به عرصه و حدود آثار تاریخی و فرهنگی سراسر کشور بویژه استان‌های کرمانشاه، فارس و دیگر استان‌ها به گوش می‌رسد که ما را بیش از پیش بیم‌ناک کرده است. این در حالی است که تا قبل از بحران کرونا نیز بسیاری از محوطه‌های باستانی، موزه‌ها و حتی محوطه‌های ثبت ملی و جهانی میهنمان فاقد برخی از مهمترین و ابتدایی‌ترین امکانات حفاظتی بوده و سلامت و تأمین امنیت آنها همواره یکی از مسائل و نگرانی‌های کارشناسان حوزۀ میراث فرهنگی بوده است.
«جامعۀ باستان‌شناسی ایران» در راستای دغدغه‌ها و اهداف خود ضمن ابراز نگرانی از وضعیت موجود و با اعتقاد به این امر که همواره در طول تاریخ، بروز بیماری‌های واگیردار و صعب‌العلاج، به بحران‌های اجتماعی انجامیده و بسترساز مسائل و مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بوده است، از وزیر محترم میراث فرهنگی تقاضا دارد با بهره‌گیری از همه امکانات تخصصی و عمومی کشور و با تکاپوی موثرتری، به شرایط کنونی آثار و محوطه‌های باستانی و مراقبت از آنها توجه ویژه‌ای داشته باشند و با پایش گسترده از آسیب‌های احتمالی وارد شده بر میراث فرهنگی کشور گزارشی را ارایه نمایند تا بتوان بر اساس اطلاعات و آمار دقیق به برنامه‌ریزی بهتر پرداخت.
