یک ملت، یک دولت، آن‌هم به رأی ملت

به گزارش ایلنا، متن یادداشت علی ربیعی به این شرح است:

«امروز دوازدهم فروردین است. متاسفانه نمی‌دانم چه شد که دوازده فروردین که یکی از معنادارترین روزهای تاریخ ملت ایران است کمتر دیده و پیرامون آن سخن گفته شده و ارزش‌های آن مورد بحث قرار گرفته است. شاید یکی از دلایل آن قرار گرفتن در تعطیلات نوروزی و شاید هم بی‌توجهی عده‌ای که علاقه‌ای به صندوق رای ندارند به بار معنایی این روز است.

ما اکنون در این ایام نوروزی، وارد چهلمین سالگرد تاسیس جمهوری اسلامی می شویم. این یک جشن "تاسیس " است، نه تخریب . چهل سال پیش در نخستین نوروز آزادی ملت ایران و در نخستین بهار رهایی از دیکتاتوری، ملت ما نیروی سازندگی و"تاسیس‌گری" خود را  در جریان یک رفراندم با شکوه ملی به نمایش گذاشت.

کدام انقلاب را در تاریخ معاصر سراغ داریم که انقلاب و انتخابات را به این زیبایی با همدیگر جمع کند؟ جمهوری اسلامی از میان گل‌ولای یک نبرد مسلحانه زاده نشد، این مولودی مبارک بود که در زهدان پاک و مشروع و منزه یک رفراندم متولد شد.

انقلابی که رهبری آن با شعارمحوری "رژیم غیرقانونی شاه" به مصاف دیکتاتوری رفت، در فردای پیروزی خود نیز جنبه ایجابی همین گفتار را به نمایش گذاشت و پایه‌های مشروعیت خود را بر زمین سفت و استوار رفراندم و انتخابات‌ها بنا نهاد.

این رفراندم چیزی نبود جز انعقاد یک قرارداد اجتماعی عظیم. میان شعار "یک ملت، یک دولت، آن‌هم به رای ملت" که مردم انقلابی ما در شرایط حکومت نظامی و خفقان سر دادند با رفراندمی که در فردای پیروزی انقلاب برای تایید آن گزاره اساسی و بنیانی برگزار شد، فاصله زیادی نیست.

اگر در نخستین سال پیروزی انقلاب ما یک رفراندم و چهار انتخابات داشتیم باید این را در روح دموکراتیک انقلاب جستجو کرد. انقلاب ما فاصله و مرزهای عبورناپذیر میان انتخابات و انقلاب و آزادی را برداشت و یک مفهوم تازه از هویت ملی عرضه کرد. مفهوم نوروزی هویت ملی و جمهوری اسلامی در نخستین نوروز تاسیس جمهوری اسلامی تجلی یافت. اما این یک نوروز مستمر است. پیمان و قرارداد اجتماعی جمهوری اسلامی باید در هر مقطعی متناسب با نیازهای نوین و مقتضیات زمانه در معرض نوسازی قرار بگیرد. انقلاب ما انقلاب نوروز شدن به روز شدن ملت ایران بود و ما باید این قدرت معنایی نوروز را در روح جمهوری اسلامی بدمیم.

نوروز یعنی آغازی دوباره یعنی نوسازی یعنی صلح با انسان ها وبا طبیعت.ما باید این مفاهیم را باید در 12 فروردین و13 فروردین به دو شکل مختلف در معرض غنی سازی مضمونی ومعنایی قرار دهیم .یعنی باید عید خودمان را مضاعف کنیم.جشن رفتن امر کهنه را با تولد یک امر جدید پیوند بزنیم. ما باید به‌گونه‌ای از نوروز واز نوروزی شدن ملت ایران در 12 فروردین سخن بگوییم و عمل بکنیم که فرزندان ما در مقابل تبلیغات بدخواهان مصون بشوند و هیچ ندایی برای بازگشت ارتجاعی به عقب در این کشور و در میان نسل جوان خریدار نداشته باشد.

12 فروردین یعنی تجلی اراده معطوف به تاسیس، یعنی قدرت تاسیس‌گری ملت، یعنی روزی که حق تعیین سرنوشت هر نسل به دست آن نسل، پشتوانه قانونی یافت و به یمن یک رفراندم باشکوه تثبیت شد.

آنچه که وظیفه ما در فردای چهل سالگی است حفاظت از صندوق رای به مثابه دستاورد انقلاب بزرگ ملت ایران است.

ما در این چهل سال باید نهاد های پیشاوپساصندوق رای را غنی می‌کردیم، چراکه رمز بقای ما همین صندوق‌ها هستند . نو شدن‌ها و حق انتخاب نسلی که در سایه رای و صندوق رای معنا می‌یابد . ما چهل سال پیش که صندوق رای را در جامعه استبداد  زده بنا نهادیم. در امتداد آن می‌باید شرایطی پدید می‌آوردیم که جامعه بتواند به سهولت بیشتر دیدگاه خود را به ثمر بنشاند. نهادهای اجتماعی که متضمن حضور سلایق مختلف در صندوق‌های رای شود . نهادهایی که بتوانند بعد از هر انتخاب بر نتیجه آن آزادانه نظاره کنند و این ثمره مولود انقلاب اسلامی را گرامی بداریم. راه ورود به صندوق رای را باریک نکنیم چراکه تاثیرگری صندوق دوام دهنده جمهوری اسلامی هم خواهد بود.»