استارمر در منطقه خطر؛ آینده نامعلوم نخست وزیر انگلیس
فشارهای سیاسی و اقتصادی نخست وزیر انگلیس را در شرایط بحرانی قرار داده و موجب گمانه‌زنی‌های زیادی برای ساکن شماره ۱۰ داونینگ استریت شده است.
به گزارش ایلنا، وبسیات خبری-تحلیلی نیو استیتمن در گزارشی به وضعیت بحرانی کی‌یر استرامر نخست وزیر انگلیس پرداخت.
صبح روز یکشنبه، هشت نخست‌وزیر پیشین زنده بریتانیا برای مراسم یادبود روز یادبود «سنتاف» گرد هم آمدند. صحنه‌ای که یادآور بی‌ثباتی یک دهه گذشته بود، زمانی که حزب محافظه‌کار بیش از هر حزب حاکم دیگری در تاریخ رهبر عوض کرد.
قرار بود دولت حزب کارگر کی‌یر استارمر به این آشفتگی پایان دهد، استارمر و اعضای کابینه‌اش با صدایی واحد اعلام کردند که «ثبات یعنی تغییر» اما اکنون، آن زمزمه که از سال‌های هرج‌ومرج محافظه کاران به آشنای گمانه‌زنی درباره رهبری که از سال‌های هرج‌ومرج محافظه‌کاران به یاد مانده، بار دیگر شنیده می‌شود. آیا این بار نتیجه متفاوت خواهد بود؟
شش هفته پیش، استارمر سخنرانی‌ای ایراد کرد که بیشتر ناظران آن را برای او فرصتی دوباره تا انتخابات ماه مه آینده دانستند. اما از برای او آن زمان اوضاع بدتر شده است. میزان محبوبیت حزب کارگر به پایین‌ترین سطح جدیدی رسیده و اکنون میانگین آرای حزب تنها ۱۸ درصد است و رای حزب در انتخابات میان‌دوره‌ای «کائرفیلی» به ۱۱ درصد سقوط کرده است. اکنون پرسشی که نمایندگان تمام جناح‌ها مطرح می‌کنند این است که: «این وضعیت تا چه زمانی می‌تواند ادامه یابد؟»
یکی از نمایندگان می‌گوید: «چرا باید صدها عضو شورا و همچنین اسکاتلند و ولز را قربانی کنیم؟» نماینده دیگری اضافه می‌کند: «شما نمی‌توانید پایین‌تر از لیز تراس سقوط کنید و دوباره بالا بیایید!»
یکی از دلایل شدت گرفتن بحث‌ها درباره آینده استارمر، انتخابات بهاری آینده است. حزب کارگر نگران از دست دادن فرصت بازپس‌گیری پارلمان اسکاتلند از حزب ملی اسکاتلند (اس‌ان‌پی)، یک شکست سنگین در ولز و نیز نتایج تاریخی ضعیف در لندن و سایر پایگاه‌های شهری خود است.
دلیل دیگر، بودجه است. در حالی که استارمر و ریوز آماده می‌شوند تا با افزایش مالیات بر درآمد، تعهد تعیین‌کننده‌ی حزب کارگر در مانیفست را زیر پا بگذارند، حتی وزرای دلسوز نیز این سوال را مطرح می‌کنند که آیا می‌توانند حزب کارگر را از این موضع در انتخابات عمومی بعدی رهبری کنند یا خیر. اگرچه ریوز در خط مقدم است، اما سرنوشت وزیر دارایی و استارمر از نظر دوستان و دشمنان به هم گره خورده است. یکی از وزرا می‌گوید: «اگر کی‌یر، راشل را برکنار کند، مدت زیادی طول نمی‌کشد که خودش هم برود».
در همین حال، حامیان پارلمانی «وس استریتینگ» به‌صورت مستقل از نمایندگان نظرخواهی کرده‌اند که آیا ترجیح می‌دهند او یا «آنجلینا رِینر» رهبر بعدی حزب باشند. نام‌های دیگری که مرتب مطرح می‌شوند عبارت‌اند از«شبانه محمود»، «بریجت فیلیپسون»، «دارن جونز»، «لوسی پاول»، «لوئیز هیگ»، (رهبر جدید جناح چپ میانه موسوم به تریبون) و البته «اد میلیبند» که براساس گزارش‌ها، در میان اعضای حزب کارگر دارای میزان تایید بیش از ۷۱ است.
ممکن است هیچ طرح مشخصی برای برکناری استارمر وجود نداشته باشد، اما متحدانش اکنون تهدید را آن‌قدر جدی گرفته‌اند که برای دفاع پیش‌دستانه آماده می‌شوند. یکی از وزرای نزدیک به استارمر هشدار می‌دهد: «همکاران باید به دقت فکر کنند درباره چه چیزی صحبت می‌کنند، زیرا اگر منظورشان به‌راستی چالش رهبری علیه نخست‌وزیر مستقر در یک سالگی دولت است، این کار بدون پیامد نخواهد بود. شما اینجا با رهبر اپوزیسیون یا رقابت برای معاونت سروکار ندارید. تاثیر چنین اقدامی بسیار عظیم خواهد بود در این مقطع یک رقابت رهبری حزب را کاملا نابود می‌کند».
در مواجهه با یک حزب و کشور ناآرام، شماره ۱۰ و شماره ۱۱ خیابان داونینگ (دفاتر نخست‌وزیر و وزیر دارایی) بیش از پیش آماده‌اند تا ماهیت چپ‌گرای یک بودجه مالیاتی و هزینه‌محور دیگر را بپذیرند. یکی از مشاوران ریوز می‌گوید: «ما ۱۴ سال رویکرد راست‌گرایانه را امتحان کردیم» و یکی از مشاوران ارشد استارمر نیز می‌افزاید: «این سیاست‌ها از دولت کارگر پیشین بی تردید چپ‌گراتر است». اشاره وی به اقدامات دولت در احیای مالکیت عمومی و مقاومت در برابر فشار شرکت‌ها برای تضعیف لایحه حقوق کارگران است.
دفتر نخست‌وزیر همچنان بر این باور است که بخت سیاسی استارمر تنها زمانی بهبود می‌یابد که بتواند نتایج ملموس‌تری به کشوری نشان دهد که از استانداردهای پایین زندگی و خدمات عمومی فرسوده خسته شده است. پرسش نگران‌کننده برای استارمر این است که تا چه مدت دیگر می‌تواند منتظر بماند.
