ای‌کاش منش و روش مرحوم دعایی برای همه مدیران مطبوعات و روحانیون فراگیر می‌شد/ او از هرگونه افراط و تفریطی پرهیز داشت

حجت‌الاسلام فاضل میبدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در خصوص شخصیت حجت‌الاسلام سید محمود دعایی گفت: جناب آقای دعایی سوابق درخشانی داشت. سال‌ها در نجف و ایران در کنار مرحوم امام بودند و ویژگی اخلاقی و ذاتی خودشان را داشتند ایشان دارای حسن اخلاق، فروتنی، مدارا، خوش‌رویی و چهره‌گشایی بودند و واقعا یک شخصیت کم نظیر بودند. 

این عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم ادامه داد: چندبار به این مسئله اشاره کردم که ای‌کاش منش و روش آقای دعایی برای همه مدیران مطبوعات و روحانیون فراگیر می‌شد و همه دارای این اخلاق می‌شدند. مرحوم دعایی همه افراد را صاحب کرامت می‌دانست و سعی می‌کرد عزت همه را حفظ کند. بسیاری از اشخاصی که صاحب فضل و هنر بودند و ترد شده بودند آقای دعایی به آن‌ها تعظیم، اکرام و اعزاز می‌کرد. در صفحه ۳ روزنامه اطلاعات کسانی که نام‌شان پوشیده بود کسی آنها را نمی‌شناخت برجسته می‌کرد. عکسی از آنها به چاپ می‌رساند و چند سطری درباره‌شان می‌نوشت که آینه تمام قد ارباب فضل و هنر و ادب بود. مرحوم دعایی انصافا در روزنامه اطلاعات اعتدال خودش را حفظ کرد و از هرگونه افراط و تفریط پرهیز کرد و تمام اهل هنر و قلم ایشان را دوست داشتند. آقای دعایی شخصیت بسیار کم نظیری بود که همه را از خودش می‌دانست. 

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر این‌که فقدان چنین افرادی در فضای سیاسی کشور چه میزان به چشم می‌آید، بیان کرد: حضور آقای دعایی در عرصه مطبوعات قوی‌تر از سایر عرصه‌ها بود اگر کسی از دنیا می‌رفت و شخصی حاضر نمی‌شد برایش نماز بخواند آقای دعایی برای او نماز می‌خواند.

میبدی افرود: مرحوم دعایی تواضع بسیار کم‌نظیری داشتند رفتار و منشی که آقای دعایی داشت جزو ذات‌شان بود و نمی‌شود گفت آن را به دیگری انتقال داد شاید بتوان پاره‌ای از ویژگی ایشان را فراگرفت و در عرصه مطبوعات ترویج کرد، این‌که انسان تحمل داشته باشد، جزم اندیش نباشد، نگاهش به دور باشد و افق را بسیار باز ببیند. بله این‌ ویژگی‌ها را می‌شود به خصوص در برخی رسانه‌ها که بسیار تندروی دارند و افراد را ترد می‌کنند، استفاده کرد، باید گفت آقای دعایی درست عکس این رفتار را انجام می‌داد و به دنبال جذب افراد بود تا مخالف خودش را به موافق تبدیل کند.

وی تاکید کرد: اگر اخلاق ایشان در جامعه ما حاکم می‌شد، من فکر می‌کنم این کشور از جهت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی هیچ مشکلی نداشت اما متاسفانه این آدم‌ها مانند دُر نادر هستند و کمتر به آنها توجه می‌شود. ایشان ناگهان و زود از میان ما رفت؛ به قول سعدی صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید.