صفاتاج در گفت‌وگو با ایلنا مطرح کرد:
شروط پیشنهادی عباس به اسرائیل از سال۱۹۹۱ مغفول مانده است/اگر امنیت تل‌آویو به صورت جدی به خطر نیافتد، مذاکرات نتیجه نمی‌دهد
اسرائیل هرگاه که احساس امنیت کرده است، تمامی تعهدات خود در خصوص فلسطین را نقض کرده و این روند تا زمانی که فشار بین‌المللی بر تل‌آویو نباشد ادامه خواهد داشت.
«مجید صفاتاج» تحلیلگر مسائل فلسطین با اشاره به شروط مطرح شده از سوی محمود عباس برای ادامه همکاری امنیتی با اسرائیل در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: سابقه همکاری تشکیلات خودگردان فلسطین به قبل از تشکیل این نهاد بر می‌گردد. در حقیقت از سال ۱۹۹۱ که مذاکرات اسلو شروع شد و نظارت آمریکا در زمان بوش پدر در پرونده صلح فلسطین آغاز شد، این همکاری‌ها وارد فاز اجرایی و عملیاتی شد و حتی باید بگوییم که فعالیت رسمی سازمان آزادی‌بخش فلسطین از آنجا شروع شد. این وضعیت منجر شد تا «قرارداد اسلو۱» تحقق پیدا کند و حکومت خودگردان فلسطین تاسیس شد.
وی ادامه داد: انتفاضه اول فلسطین باعث شد که نظریه‌پردازان اسرائیلی به مقام‌های سیاسی و امنیتی تل‌آویو اعلام کنند که اگر خواهان جلوگیری از کشت و کشتار یهودیان هستند باید برای امضاء توافق خودگردانی مناطق اشغالی گام بردارند که این موضوع توافق اسلو۱ را رقم زد اما اسرائیل از همان ابتدا تعهدات خود که در متن توافقنامه آمده بود را نقض کرد و زیربار هیچکدام از آنها نرفت. از این منظر پس از گذشت زمان اسرائیل بر سر قرارداد اسلو۲ به توافق رسید که متاسفانه در آن قرارداد هم شاهد بودیم که تعهدات اسرائیل بسیار کمتر از گذشته جلوه کرد.
هرگاه اسرائیل احساس می‌کرد که امنیتش در حال خطر است و تهدیدی از سوی فلسطینی‌ها و گروه‌های جهادی این جغرافیا متوجه تل‌آویو است، شاهد هستیم که آنها رسما اعلام می‌کنند که برای مذاکره آماده هستند. به گونه‌ای که پس از به راه افتادن هر انتفاضه اسرائیل رسماً اعلام می‌کند که باید مذا کرات صلح تشکیل شود؛ اما زمانی که شدت تنش و تهدید کم می‌شود، آنها تعهدات خود را نادیده می‌گیرند و تمامی آن را نقض می‌کنند.
این کارشناس مسائل اعراب و اسرائیل با اشاره به شروط سه گانه اخیر محمود عباس، گفت: در شروط محمود عباس به متن قرارداد اسلو و «مناطق الف» اشاره شده است که این مناطق شامل «شرق قدس، غزه و اریحا» می‌شود. این مناطق به غیر از غزه تحت اشراف و تصرف اسرائیل است و صهیونیست‌ها هرگاه که بخواهند می‌توانند به راحتی وارد این مناطق شوند و ساکنان آن را سرکوب کنند. این مناطق از ۱۹۹۱ از سوی تشکیلات خودگردان فلسطین مورد اشاره قرار گرفته است اما همچنان با گذشت ۲۵ سال همچنان هیچ تعهدی از سوی اسرائیل به ورطه اجرایی شدن در نیامده است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در مورد دو شرط محمود عباس که در خصوص استرداد زندانیان و اشراف تشکیلات بر گذرگاه‌ها بوده است باید بگویم، تا زمانی که اسرائیل از سوی جامعه جهانی زیر فشار نباشد صلح پایدار رقم نخواهد خورد. چراکه اسرائیل از گذشته تاکنون به هیچکدام از توافق‌نامه‌ها پایبند نبوده است و همین موضوع موجب به سرانجام نرسیدن پرونده صلح فلسطین شده است. به صورتی که پس از شروع انتفاضه الاقصی در سال ۲۰۰۱ اسرائیل احساس خطر کرد و پای میز مذاکره آمد اما پس از آرام شدن اوضاع این روند متوقف شد. از این منظر هر چقدر که فشار مردم فلسطین بر اسرائیل افزایش پیدا کند، ترس تل‌آویو هم بیشتر می‌شود و اگر چنین حالتی اتفاق نیافتد اسرائیل به سناریو‌های خود در اراضی اشغالی ادامه خواهد داد.
