مجلس معتدل تنها راه صیانت از دستاوردهای هسته‌ای است
حزب کارگزاران سازندگی با اشاره به اخلال‌هایی که این روزها در خصوص مذاکرات هسته ای صورت می گیرد با انتشار بیانیه ای یادآور شد: توفیق در توافق هسته ای یک دستاورد ملی است.
به گزارش ایلنا٬ در این بیانیه آمده است؛ گذار از سیاست خارجی به سیاست داخلی و تشکیل یک مجلس معتدل تنها راه عبور از تخریب و صیانت از دستاوردهای هسته‌ای در مذاکرات سویس است که رییس جمهور هم در سخنان اخیر خود به تامین امنیت و رقابت ازاد در انتخابات مجلس دهم توجه نشان داده‌اند
متن کامل بیانیه حزب کاگزاران سازندگی به شرح زیر است:
به نام خدا
نوروز سال ۱۳۹۴ در تاریخ ایران ثبت خواهد شد چراکه بهار طبیعت و بهار سیاست در آخرین روز این نوروز بر هم منطبق شد و همزمان با تحول طبیعی، تحولی سیاسی هم رخ داد و نمایندگان شایستهٔ ملت ایران پس از چند روز مذاکرات سخت در لوزان سویس بیانیه‌ای تاریخی برای توافق بر سر مسایل هسته‌ای صادر کردند.
بیانیه‌ای که خبر از «توافقی برای یک توافق» تاریخی در تیرماه ۱۳۹۴ می‌دهد. رسیدن به چنین نقطه‌ای برای دولت دکتر حسن روحانی تا همین جای کار یک پیروزی بوده اما به نظر ما؛ «کارگزاران سازندگی ایران» برای تداوم و تکامل این پیروزی ملی باید به چند نکته راهبردی توجه کرد:
اول
بیانیه سوییس حاصل نگرش و روش بازی «برد-برد» در دیپلماسی ایران و جهان است. بر مبنای این روش٬ هیچ یک از طرفین مذاکره را نمی‌توان برنده یا بازنده مطلق دانست٬ چرا که در این نوع مذاکرات٬ طرفین مختارانه تصمیم می‌گیرند برای رسیدن به حداقل توافق از حداکثر خواست‌های خود عبور کنند.
البته بر اساس بیانیه سوییس دستاوردهای ایران بسیار بیش از کف خواست‌های ما بوده اما هرگونه بزرگ‌نمایی یا کوچک‌انگاری دستاوردهای طرفین خطاست و در نهایت آن را باید از تاکتیک‌های تبلیغاتی متقابل محسوب کرد.
دوم
بیانیهٔ سوییس در یک کلام برای کشوری که نمی‌خواسته و نمی‌خواهد به سلاح هسته‌ای دست یابد، اما دستیابی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای را حق خود می‌داند، طلیعهٔ یک پیروزی است. در این بیانیه ایران به عنوان یک دولت دارای حق غنی‌سازی و فناوری هسته‌ای در چهارچوب قوانین و نهادهای بین المللی به رسمیت شناخته شده و امنیت این تاسیسات در چهارچوب حقوق بین الملل تضمین شده است.
این نه تنها کف خواست ایران به عنوان یک دولت متعهد به صلح که سطح بسیار مقبولی از خواست ایران برای به رسمیت شناخته شدن به عنوان یک کشور دارای فناوری هسته‌ای است. از سوی دیگر تثبیت جایگاه سیاسی ایران در منطقه خاورمیانه دستاورد مهم دیگر این مذاکرات است. ما نیز چون رییس محترم جمهور معتقدیم این توافق نه پایان٬ که آغاز تعامل گسترده و نوین ایران با جهان است.
ایران به مدد گفتمان انقلاب اسلامی، قدرت بازدارندگی، مشروعیت مردمی و تداوم انتخاباتی و سرانجام قدرت چانه‌زنی دیپلماتیک خود اکنون در نقطه تکامل تثبیت شدن به عنوان یک قدرت منطقه‌ای است. این مهم در مذاکرات سوییس و پس از آن در سخنان رییس جمهور آمریکا بازتابی غرورآفرین داشته و نشان داده که چگونه اراده یک ملت و مهارت یک دولت در کنار صلابت یک رهبر می‌تواند لابی‌های سنگین عربی و عبری را کم اثر کند، در عین حال که ایران خود را از صورت توهم یک تهدید به یک فرصت برای خاورمیانه بدل کند.
سوم
بدیهی است که هزینه‌های سنگین سیاست‌های نادرست دولت قبل چه در عرصه فنی و چه در عرصه سیاسی با بیانیه سویس به سرعت و سادگی جبران نمی‌شد. نهضت فناوری هسته‌ای ایران از دوران دولت‌های آقایان موسوی و هاشمی و خاتمی آغاز شده بود٬ یک دهه قبل در نقطه خوبی برای مذاکره و چانه زنی ملی با جهان قرار گرفته بود و علیرغم بدخواهی دشمنان ایران با دور اول مذاکرات در دهه هشتاد به ریاست دکتر روحانی -در دوره تصدی دبیری شورای امنیت ملی ایران-امکان این وجود داشت که پرونده ایران نه تنها به شورای امنیت نرود و نه تنها با تحریم‌های سنکین و ظالمانه مواجه نشود بلکه به جای تهدید به فرصتی برای تعامل ایران با جهان بدل گردد و از این رو بیانیه سعدآباد و توافق نامه پاریس در سال‌های ۱۳۸۲و ۱۳۸۳بدست آمد که براساس آن ایران ضمن بهره‌مندی از تکنولوژی هسته‌ای با دریافت مشوق‌های بین المللی در عرصه‌های اقتصادی و صنعتی نظارتهای جهانی بر برنامه هسته‌ای خود را می‌پذیرفت. امری که جز آن٬ از یک کشور متعهد به حقوق بین الملل انتظاری نمی‌رفت.
متاسفانه در آن مقطع ابتدا با تندروی «نو محافظه کاران» آمریکایی و سپس حاکم شدن افکار افراطی در قوه مجریه این توافق و توفیق از دست رفت و به تاخیر افتاد و اکنون با گذر از یک دهه سخت شامل تحریم‌ها و تخریب‌های اقتصاد ملی مهم‌ترین هنر دکتر روحانی -این بار در مقام رییس جمهوری- بازگرداندن ماجرا به یک دهه قبل است.
اکنون نباید ناجوانمردانه بار این دهه را بر دوش این دولت گذاشت و به گونه‌ای سخن گفت که گویی می‌توان راه غلط ده ساله را یک شبه اصلاح کرد. تحریم‌ها همیشه بوده و این دولت در این دور از مذاکرات تنها می‌تواند یک دسته از تحریم‌ها را که ناشی از دشمنی خارجی و سو تدبیر داخلی در پرونده هسته‌ای بوده را بردارد. قرار نیست دولت کنونی روابط ایران و غرب را به نقطه صفر برگرداند و به تعبیری تنها می‌توان به دهه هشتاد بازگشت و نه دهه‌های قبل و قبل‌تر!!!
دولت روحانی البته از نظر اخلاقی و سیاسی نمی‌تواند و نمی‌بایست در مذاکرات با بیگانگان حساب خود را از دولت قبل جدا کند و به عنوان یک دولت باید مسوولیت کلیه دولت‌های قبل را در مذاکرات بر عهده بگیرد چنان که چنین مسولیتی را بر عهده گرفت و ذره‌ای در تخفیف دولت سابق سخن نگفت و حتی سعی کرد ازتداوم غنی سازی در آن دولت بهره سیاسی بگیرد؛ چنان که دولت باراک اوباما هم در برابر میراث دولت جورج دبلیو بوش چنین کرد، اما تداوم این کار به خصوص از سوی جناح حامی دولت سابق در ایران و بار کردن خطا‌های دولت سابق بر سر دولت فعلی یک رفتار غیر اصولی و غیر اخلاقی است٬ به خصوص اگر هدف آن باشد که افکار عمومی را منحرف سازند و عبور یک شبه از یک دهه تحریم و سوء تدبیر دولت سابق را از این دولت بخواهند. در آن صورت حتی اگر دولت نخواهد یا نتواند٬ ما خواهیم گفت چه کسانی پرونده ایران را به سوی شورای امنیت سوق دادند و سپس هم قطعنامه‌های ان را ورق پاره خواندند در حالی که لغو همین ورق پاره‌ها عمر دیپلمات‌های ورزیده ما چون دکتر ظریف را گرفت!
چهارم
در تداوم همین رفتار غیر اخلاقی است که همزمان با لابی سنگین صهیونیستی برای سقط توافق تیرماه، افرادی تندرو و البته معدود در کشور تلاش موازی برای همین هدف مشترک را شروع کرده است. به جز تلاش‌های پنهان در عرصه علنی رفتار این افراد و جناح‌ها چند محور دارد:
۱. عصبانی کردن مذاکره کنندکان و وادارکردن آنان به دفاع و انتشار جزییات و تکنیک‌های مذاکرات که به نام شفاف‌سازی صورت می‌گیرد٬ اما در نهایت نوعی لو دادن و از آن بد‌تر ایفای نقش ستون پنجم در مذاکرات است. نقل اقوال کذب از مقامات عالی نظام و نیز پخش شایعات و اکاذیب درباره سران دولت از روش‌های این افراد است.
۲. متوقع کردن افکار عمومی با غیر اخلاقی‌ترین روش. تندرو‌ها می‌کوشند از یک سو با تصغیر مذاکرات و تشبیه و تشبه آن به عهدنامه گلستان و ترکمنچای (که‌گاه مانند رییس دولت سابق حتی از تلفظ و تمایز ان عاجزند و گلستانچای‌اش می‌خوانند!!!) دولت را تحقیر کنند و از سوی دیگر با دامن زدن به انتظارات ملت مانند ارزانی اقلام و رونق اقتصاد و... ملت را ناامید کنند.
دولت محترم باید متوجه این هر دو تاکتیک تخریب باشد و ضمن پرهیز از عصبانیت ملت را از مراحل و مراتب بازگشت به رونق و رفاه اقتصادی پس از یک دهه تحریم و تخریب آگاه کند. متاسفانه ضعف نهاد اطلاع‌رسانی دولت به خصوص با وجود ضعف‌هایی در صدا و سیمای که گاهی با منقدان دولت همسو می‌شود٬ مانع اصلی انجام این مهم است که باید فکری به حال آن کرد.
در چنین شرایطی ما کارگزاران سازندگی ایران به عنوان یک حزب سیاسی حامی گفتمان دولت از موضع مستقل و معتدل اصلاح طلبانه، وظیفه خود می‌دانیم که به روشنگری در این باره بپردازیم.
به نظر ما گرچه پیروزی در این مذاکرات پیروزی گفتمان اعتدال و اصلاح است٬ اما نباید ان را پیروزی یک جناح و حزب دید. این توفیق مقدر محصول همدلی و همزبانی دولت و ملت است و بدون شک بدون حمایت مقام معظم رهبری و مراجع عالی قدر ممکن نبود. نقش رهبری در گشایش باب بحث هسته‌ای در مبارزات انتخاباتی ۱۳۹۲، صیانت از رای ملت، اعتماد به دولت و باز گذاشتن دست مذاکره کنندگان و خلق گفتمان «نرمش قهرمانانه» راهبردی و تاریخی بوده است.
همچنان که نقش مردم در رای به این گفتمان در انتخابات ۲۴خرداد تاریخی و اساسی بوده است و هنوز رای مردم و اعتماد رهبری مهم‌ترین عامل در تداوم مسیر است. بر این اساس همان گونه که رییس محترم جمهوری در دو پیام خود در نوروز تاکید کردند باید انتخابات مجلس دهم به انتخاباتی فراگیر برای تثبیت گفتمان اعتدال در برابر افراط با حضور همه جناح‌های سیاسی اصولگرا و اصلاح طلب بدل شود.
مهم نیست کدام جناح چند کرسی را بدست می‌آورد، مهم این است که تفکر میانه روی و اعتدالگرایی به عنوان یک روش بر کشور حاکم شود و از دستاوردهای ملی مانند بیانیه سویس و توافق در پی آن پاسداری کند. ما مجلسی می‌خواهیم که به جای توهین، تدبیر بر ادبیات نمایندگان آن، حتی در جناح رادیکال و اقلیت، حاکم باشد. مجلسی که پشتوانه دولت پای میز مذاکره باشد. و این بیش از آنکه در گرو حاکمیت اصلاح طلبان یا اصولگرایان بر مجلس دهم باشد، در گرو حاکمیت اخلاق و عقل بر پارلمان است.
کارگزاران چون همیشه در این جهت خواهد کوشید و به همراه دیگر اصلاح طلبان می‌کوشد مجلس دهم متنوع، متکثر و معتدل شود.
ما با سپاس از زحمات دولت در عرصه سیاست خارجی که با همت و پایمردی دیپلمات‌های متبحری چون دکتر محمدجواد ظریف به میوه رسیده و با حمایت از نقش سیاست‌ساز ریاست جمهوری در این بخش از برنامه دولت و تعهد آن به ملت، از سخنان دکتر حسن روحانی مبنی بر ضرورت تشکیل یک مجلس متنوع و متکثر با رقابت آزاد همه احزاب استقبال می‌کنیم و آن را طلیعه گذار از سیاست خارجی به سیاست داخلی در برنامهٔ جبهه اعتدال و اصلاح می‌دانیم.
تنها راه صیانت از دستاوردهای سیاست خارجی دولت یازدهم، ساماندهی سیاست داخلی بدون دخالت دولت و با حضور بدنه سیاسی و اجتماعی حامی گفتمان دولت است. ما خواستار ورود دولت به عرصه رقابت سیاسی نیستیم، خواست ما حمایت دولت از تامین امنیت و حقوق رقابت سیاسی است. همان چیزی که در سخنان ریاست محترم جمهوری هم روشن بود. گام اول در پایان راه است و اکنون در آغاز یک گام تازه هستیم: بازگشت از تحریم و تخریب و گذار به تدبیر و امید.
حزب کارگزاران سازندگی ایران