مگر می‌توان منکر تلخی‌ها و دردهای اجتماعی شد

اولین پاسخ ممکن است ایجاد سرگرمی باشد که البته به برکت سیاست‌های بعضا غریبی که طی 40 سال پیش گرفته‌‌ایم، دیگر، بیان اینکه من فیلمساز، فیلم می‌سازم تا شما را سرگرم کنم، جواب قانع کننده‌ای باشد و چه بسا با هزار جور عذر و بهانه و خجالت، آن را بر زبان آورد.

یک فیلمساز چه فیلمی باید بسازد؟

یادآوری می‌کنم، ما داریم درباره سینما صحبت می‌کنیم نه تلویزیون. آیا می شود کسی که ماه‌ها گرسنگی کشیده و یا در کویری، برای چندین ساعت، به دنبال آب بوده و چه بسا آن را نیافته و یا نهایتاً به زحمت یافته، توقع داشته باشیم چرا بیان سیر حوادثی که منجر به یافتن غذا یا آب شده، تا این حد تلخ است؟

فیلمساز اول بالذات، بیان دردها و مصائب اجتماعی را وظیفه خود می‌داند اما راه حل آن را اتفاقا مراکزی مثل نهاد مذکور باید طی تعامل سازنده‌ی که با هنرمند برقرار می‌کند، بیان نماید.

مگر می‌توان منکر تلخی‌ها و دردهای اجتماعی شد؟ اتفاقاً شمایِ استراتژیست باید زودتر از فیلمساز، متوجه شوی و در صدد پیدا کردن راهکار باشی. شما باید راه برون رفت از سیاهی‌ها را با تعریف جدیدی که از امید و امیدواری می‌کنی، پیش روی مخاطب بازخوانی کنی. دوربین و اندیشه فیلمساز، موضوعش را شکار کرده، اما اینکه، شما چقدر همسو با شکار هستی، بحث دیگریست.

دوستان استراتژیست از مفهوم آزادی از نوع اجتماعی‌اش صحبت می‌کنند و این امر را و زیاد پرداختن به آن را، خُرده می‌گیرند و در نهایت تعجب، از عدم پرداخت و توجه فیلمساز به آزادی‌های سیاسی گله‌مند هستند!

اتفاقاً سه فیلمی را که مستثنی کرده‌اند، مهر تأییدی است که نگارندگان این تحقیق سفارشی، باسینما، سینماگر و دغدغه‌شان فاصله نجومی دارد.

جای بسی تأسف دارد که سیطره تکنولوژی را عامل مرگ احساس و فانتزی قلمداد می‌کنند، حال آنکه، فراموش کرده‌اند، تحقق و تجلی فانتزی و احساسات، بی نهایت وابسته به پیشرفت‌های تکنولوژیک است.

فراموش نکنیم فیلمساز، فیلمش را می‌سازد، شما هم براساس جایگاهی که دارید، ملزم به بازتعریف‌های جدیدی از مباحثی خواهید بود که تخصصش را دارید ولی متأسفانه به دلایل مختلفی که جای طرحش در این مقال نیست، نه شما نه فیلمسازان نخواستید فارغ از هیاهوی رایج، در فضایی به دور از عصبیت‌های روزگار، کنار هم بشینید و طرح نویسی دراندازید. عصاره و حاصل زحمات شما در صنوف مختلف سینمایی را طی 10 روز دیدن، کار سهل و مغتنمی است اما فراموش نکنیم و نکنید که این امر، حاصل خون دل خوردن‌های بی‌شمار مدیران سینمایی و هنرمندان آن است. شما با دعوت یا بی‌دعوت بر این سفره، زانو زده‌اید، پس حرمت صاحبخانه و بضاعتش را که خالصانه در معرض قضاوت شما قرار داده، پاس بدارید. اگر زیرساخت‌های استراتژیک را طی مناسبات موسوم بیان فرمایید. صنوف سینمایی ایران حداکثر بهره‌برداری را خواهند برد.