تخصص نویسنده نوشتن کتاب است نه فروش آن

نسیم مرعشی (نویسنده) در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در پاسخ به سوال که نویسندگان؛ خود برای معرفی داستان ایرانی در جامعه چه اقدامی می‌توانند انجام دهند، گفت: فکر می‌کنم این سوال را بهتر خود ناشران پاسخ بدهند. واقعیت این است که درباره این موارد خود نویسندگان نمی‌توانند نظری بدهند و اساسا تخصص نویسنده نوشتن کتاب است نه فروش کتاب.

مرعشی همچنین درباره چرایی عدم تاثیرگذاری قابل قبول جوایز ادبی ایرانی با وجود تنوع آن‌ها بر معرفی و فروش کتاب‌ها، بیان کرد: مشکل برزگ اینجاست که چاپ کتاب در ایران را با چاپ کتاب‌های انگلیسی مقایسه می‌کنند یا مثلا جوایز ادبی ایرانی را با نوبل و ‌بوکر و.... مقایسه می‌کنند. درنظر داشته باشید که تعداد خواننده به زبان انگلیسی اصلا قابل مقایسه با تعداد خوانندهٔ زبان فارسی نیست. به نظر من، مقایسه جوایز ایرانی با خارجی و تاثیری که روی مخاطب دارند، از پایه اشتباه است.

این نویسنده ادامه داد: جوایز ادبی در ایران هم تاثیرات زیادی دارند و کسی که مخاطب ادبیات است و خبر‌ها را می‌خواند همین که نام یک اثر را چندین بار می‌شنود، برایش مشخص می‌شود که بالاخره اثر مذکور از فیلتر چند داور گذشته و طبعا به خوانده شدن کتاب کمک می‌کند. اما باید توقعات منطقی‌تری هم داشته باشیم و در نظر بگیریم چه تعداد کتابخوان در ایران داریم و کتاب‌هایمان در چه تیراژی منتشر می‌شود؟

خالق رمان «پاییز فصل آخر سال است» سپس با رد فیلترهای داوری تکراری در جوایز ادبی و از بین رفتن مرز جوایز ادبی خصوصی و دولتی اظهار داشت: من این موضوع را قبول ندارم. عرصه ادبیات بسیار گسترده است و سلایق داور‌ها در جوایز بسیار مختلف و متفاوت. مثلا کتابی که در یک جایزه نامزد می‌شود در جایزه دیگری ممکن است حتی در مرحله اول هم پذیرفته نشود. این تفاوت هم اصلا چیز بدی نیست و خیلی بهتر است که سلیقه داوران با همیگر متفاوت باشد، همان‌طور که سلیقه خوانندگان با یکدیگر متفاوت است. مثلا کسانی که در حال حاضر کسانی که جایزه احمد محمود و جایزه جلال آل‌احمد را داوری می‌کنند خیلی با هم متفاوت هستند.

مرعشی درباره تاثیر منفی مسائل حاشیه‌ای بر جوایز ادبی ایران و عدم ماندگاری آن‌ها گفت: اینکه در مورد داوران یا انتخاب‌های جوایز نظر داده می‌شود از نظر من به معنی حاشیه‌ نیست، آدم‌ها می‌توانند درباره داور‌ها نظر بدهند. حاشیه مقوله بزرگ‌تری است. اینکه مثلا مردم بگویند فلان داور با فلان نویسنده در ارتباط است و این روی داوری‌ها اثر گذاشته و چیزهای از این دست. من فکر می‌کنم داوران جوایز به خاطر اعتبار خودشان هم روابطشان را دخیل انتخاب‌هایشان نمی‌کنند.