در نشست بررسی راهکارهای«رهایی از دام فقر» مطرح شد:
به جای مبارزه با فقر، محروم‌داری می‌کنیم/برای مقابله با فقر راهی جز مقابله با نابرابری وجود ندارد
از نگاه دولتمردان چیزی به عنوان فقر وجود ندارد بلکه آنچه وجود دارد نبود امکانات است به همین دلیل نیز در مجلس وقتی درباره فقر صحبت می‌شود بیشتر بحث ارایه امکانات است که نتیجه‌اش این می‌شود که ما به جای مبارزه با فقر، محروم‌داری کنیم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، سارا شریعتی جامعه‌شناس در نشست بررسی راهکارهای «رهایی از دام فقر» که در دانشگاه علوم اجتماعی برگزار شد، با اشاره به اینکه در جامعه‌ای که فقر و نابرابری وجود دارد نمی‌توان انتظاری از فعالیت مدنی داشت، گفت: امروز مبارزه با فقر یک مساله مهم است که شاخص‌های مختلفی دارد و فرد فقیر کسی نیست که درآمد کمی دارد بلکه کسی است که از شانیت انسانی خود برای رشد خارج شده است.
وی اظهار داشت: بحث مبارزه با فقر امروز وارد دانشگاه شده و ما در دانشگاه‌های فرانسوی و آلمانی و کشورهای اروپایی کرسی‌های مطالعاتی مبارزه با فقر را می‌بینیم زیرا مبارزه با فقر نیاز به دانش انباشته شده دارد تا بتوان براساس آن یک روش شناسی انجام داد.
شریعتی افزود: در دانشگاه‌های داخل کشور نیز باید این مساله در سرفصل هایی همچون فقر و سالمندی، فقر و زنان، فقر روستایی، فقر و مسایل اجتماعی و... به عنوان تحقیقات، مورد توجه جدی قرار بگیرد و فقط به برگزاری همایش بسنده نشود.
شریعتی با اشاره به بنیادگرایی دینی در دنیا گفت: امروز شاهد هستیم بنیادگرایی دینی در خشن‌ترین شکل آن از ابزار فقر بهره می‌گیرد همچون داعش که سربازانش را از جامعه فقیر و افراد فقیر می‌گیرد و به همین دلیل توجه به مبارزه با فقر باید در مقیاس جهانی مورد بررسی قرار گیرد.
به جای مبارزه با فقر، محروم‌داری می‌کنیم
یاسر باقری مدیر گروه موسسه مطالعات پژوهشی تامین اجتماعی گفت: از سال ۷۵ اولین بحث‌ها درباره مبارزه با فقر در دولت مطرح شد و دولت قرار بود لایحه‌ای را ارایه کند اما این لایحه تا بهار ۷۷ ارایه نشد و بعد از آن که دوبار پیش نویس آن به مجلس ارایه شد در بهار ۷۷ توسط دولت خاتمی پس گرفته شد.
وی ادامه داد: از نگاه دولتمردان چیزی به عنوان فقر وجود ندارد بلکه آنچه وجود دارد نبود امکانات است به همین دلیل نیز در مجلس وقتی درباره فقر صحبت می‌شود بیشتر بحث ارایه امکانات مطرح می‌شود که نتیجه این سیاست ها آن شده است ما به جای مبارزه با فقر، محروم‌داری کنیم.
سال ۵۶ حدود ۴۶ درصد مردم زیر خط فقر مطلق بودند
رضا امیدی با اشاره به اینکه گسترش فقر در کشور مربوط به دهه‌های گذشته نیست بلکه با کودتای ۱۳۳۲ آغاز شده است، گفت: بعد از توقفی کوتاه مدت در دهه ۵۰ روند افزایش فقر بیشتر شد و در سال ۵۶ از کل جمعیت ایران ۴۶ درصد زیر خط فقر مطلق بودند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز تا سال ۸۵ این روند نزولی بود اما از سال ۸۵ افراد زیر خط فقر دو برابر شدند و در سال ۹۰ دوباره این شوک وارد شد و افراد زیر خط فقر افزایش پیدا کردند و در سال ۹۷ نیز با شوکی مجددی که وارد شد افراد زیر خط فقر در حال افزایش هستند.
وی ادامه داد: در میان استان‌ها ما شاهد هستیم که استان‌های مرز نشین دارای بیشترین فقیر نشین هستند و نکته جالب این است که استانی مانند هرمزگان که چهارمین استان از لحاظ درآمد است بعد از سیستان و بلوچستان دومین استان است که زیر خط فقر قرار دارد.
برای مقابله با فقر راهی جز مقابله با نابرابری وجود ندارد
امیدی با اشاره به اینکه برای مقابله با فقر راهی جز مقابله با نابرابری وجود ندارد، گفت: نهادهای مدنی در کشور نمی‌توانند برای از بین بردن فقر کمک کنند زیرا این نهادها و NGO در کشورهایی اثرگذارند که افراد زیر خط فقر دو الی سه درصد هستند و در ایران که میانگین افراد زیر خط فقر ۳۰ درصد است نمی‌توان دل به موفقیت آنها بست.
وی با اشاره به اینکه امروز دولت و بازار با هم دوست هستند، گفت: امروز ما دچار سرمایه‌داری رفاقتی هستیم یعنی دولت و بازار با هم رفیق و دوست هستند به همین دلیل مشاهده می‌کنیم همزمان فردی هم وزیر دولت است و هم کاسب بازار است.
