«کریستین ساینس مانیتور»؛
بررسی تاثیر رای‌دهندگان مردد در انتخابات آمریکا: بلاتکلیف اما شگفتی‌آفرین
رای‌دهندگان مردد در انتخابات آمریکا ممکن است شگفتی بیافرینند و در نهایت باعث سنگین شدن کفه ترازوی آرا به نفع یکی از نامزدها شوند.
به گزارش ایلنا به نقل از کریستین ساینس مانیتور، سایه‌ای از تردید روی کارزار‌های انتخاباتی «هیلاری کلینتون»، نامزد دموکرات‌ها و «دونالد ترامپ» نامزد جمهوری‌خواهان در جریان روزهای واپسین رقابت‌های سنگین انتخاباتی در سال ۲۰۱۶ افتاده است.
«دونالد رامسفلد»، رئیس‌پیشین پنتاگون گفته است که این موضوع یک «ناشناخته آشنا است»: یک عامل متغیر محدود، یک ستاره تاریک که لبه‌هایش از دور دیده می‌شود اما تاثیرات آن محسوس نیست.
این موضوع به درصد تقریبی بالای رای‌دهندگانی مربوط است که پشت سر هیچ‌کدام از نامزدها قرار نگرفته‌اند. به طور معمول، چنین گروه‌هایی که هنوز تصمیمی در رابطه با انتخابات نگرفته‌اند، با نزدیک شدن ماه نوامبر طرف یکی از این نامزدها را می‌گیرند. واقعیت این است که بسیاری هنوز اعلام نکرده‌اند که در تقلا برای برگزیدن انتخاب خود هستند.
این دودلی غیرمعمول رای‌دهندگان آمریکایی یکی از دلایلی است که تحلیلگران انتخاباتی و موسسات برگزارکننده نظرسنجی‌ها، پیش‌بینی‌های خود برای انتخابات در روز سه‌شنبه را سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌پندارند. ممکن است آرا تقسیم شوند، یا ممکن است به یک سمت یا سمت دیگری حرکت کنند. ممکن است اصلا این آرا پای صندوق‌های انتخاباتی ریخته نشود.
«دن هاپکینز» استاد دانشگاه پنسیلوانیا در این‌باره می‌نویسد: «با توجه به آمار پایین هر دو نامزد، من فکر می‌کنم که رای شمار بالایی از مردمی که تا کنون از حمایت از هرکدام از نامزد‌های احزاب عمده خودداری کرده‌اند، به احتمال فراوان در رای‌گیری‌ها انعکاس خواهد یافت. این افراد ممکن است اصلا به رئیس‌جمهوری رای ندهند، یا ممکن است تنها به نامزد حزب سوم رای دهند.»
درصد کسانی که بخشی از این جریان هستند، بسیار بالا است. این‌گونه نیست که یک سوم از کسانی که حق رای دارند، به کلینتون و ترامپ رای نمی‌دهند. بلکه رقابت‌های انتخاباتی بسیار تنگاتنگ است. در مجموع، احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه، در سطح برابری در رقابت‌های ریاست‌جمهوری قرار دارند. درصد اندکی در اینجا یا آنجا ممکن است در رابطه با اینکه چه کسی به کاخ سفید راه‌پیدا می‌کند، تعیین کننده باشند.
هفت درصد گم شده
بر اساس نظرسنجی‌های «فایو‌ثرتی‌ایت» در سطح ملی، تا جمعه صبح، کیلنتون و ترامپ، ۸۷ درصد از آرا را از آن خود کرده‌اند. این نظرسنجی به کلینتون حدود ۴۵.۲ درصد و به ترامپ ۴۱.۹ درصد از آرا را تخصیص داده است. «گری جانسون»، از حزب لیبرترین نیز چهار و نیم درصد از آرا را از آن خود کرده است.
در مقابل، در همین زمان در سال ۲۰۱۲، «باراک اوباما»، رئیس‌جمهوری آمریکا و «میت رامنی»، نامزد جمهوری‌خواه وقت، حدود ۹۴ درصد از آرا را به خود اختصاص داده بودند. این آرا از منظر آماری بسیار به هم نزدیک بوده است. به گونه‌ای که هر دو نامزد ۴۷ درصد از آرا را کسب کرده بودند.
در نتیجه می‌توان گفت که تفاوت این دو انتخابات حدود هفت درصد از آرا است. این حاشیه‌ای است که کلینتون و ترامپ در سال ۲۰۱۶ از دست داده‌اند. با توجه به حال و هوای قابل توجه انتخابات، هرکدام از نامزدها ممکن است از طریق کسب آرای حزب سوم/رای دهندگان مردد به پیروزی دست‌یابد.
در یک سال انتخاباتی معمولی، چنین شکاف‌ها و اختلاف‌هایی اتفاق نمی‌افتد. این حقیقت که رای‌دهندگان مردد، در چالش‌های روز انتخابات تعیین کننده هستند، یک واقعیت اثبات شده قدیمی سیاسی است که به هیچ شاهدی نیاز ندارد.
«مت گروسمن» دانشمند علوم سیاسی و استاد دانشگاه ایالتی میشیگان و نویسنده کتاب «سیاست‌های نامتقارن: جمهوری‌خواهان ایدئولوژیک و منافع گروهی دموکرات‌ها» نیز تاکید می‌کند: «رای‌دهندگان مردد به طور معمول به صورت مساوی میان نامزدها تقیسم می‌شوند یا اصلا رای نمی دهند.»
این مسئله تا قسمتی صحیح است، چرا که به طور معمول اکثر رای‌دهندگان مردد به همان میزانی طرفدار یک حزب هستند که باقی رای‌دهندگان. آنها عاملین رای‌دهنده بیطرفی نیستند که هنوز منتظر یافتن نظر خود باشند.
متعصب و طرفدار، اما ناراضی و دلخور
«جان سایدز» و «لین واورک»، دانشمندان علوم سیاسی در کتاب مشترک خود در رابطه با کارزار انتخاباتی ۲۰۱۲ با نام «قمار» می‌نویسند که در حقیقت، بسیاری از رای‌دهندگان مردد، «طرفدارانی ناراضی» هستند. آنها رای‌دهندگان جمهوری‌خواه یا دموکراتی هستند که به نامزد حزب خود علاقه نداشته یا به هرحال از گزینه حزب متبوع خود ناراضی هستند.
این توضیحات ممکن است شمار بالای رای‌دهندگان در سال جاری را شرح دهد. در هرحال، ترامپ و کلینتون به طور بی‌سابقه‌ای، نکات منفی زیادی را دارند. ترامپ نامزدی حزب جمهوری‌خواه را به این دلیل به دست آورد که از تکثر آرای رای‌دهندگان برخوردار بوده و همچنین چالشگران و نامزد‌های دیگر حزبش به اندازه کافی این رقابت‌ها را از هم گسسته کرده بود. پیروزی کلینتون بر «برنی سندرز»، نامزد پیشین حزب دموکرات، در مقابل، فرایندی بود که نزدیک بود در نهایت تغییر کند؛ موضوعی که با پیشتازی‌های اولیه وی از منظر مالی و حمایتی متضاد بود.
بر اساس داده‌های تحقیقاتی پیو، رای‌دهندگانی که از انتخاب کلینتون در رقابت‌های اولیه حمایت نکرده بودند به طور قابل توجهی تمایل خود را به این نامزد حفظ کردند. رای‌دهندگان اولیه به ترامپ در حال حاضر نامزد خود را در «دماسنجی» با مقیاس‌های ۱۰۰ تایی حدود ۸۱ تخمین زده‌اند. آنها احساسات مثبت وی را تا این میزان پنداشته‌اند. جمهوری‌خواهانی که از نامزد دموکرات‌ها حمایت کرده بودند، ترامپ را از گرما و احساسات ۵۷ درجه‌ای برخوردار دانسته‌اند. رای‌دهندگان اولیه کلینتون نیز وی را ۸۱ درجه‌ای می‌پندارند و جالب است که سندرز از منظر رای‌دهندگان احساسات و گرمی ۵۹ درجه‌ای داشته است.
هاپکینز در نهایت می‌افزاید که در حال حاضر، کشاندن این رای‌دهندگان به خانه و رای به حزب متبوعشان اولویت نخست هر کدام از این نامزد‌های انتخاباتی محسوب می‌شود.
اما با توجه به فاصله اندک کلینتون و ترامپ، پیروزی ممکن است در توازنی نهفته باشد که منوط به تلاش هرکدام از احزاب برای موفقیت در جلب آرای رای‌دهندگان مردد است.
