خواننده کنسرت نمایش «مجنون آن لیلی»:
جریان موسیقی رایج فضای پاپ و مردم‌پسند را تحمیل می‌کند
امیدوارم آوازم در نمایش بیان‌گر شوریدگی مجنون باشد
هادی فیض آبادی بیان کرد: در طراحی آواز «مجنون آن لیلی»، مهم‌ترین بخش، بُعد روایی بود؛ برای من بیان اهمیت دارد و باید کلمات بدون هیچ حرکت اضافه‌ای و تزیینی درست به گوش مخاطب برسد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، «مجنون آن لیلی» نوشته محمود متوسلیان و کارگردانی و آهنگسازی پیمان خازنی یکی از آثاری است که به زودی در تالار حافظ تهران روی صحنه می‌رود. تهیه‌کنندگی این اثر با روایت رشید کاکاوند به عهده ساسان سالور و حمیدرضا علی‌نژاد است و بازیگرانی چون عمار تفتی، ملیکا شهاب، سپیده موسوی، رز ایزدی، آتنا قرائی و علی تیمورفامیان در آن ایفای نقش می‌کنند.
گفتنی است سرپرست گروه موسیقی و نوازنده سنتور نمایش «مجنون آن لیلی» به عهده ملینا فرجی است و هادی فیض‌آبادی، زهره فیروزی و امید نصری خوانندگانی هستند که در این اثر نمایشی حضور دارند. آتنا قرایی، ملینا فرجی، آنیتا هراتی، حمید اسماعیل‌زاده، همخوان: سیما نوروزیان و امیر نوروزیان نیز نوازندگان نمایش هستند.
هادی فیض‌آبادی که سال گذشته در جشنواره موسیقی فجر جایزه «باربد» دریافت کرده، گفت: جایزه باربَد تندیسی است که هرساله به برگزیدگان جشنواره موسیقی فجر اهدا می‌شود. مجموعاً در ۷ گرایش، ۱۶ جایزه باربد اهدا می‌شود و در سال ۱۴۰۲ خوشبختانه موفق شدم جایزه باربد و مقام اول خواننده موسیقی دستگاهی را دریافت کنم و در جشن تندیس حافظ نیز در آهنگسازی قطعه دیدار یار را کاندیدا شدم.
وی درباره همکاری‌اش با پیمان خازنی بیان کرد: سال‌هاست که ایشان را می‌شناسم و خوشبختانه در «مجنون آن لیلی» همکاری داریم. درادامه هم کار را دیدم قطعات را شنیدم و الان هم با اشتیاق در کنار پروژه هستم.
فیض‌آبادی بیان کرد: این پروژه اتفاق جذابی برای من و مخاطب خواهد بود. معتقدم مخاطب پس از دیدن این کنسرت‌نمایش با حال و خاطره‌ای خوب سالن را ترک می‌کند.
این خواننده و بازیگر تئاتر با اشاره به اهمیت ادبیات و شعر، یادآور شد: زندگی یک ایرانی و شخص فارسی زبان با ادبیات کلاسیک و غنی ما درهم تنیده شده و بخشی از زندگی روزمره همه ما با ادبیات کهن عجین شده است. کمتر فارسی زبانی را می‌توان سراغ داشت که داستان لیلی و مجنون نظامی، را نشنیده باشد. با این حال در این کنسرت‌نمایش هرچند با آشنایی کامل نسبت به داستان لیلی و مجنون وارد سالن می‌شود، ولی با روایت‌های جدیدی که قرار است در «مجنون آن لیلی» ارائه شود، تجربه جدیدی نسبت به محفوظات ذهنی پیشین خود خواهد داشت.
فیض آبادی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره جایگاه موسیقی دستگاهی ایران در میان مخاطبان امروز توضیحاتی داد.
او تاکید کرد: مخاطب امروز ممکن است، کمی نسبت به آواز و موسیقی ردیف دستگاهی ایرانی، آگاهی و شناخت کمتری داشته باشد. جریان موسیقی رایج بین عموم، فضای موسیقی پاپ و مردم‌پسند را تحمیل می‌کند و شاید شنیدن یک شعر و داستان غنی که مربوط به قرن ششم قمری است و به همراه ارکستر موسیقی سنتی ایرانی به ظاهر در حوصله مخاطب امروزی نباشد؛ اما وقتی با مجموعه و پروژه‌ای درخور مواجه می‌شود، قطعا در کنار لذت بردن از این ترکیب بی‌نظیر به فرهنگ و هنر ملی خود افتخار می‌کند و به غنای موسیقی و ادبیات خود می‌بالد.
وی تصریح کرد: تجربیات دیگری برای حضور در صحنه نمایش داشته‌ام و صحنه برای من مقدس است؛ زیرا اهالی فعال در این زمینه، همواره با تمام مشکلات پیش رو در کنار فعالیت خود با نگاهی اندیشه‌ورز سعی در اعتلای فرهنگ عمومی جامعه دارند.
این خواننده و آهنگساز اذعان داشت: همکاری با خواننده‌های دیگر برای من جذاب بوده است. در پروژه اپرای حافظ، خیام و…با چند خواننده تجربه فعالیت داشتم و این اتفاق موجب می‌شود در موسیقی رنگ‌های صوتی دیگر به گوش مخاطب برسد و این گوناگونی صداها در یک اثر هنری برای مخاطب جذاب‌تر خواهد بود.
فیض‌آبادی درباره فعالیت‌های دیگرش نیز توضیحاتی داد. او گفت: پروژه‌های موسیقایی و آوازی شخصی نیمه کاره‌ای دارم که امیدوارم بتوانم آن‌ها را به سرانجام برسانم.
او درباره مقوله آواز در نمایش «مجنون آن لیلی» هم توضیحاتی ارائه کرد.
وی بیان کرد: در طراحی آواز «مجنون آن لیلی»، مهم‌ترین بخش، بُعد روایی نقش مجنون بود؛ برای من در این پروژه بیان اهمیت بیشتری دارد و معتقدم باید کلمات و اشعار در کنار بخش‌های آوازی به درستی به گوش مخاطب برسند و سعی‌ام برآن است که آوازم شوریدگی مجنون را در این اثر تداعی کند. در اینباره جا دارد از راهنمایی‌های دوست عزیز و هنرمندم محمود توسلیان نویسنده این اثر در جهت شناخت و تعاملم با این نقش تشکر کنم.
هادی فیض‌آبادی در پایان گفت: پیمان خازنی، آهنگساز و نوازنده‌ای است که به او و آثارش علاقه‌مند هستم؛ او به دور از تکلف‌های مرسوم و دست وپاگیر برخی دیگر که بیشتر جنبه خود نمایی دارند، به شعر و آهنگسازی نگاهی روان و پیش برنده دارد، که شنونده و مخاطب را بی‌هیچ پیش زمینه شنیداری قبلی، به راحتی همراه می‌کند؛ به طوری که این قطعات و ملودی‌ها را هر چند که جدید و نو هستند گویی سال‌هاست شنیده و زمزمه کرده‌ای. در نهایت امیدوارم از دیدن و شنیدن این کنسرت-نمایش لذت ببرید.
