هادی دیندار ماند و دینداری را به ما آموخت

گرچه نام «هادی نخعی» بر جلد هفت اثر از آثار منتشر شده مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ (یا همان مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس فعلی) می‌درخشد و غیر از آن، دهها اثر محرمانه و منتشر نشده در آرشیو این مرکز به قلم او وجود دارد؛ اما آثار مرحوم دکتر هادی نخعی را نمی توان در همین «نوشته‌ها» محدود و خلاصه کرد. زیرا او به همراه چند تن دیگر از همراهان و همکاران پرتلاش خود، ردّی از نحوه نگرش و طراحی نظام روایتگری جنگ و طرح کتاب های روزشمار جنگ و تاریخ جنگ را برجای گذاشتند که نمی‌توان سایر کتب مرکز را از جمله آثار وی ندانست.

هادی نخعی، به معنای واقعی یک «استاد» بود، که باید باقیاتِ عمرِ پایان‌یافته‌اش را بیش از آن که در اوراق جلد شده‌ای به نام کتاب جستجو کنیم، در روح و روان انسان هایی بجوئیم که دست‌پرورده او بودند. 

هادی، استاد تاریخ نبود. ماده درسی اصلی او «انسانیت» و «اخلاق و ادب امروزی» بود. شاگردان هادی بیش از هر چیز، تحت تاثیر رفتارها، نگاه‌ها، نوع بینش اصولی انقلابی و اسلامی او، ادب و دقت نظرش بودند. 

او هنر و توانمندی استادی را نه با تعلّم در «روش‌های آموزشی نوین»؛ که با مایه گذاردن از درون و جان خویش به دست آورده بود. به همین جهت بود که توانست در یک دانشگاه کاملا صنعتی، در یک درس خشک تاریخی، بر دلهای دانشجویان خود غلبه کند. 

پشتکار، و همت هادی نخعی در کاری که به خود می‌سپرد تا انجامش دهد، نه مثال‌زدنی، که دست‌نیافتنی بود! وی گاه شبها از شدت خستگی و ادامه کار در همان اتاقی که در مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس داشت، به خواب می رفت. 

سه سال پیش، وقتی با انجام عمل جراحی بر مغز او، به دیدارش رفتیم، هادی دیگر آن هادی نبود. 

آن حافظه دقیق، آن جنب و جوش، آن دقت نظر و دقت بیان، و... همه و همه جای خود را به بیماری پیش‌رونده و طاقت‌فرسایی داده بود، و تنها از هادی، مهربانی و صراحتش باقی مانده بود. 

بیماری، مقدمه‌ای شد تا پرونده عمل مستقیم هادی در روز 19 آذرماه 1395 به دست خداوند سبحان بسته شود. هادی نخعی با همه مبارزات قبل انقلابش، با همه زحمات و نتایج درخشانش در عرصه علم و فرهنگ، با همه شاگردان خوبی که پرورش داد، قبل از سفر به دنیای دیگر نگران بود که مبادا چیزهایی که در اوایل انقلاب درباره این و آن نوشته بود، نادرست بوده باشد! با افسوس دردناکی از این دوره از عمر خود یاد می‌کرد که «اگر یکی از آن حرفها هم نادرست باشد، چه باید بکنم؟!»

هادی، با این دغدغه‌اش نشان داد که «دین‌دار» مانده بود و به ما آموخت که برای «دین‌داری» باید خیلی بیش از آن‌چه در جامعه اطرافمان رایج و جاری است، پرهیزگار و خداترس باشیم. 

نادر نوروزشاد

مسئول سایت مرکز تحقیقات و اسناد دفاع مقدس سپاه