نگاهی به وضعیت کاندیداهای ریاست‌جمهوری آمریکا
پایگاه خبری آتلانتیک در گزارشی وضعیت کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را بررسی کرد.
به گزارش ایلنا به نقل از آتلانتیک، باتوجه به این گزارش، برای نخستین بار طی مدت زمان طولانی، دیگر «دونالد ترامپ» جالب‌ترین موضوع در جریان مسابقه انتخاباتی ۲۰۱۶ آمریکا نیست. بخشی از کاهش جذابیت ترامپ به دلیل تغییراتی است که در نظرسنجیهای جدید رخ داده که در آنها وی برتری مطلق خود را از دست داده است. اما دلیل اصلی کاهش توجه عمومی به این میلیاردر آمریکایی، اتفاقاتی است که در میان سایر کاندیداهای جمهوری‌خواه افتاده است.
عالم سیاست دارای فراز و نشیب‌های فراوان است. برای مثال کمپین انتخاباتی «بن کارسون» و «کارلی فیورینا» را در نظر بگیرید که چه فراز و فرودهای زیادی داشته‌اند. محبوبیت کارسون از زمان برگزاری اولین مناظره جمهوری‌خواهان افزایش زیادی پیدا کرده است. باتوجه به نظرسنجیهای اخیر در میان کاندیداهای جمهوری‌خواه، کارسون پس از دونالد ترامپ، در رتبه دوم قرار دارد. کمک‌های مالی به کمپین انتخاباتی وی نیز افزایش داشته است.
فیورینا نیز به همراه دیگر کاندیداهای حزب جمهوری‌خواه که در نظرسنجی‌ها بین ۱۰ نفر اول جای نگرفته بودند، در همان روز مناظره اصلی کاندیداهای این حزب، در مناظره‌ای کوچک‌تر شرکت کردند و وی توانست در اکثر مباحث پیروز شده و محبوبیت خود را افزایش دهد.
اوضاع برای سایر کاندیداهای جمهوری‌خواه متفاوت بوده است. هواداران «اسکات واکر» به شروع مجدد کاندیدای خود فکر می‌کنند، «تد کروز» به اشتباهات ترامپ چشم دوخته است، «رند پاول» به کلی فراموش شده، کمپین «ریک پری» جلوی چشمانمان درحال از هم پاشیدن است و «جب بوش» نیز که زمانی در میان نامزد‌های انتخاباتی ۲۰۱۶ پیشتاز بود، اکنون در میان کاندیداهای جمهوری‌خواه در جایگاه سوم قرار دارد.
از طرفی در جناح دموکرات‌ها نیز وقایع جالبی رخ می‌دهد. «هیلاری کلینتون» همچنان در میان نامزد‌های دموکرات، با اقتدار در جایگاه اول قرار دارد اما به نظر نمی‌رسد مساله ایمیل‌های شخصیش را پشت سر گذاشته باشد. «برنی سندرز» نشان داد که فقط یک کاندیدای نوظهور نیست و در نظرسنجیهای اخیر پشت سر کلینتون و در بعضی مناطق بالا‌تر از وی قرار دارد. شایعات حضور «جو بایدن» معاون رییس‌جمهوری آمریکا در میان نامزد‌های دموکرات انتخابات ۲۰۱۶، نیز رقابت داخلی این حزب را جذاب‌تر کرده است.
اکنون به بررسی کاندیداهای ریاست‌جمهوری انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا می‌پردازیم:
نامزد‌های حزب دموکرات:
«لورنس لسینگ»
لسینگ استاد دانشگاه حقوق هاروارد و فعال سیاسی است. انگیزه اصلی وی اصلاح روش تامین مالی کمپین‌های انتخاباتی است، اما لسینگ همچنین از شدید‌تر کردن قوانین مالکیت (کپی‌رایت) حمایت کرده و تصمیم دارد قوانین اساسی ایالات متحده آمریکا را تغییر داده و آنها را به روز کرده و دوباره بنویسد.
لسینگ اعلام کرد که اگر تا فرارسیدن روز کارگر بتواند یک میلیون دلار از طریق کمک‌های مالی هوادارنش جمع‌آوری کند، آنگاه به عنوان کاندیدای ریاست‌جمهوری در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا، ثبت‌نام خواهد کرد. این در حالی است که وی تا زمان نوشته‌شدن این گزارش سه-چهارم این مبلغ (۷۵۰هزار دلار) را جمع‌آوری کرده است.
کمپین انتخاباتی استاد دانشگاه حقوق هاروارد، افرادی را در آمریکا هدف قرار می‌دهد که از نفوذ پول در سیاست این کشور ناراضی هستند. وی خود را به عنوان «رییس‌جمهور همه‌پرسی» معرفی می‌کند که تنها هدفش تصویب «قانون برابری شهروندان در سال ۲۰۱۷» است که یکی از نتایج آن محدود شدن کمک‌های مالی به کمپین‌های انتخاباتی خواهد بود.
«جو بایدن»
وی معاون کنونی رییس‌جمهوری ایالات متحده آمریکا است.
بایدن هنوز تصمیم نهایی خود را در رابطه با نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۶ نگرفته است. وی برای گرفتن این تصمیم با چالش‌های مختلفی رو‌به‌رو است: از یک طرف بایدن همواره آرزوی نشستن بر کرسی ریاست‌جمهوری را در سر داشته و انتخابات ۲۰۱۶ آخرین شانسش برای محقق کردن این آرزو است. از طرف دیگر وی به تازگی پسر خود را از دست داده است و به همین دلیل نگران است که شرکت در مسابقه انتخاباتی فشار‌های جبران ناپذیری برای خانواده‌اش به همراه داشته باشد.
شواهد حاکی از این است که جو بایدن به خاطر اصرار پسرانش، به کاندیدا شدن فکر می‌کند. البته گفته می‌شود که «استیو ریچتی» رییس سابق ستاد بایدن، در حرکت وی به سمت کاندیدا شدن، نقش اصلی را ایفا می‌کند. همچنین دموکرات‌هایی که اعتمادشان به «هیلاری کلینتون» در حال کاهش است، بایدن را جایگزین بالقوه‌ای برای همسر رییس‌جمهوری سابق آمریکا، می‌شمارند.
اما با وجود افت محبوبیت هفته‌های اخیر کلینتون، پیروزی بایدن در انتخابات درون حزبی و شکست دادن وی، بسیار دور از ذهن است. هر دو کاندیدای دموکرات دارای نقص‌هایی هستند و بایدن به ویژه با ۷۲ سال سن، کاندیدای مسن محسوب می‌شود.
باتوجه به روزنامه «تایمز»، بایدن تصمیم خود را تا اوایل ماه سپتامبر اعلام خواهد کرد.
«جیم وب»
وب قهرمان جنگ ویتنام و فرمانده سابق نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، نویسنده چندین کتاب و سناتور ایالت ویرجینیا بوده است.
هواداران وی را دموکرات‌های صلح‌طلب، دموکرات‌های محافظه‌کار اجتماعی و پوپولیست اقتصادی و کمپین «هرکس به غیر از هیلاری»، تشکیل می‌دهند.
بیانیه وب در حمایت از پرچم کنفدراسیون نشان می‌دهد، احتمال پیروزی وی در انتخابات درون‌حزبی دموکرات‌ها بسیار کم است.
«هیلاری کلینتون»
وی همسر رییس‌جمهوری سابق آمریکا، وکیل، وزیر امور خارجه در دور اول رییس جمهوری «باراک اوباما» و سناتور سابق ایالت نیویورک است.
اکثر دموکرات‌های آمریکا هوادار کلینتون هستند و احتمال پیروزی وی در انتخابات درون‌حزبی، بسیار زیاد است.
«لینکولن چیفی»
لینکولن، پسر سیاستمدار محبوب ایالت رود آیلند، سناتور جمهوری خواه و سپس فرماندار این ایالت بوده است. وی اکنون عضو حزب دموکرات است.
چیفی که در ماه ژوئن نامزدی خود در انتخابات ۲۰۱۶ را اعلام کرد هوادار چندانی ندارد و این مساله که چرا وارد رقابت برای ورود به کاخ سفید شده، بار‌ها و بار‌ها مطرح شده است.
احتمال پیروزی چیفی در انتخابات درون حزبی دموکرات‌ها بسیار پایین بوده و تقریبا غیر ممکن به نظر می‌رسد.
«مارتین اومالی»
وی سابقا فرماندار ایالت مریلند و شهردار بالتیمور بوده است.
اومالی نیز هوادار زیادی نداشته و از حمایت حزب دموکرات یا شخص با نفوذی بهره نمی‌برد.
وی اکنون شانس چندانی برای پیروزی در انتخابات درون حزبی ندارد و تنها در صورتی می‌تواند به آینده امیدوار باشد که کمپین هیلاری کلینتون از هم پاشیده و فضای کافی برای وی ایجاد شود.
«برنی سندرز»
سندرز بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۷ نماینده ایالت ورمونت در کنگره بوده و پس از آن به عنوان سناتور فعالیت کرده است.
هواداران وی را دموکرات‌های چپ‌گرا و افرادی که از انتخاب مجدد یک «کلینتون» به سمت ریاست‌جمهوری و حمایت وی از ثروتمندان نگران هستند، تشکیل می‌دهند.
زمانی که سندرز نامزدی خود را در انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد، پیروزی وی بسیار دور از انتظار به نظر می‌رسید. اما در نظرسنجیهای کنونی، سندرز گاهی شانه به شانه و حتی بالا‌تر از کلینتون قرار می‌گیرد. البته همانطور که کار‌شناسان اعلام کرده‌اند، رای‌دهندگان در انتخابات درون حزبی اصلی، به کاندیدایی تمایل خواهند داشت که احتمال پیروزیش در رقابت با نامزد حزب جمهوری‌خواه، بیشتر باشد.
نامزد‌های حزب جمهوری خواه:
«جیم گیلمور»
گیلمور فرماندار سابق ایالت ویرجینیا بوده و به مدت یک سال نیز در «کمیته ملی جمهوری‌خواه» فعالیت کرده است.
وی یک دوره کوتاه در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۸ کاندیدا شد، اما به سرعت هدف خود را تغییر داده و برای ورود به سنا تلاش کرد. گیلمور می‌گوید که در زمینه‌های امنیت ملی و اقتصاد، تجاربی در اختیار دارد که دیگر کاندیداهای حزب جمهوری‌خواه از آنها بی‌بهره هستند. اگر وی این سخن را در رابطه با دونالد ترامپ، مطرح کرده باشد، خیلی اشتباه نگفته است.
«جان کاسیچ»
وی فرماندار کنونی ایالت اوهایو است.
کاسیچ از لحاظ مالی از سایر کاندیدا‌ها سالم‌تر بوده و ثابت شده است که می‌تواند آرای کارگران را به دست بیاورد.
تحلیل گران بر این باورند که کاریزما و رفتار کاسیچ، مطلوب و مورد پسند تمام افراد جامعه نیست و همین امر احتمال پیروزی وی در انتخابات درون حزبی را کاهش می‌دهد.
«اسکات واکر»
واکر فرماندار ایالت ویسکانزین است و به دلیل سیاست‌های ضد اتحادیه‌ای، حمایت محافظه‌کاران و مخالفت لیبرال‌ها را به دوش می‌کشد.
واکر با عملکرد خوب به عنوان فرماندار در ایالت ویسکانزین، توجه بسیاری از جمهوری‌خواهان را به خود جلب کرده است. وی به عنوان فرمانداری محافظه‌کار، کارنامه خوبی داشته و در میان محافظه‌کاران هواداران زیادی دارد.
احتمال پیروزی واکر در انتخابات درون‌حزبی زیاد است. البته لازم به ذکر است که وی تاکنون سابقه هدایت کمپین در سطح کشور را نداشته و شخصیت جذابی ندارد. باوجود اینکه تحلیل‌گران برای واکر شانس زیادی قائل هستند و وی در نظرسنجیهای اولیه از حمایت خوبی برخوردار بود، اما با گذشت زمان و با شهرت گرفتن ترامپ، امید وی برای پیروزی کمرنگ شده است.
«کریس کریستی»
کریستی که اکنون دومین دوره فرمانداری در ایالت نیوجرسی را سپری می‌کند، در گذشته دادستان ایالات متحده آمریکا بوده است.
جمهوری‌خواهان مدرن که علاقه‌ای به «جب بوش» و «میت رامنی» ندارند، از کریستی حمایت می‌کنند.
باتوجه به رقابت سخت کاندیداهای جمهوری‌خواه و اینکه کریستی هواداران مخصوص به خود را ندارد، احتمال پیروزی وی بسیار پایین به نظر می‌رسد.
«بابی جیندال»
وی از اعضای سابق کنگره و فرماندار کنونی ایالت لویزیانا است.
هواداران جیندال را اکثرا محافظه‌کاران لویزیانا تشکیل می‌دهند، که تعداد آنها در مقایسه با محافظه‌کاران هوادار «تد کروز» و «مایک هاکبی» بسیار اندک است.
وی در انتخابات درون‌حزبی شانس چندانی ندارد، زیرا در سطح کشور هواداران چندانی ندارد و محبوبیتش در ایالت لویزیانا نیز کاهش یافته است.
«دونالد ترامپ»
ترامپ تاجر موفق، سرمایه‌گذار املاک، نویسنده و مجری تلویزیونی میلیاردر است.
هواداران وی را بخش بزرگی از رای‌دهندگان در نظر سنجی‌های حزب جمهوری‌خواه، بعضی از دموکرات‌ها و‌نژادپرستان تشکیل می‌دهند. این درحالی است که سایر جمهوری خواهان از این محبوبیت ترامپ، وحشت‌زده به نظر می‌رسند.
ترامپ همچنان در نظرسنجیهای حزب جمهوری‌خواه رتبه اول را دارد، اما منتقدان بر این باورند که آرای وی با نزدیک شدن به انتخابات اصلی، ریزش خواهد کرد.
«جب بوش»
جب، پسر و برادر دو رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا، دو دوره به عنوان فرماندار ایالت فلوریدا فعالیت کرده است.
جمهوری‌خواهان افراطی، جورج بوش (پسر) و حمایت‌کننده‌های مالی بزرگ وال استریت، خواهان پیروزی جب هستند.
درست زمانی که جب نامزدی خود را در انتخابات ۲۰۱۶ اعلام کرد، تکرار رقابت یک بوش و یک کلینتون بسیار محتمل به نظر می‌رسید. اما از آن زمان تاکنون هم کلینتون به دلیل مسائل ایمیل‌هایش در انتخاب شدن به عنوان کاندیدای حزب دموکرات تردید ایجاد کرده و هم بوش میدان را به رقبای سر سختی چون ترامپ واگذار کرده است. اما برای بوش همچنان امید وجود دارد. باتوجه به اینکه کمپین ترامپ، بوش را هدف اصلی حملات خود قرار داده است، تحلیل‌گران بر این باورند که در صورت ریزش محبوبیت وی با نزدیک شدن به روز انتخابات، هوادارانش به سمت جب بوش متمایل خواهند شد.
«ریک پری»
فرماندار سابق ایالت تگزاس، با امید فراوان در انتخابات ۲۰۱۲ کاندیدا شد، اما به سرعت از میدان رقابت کنار زده شد.
هواداران پری می‌گویند که وی نسبت به کاندیدای متوهم و با هدف نا‌معلوم سال ۲۰۱۲ متفاوت بوده و به فردی باهوش و مودب تبدیل شده است. اما اظهارنظر هواداران پری تفاوت چندانی در آرای وی در نظرسنجیهای این دوره ایجاد نکرده است.
«لیندسی گراهام»
سناتور ایالت کارولینای جنوبی، دوست نزدیک «جان مک کین» سناتور مطرح حزب جمهوری‌خواه بوده و در زمینه سیاست خارجی آمریکا، عقایدی جنگ‌طلبانه دارد.
گروهی از سناتورهای آمریکا از جمله مک کین و «کلی آیوت» از گراهام حمایت می‌کنند.
گراهام برای کسب آرای جمهوری‌خواهان در نظرسنجیهای پیش از انتخابات، در کمپین خود از سخنان جنگ‌طلبانه استفاده کرده و موفقیت‌هایی نیز کسب کرده است، اما تحلیل‌گران برای وی شانس زیادی قائل نیستند.
«جورج پاتاکی»
پاتاکی، سه دوره به عنوان فرماندار نیویورک فعالیت کرده است.
وی در میان جمهوری‌خواهان هوادار چندانی ندارد و حتی آرای «پایگاه جمهوری‌خواهان شمال شرق» را نیز که زمانی به شدت از پاتاکی حمایت می‌کرد، از دست داده است.
منتقدان و تحلیل‌گران انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شانس بسیار کمی را برای پاتاکی قائل هستند.
«ریک سنتروم»
وی بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۶ عهده‌دار کرسی سنا از ایالت پنسیلوانیا بوده و در انتخابات درون‌حزبی ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۲، رتبه دوم را کسب کرده بود.
هواداران سنتروم را محافظه‌کاران اجتماعی تشکیل می‌دهند و گروه یا افراد خاصی از وی حمایت نمی‌کنند.
با وجود اینکه سنتروم در انتخابات ۲۰۱۲ با شرایطی مشابه توانست آرای قابل توجهی را کسب کند و بر این باور است که مستحق پیروزی در این انتخابات است، اما تحلیل گران شانس وی را برای پیروزی در انتخابات درون‌حزبی جمهوری‌خواهان، اندک ارزیابی می‌کنند.
«مایک هاکبی»
هاکبی، فرماندار سابق ایالت آرکانزاس و مجری برنامه تلویزیونی خبری، در انتخابات سال ۲۰۰۸ کاندیدا شده و رتبه سوم را کسب کرده بود.
محافظه‌کاران اجتماعی و مسیحیان پروتستان خواهان پیروزی هاکبی هستند.
هاکبی در سال ۲۰۰۸ از حمایت عمده محافظه‌کاران بهره می‌برد، اما با گذشت زمان رقبای وی- تد کروز و بن کارسون- بسیاری از محافظه‌کاران را به سمت خود جذب کرده‌اند، با این وجود هاکبی در نظرسنجی تعدادی از ایالت‌ها صدرنشین بوده و تحلیل‌گران شانس پیروزی وی را هرچند اندک، اما محتمل می‌دانند.
«بن کارسون»
کارسون رییس سابق بخش جراحی مغز و اعصاب کودکان در بیمارستان «جان هاپکینز» است.
همانطور که گفته شد، بسیاری از محافظه‌کاران اکنون از کارسون حمایت می‌کنند.
انتخاب شدن کارسون به عنوان کاندیدای حزب جمهوری‌خواه خیلی دور از ذهن نیست، اما اگر روند گذشته تکرار شود، وی شکست خواهد خورد. باتوجه به ادوار گذشته، از زمان کاندیدا شدن «دوایت آیزنهاور» تاکنون هیچکدام از دو حزب عمده آمریکا، فردی که تاکنون در انتخاباتی سیاسی رقابت نکرده است را به عنوان کاندیدای نهایی معرفی نکرده‌اند، لذا امیدهای هواداران کارسون به تکرار کم‌سابقه تاریخ، گره خورده است.
«کارلی فیورینا»
فیورینا سابقه سیاسی قابل ذکری در کارنامه خود ندارد. وی به عنوان مشاور کمپین مک کین در سال ۲۰۰۸ وارد سیاست شد و در رقابت برای کسب کرسی سنا در سال ۲۰۱۰، شکست خورد.
فیورینا از نظر بسیاری از مردم و تحلیل‌گران کاندیدای جدی محسوب نمی‌شد. اما وی از فرصتی که در نخستین مناظره جمهوری‌خواهان به دست آورد، به خوبی استفاده کرده و نظر همه را نسبت به خود تغییر داد.
«مارکو روبیو»
روبیو دارای اصلیتی کوبایی-آمریکایی است و در سال ۲۰۱۰ با ورود به سنا در عرصه سیاست به شهرت رسید.
بسیاری از تحلیل‌گران وی را به عنوان کاندیدای پیشتاز حزب جمهوری‌خواه معرفی می‌کنند. روبیو ارتباط خوبی با اقشار و جهت‌های فکری مختلف موجود در جامعه آمریکا، برقرار کرده است. دموکرات‌های آمریکا نیز، بیشتر از هر کاندیدای جمهوری خواه دیگری، نگران پیروزی روبیو در انتخابات نهایی هستند.
«رند پاول»
وی از سال ۲۰۱۰ به عنوان سناتور ایالت کنتاکی، فعالیت می‌کند.
تحلیل گران سیاسی پاول را به عنوان یکی از جالب‌ترین سیاستمداران آمریکا معرفی می‌کنند، اما وی هنوز نتوانسته توجه رای‌دهندگان را به کمپین خود جلب کند. احتمال پیروزی پاول اگر شرایط تغییر نکند، نزدیک به صفر است.
«تد کروز»
کروز، معاون سابق دادستان کل آمریکا در زمان ریاست‌جمهوری جورج بوش (پسر) بوده و اکنون به عنوان سناتور ایالت تگزاس فعالیت می‌کند.
محافظه‌کاران افراطی، افرادی که مخالف «رند پاول» هستند و محافظه‌کاران اجتماعی، هواداران کروز را تشکیل می‌دهند.
کروز کار دشواری را برای پیروزی در انتخابات درون‌حزبی جمهوری‌خواهان پیش رو دارد. اما وی می‌تواند با یک استراتژی خوب، با ترامپ، بوش و سایرین رقابت نزدیکی داشته باشد.