در گفت‌وگوی استاد دانشگاه آریزونا با ایلنا مطرح شد؛
بررسی دلایل خروج ایتالیا از ابتکار «کمربند- جاده»
استاد مطالعات جهانی در دانشگاه آریزونا گفت: کشورهای اروپایی به طور فزاینده‌ای روی ریسک‌زدایی از اقتصاد خود متمرکز شده‌اند و تمایلی به افزایش وابستگی اقتصادی خود به چین ندارند.
به گزارش ایلنا، «یوناس گاسمو» استاد مطالعات جهانی در دانشگاه آریزوناست. وی در زمینه توسعه جهانی و تجارت بین‌الملل تحقیق می‌کند.
یوناس گاسمو با اشاره به پرونده خروج ایتالیا از پروژه کمربند و جاده به خبرنگار ایلنا گفت: چند هفته پیش دولت ایتالیا تایید کرد که از ابتکار عمل چین تحت عنوان «کمربند و جاده» خارج می‌شود. دولت «جورجیا ملونی» نخستوزیر ایتالیا، پکن را از پایان مشارکت کشورش در این برنامه پیش از ضرب‌الاجل پایان سال آگاه کرده است. این یکی از بلندپروازانه‌ترین برنامه‌های تجاری و پروژه‌های عمرانی چین است و ایتالیا تنها کشور عمده غربی بود که در سال ۲۰۱۹ به آن پیوست. البته اقدام ایتالیا در آن زمان با انتقاد شدید آمریکا و سایر کشورها روبه‌رو شد.
وی افزود: همان‌طور که پیشتر گفتم، امضای این یادداشت تفاهم باعث دستپاچگی قابل توجهی در واشنگتن و سایر پایتخت‌های اروپایی شد، چراکه نگرانی‌هایی وجود داشت که نشان‌دهنده تغییر در مشارکت‌های تاریخی است. در خود ایتالیا هم این تفاهم‌نامه بدون مناقشه نبود. ماتئو سالوینی، وزیر کشور وقت و یکی از رهبران ارشد دولت ائتلافی در مارس ۲۰۱۹، آشکارا نسبت به این توافق شک داشت.
این پژوهشگر در ادامه عنوان کرد: قرار بود این تفاهم‌نامه در مارس ۲۰۲۴ منقضی شود، اما یک بند در توافق، دولت ایتالیا را ملزم می‌کند تا سه ماه قبل از تمدید خودکار توافق، تصمیم خود را برای خروج اعلام کند. انتظار تصمیم برای خروج از این توافق تا حد زیادی در ایتالیا و جاهای دیگر می‌رفت. بسیاری از مقام‌های ایتالیا، از جمله آنتونیو تاجانی، وزیر خارجه، اظهار داشتند که این توافق منافع اقتصادی مورد انتظار را برای ایتالیا به همراه نداشته است. در سال ۲۰۱۹، ایتالیا این معاهده را فرصتی برای تقویت صادرات کالاهای ایتالیایی به چین دید و با این حال، صادرات ایتالیا به چین در مقایسه با سایر اقتصادهای بزرگ اروپایی مانند آلمان و فرانسه، سهم بسیار کمی از کل صادرات ایتالیا باقی مانده است. علاوه بر این، طی دوره ۲۰۱۹-۲۰۲۳ واردات ایتالیا از چین در مقایسه با صادرات ایتالیا به چین رشد نامتناسبی داشته است و سرمایه‌گذاری‌های سطح بالا از چین همچنان محدود است.
وی افزود: تنش‌های فزاینده ایالات متحده و اتحادیه اروپا با چین نیز در حال تغییر برنامه‌های اقتصادی بسیاری از کشورهای غربی در قبال چین است. یک نشانه مهم تحقیقاتی است که اخیراً در مورد صادرات خودروهای برقی از چین توسط کمیسیون اروپا در سپتامبر ۲۰۲۳ آغاز شد. ایتالیا در دو سال گذشته روابط خود را با چین کاهش داده بود، آن هم در راستای نگرش بدبینانه‌تر نسبت به پکن در غرب. به عنوان مثال، این کشور نظارت خود را بر سرمایه‌گذاری‌های چینی به دلیل ترس از انتقال نامناسب فناوری، در زمان نخستوزیر سابق ماریو دراگی، که قبل از دولت ملونی و پیرو دولت کونته بود، تقویت کرده است.
این استاد دانشگاه افزود: از آنجایی که برخی تحلیل‌گران معتقدند که «جاده و کمربند» یک نوشداروی اقتصادی نخواهد بود، دولت ایتالیا شروع به ارزیابی مجدد کرد که آیا باید به عضویت خود ادامه دهد یا خیر. در سال گذشته، جورجیا ملونی، نخستوزیر ایتالیا، اشاره کرده بود که پیوستن به این توافق یک «اشتباه بزرگ» بود که او قصد داشت با کناره‌گیری از این ابتکار عمل، آن را اصلاح کند.
وی افزود: خروج ایتالیا ضربه دیگری به پروژه بلندپروازانه چین وارد می‌کند، زیرا کشورهای دریافت‌کننده با مشکلات بدهی دست و پنجه نرم می‌کنند، بانک‌های چینی به دنبال کاهش قرار گرفتن در معرض وام‌های پرخطر هستند و پکن با چالش‌های اقتصادی داخلی رو به رشد دست و پنجه نرم می‌کند. کشورهای اروپایی به طور فزاینده‌ای روی ریسک‌زدایی از اقتصاد خود متمرکز شده‌اند و تمایلی به افزایش وابستگی اقتصادی خود به چین ندارند. بنابراین به نظر من بعید است که اقتصادهای بزرگ به زودی به پروژه «کمربند و جاده» بپیوندد.
وی در پایان عنوان کرد: حمله پوتین به اوکراین و همسویی پکن با مسکو نیز ژئوپلیتیک را به موقعیت بحرانی بازگردانده و کشورهای اروپایی را نسبت به نیات پکن بدبین‌تر کرده است.
