مدیر عامل شرکت پتروپارس در گفت‌و‌گو با ایلنا مطرح کرد:
احتمال واگذاری توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی به پتروپارس / افزایش تولید ۵۰ میلیون متر مکعب گاز
فاز ۱۱جزو پروژه‌های اولویت دار جهت تخصیص منابع نیست اما جزو پروژه‌های مرزی است بنابراین از لحاظ محل مخزن حساس است.
مدیر عامل شرکت پتروپارس با اشاره به اینکه فاز ۱۱ پارس جنوبی جزو پروژه‌های اولویت دار به لحاظ تخصیص منابع نبوده اما جزو پروژه‌های مرزی و حساس است، گفت: ظرف هفته‌های آینده در خصوص واگذاری توسعه این فاز به پتروپارس تصمیم گیری می‌شود.
محمد جواد شمس؛ مدیر عامل شرکت پتروپارس در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا در خصوص برنامه‌های آتی برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی گفت: طبق اعلام شرکت ملی نفت ظرف هفته‌های آینده در مورد ادامه کار فاز تصمیم گیری می‌شود.
وی در خصوص دلیل قطع همکاری با پتروپارس برای توسعه فاز ۱۱ تصریح کرد: این مسئله دلیل خاصی نداشته اما در اختصاص منابع برای طرح‌ها پروژه‌هایی در اولویت قرار گرفتند که به میزان بیشتری پیشرفت داشته‌اند و زمان کمتر تا رسیدن به تولید داشته‌اند.
شمس خاطرنشان کرد: فاز ۱۱جزو پروژه‌های اولویت دار جهت تخصیص منابع نیست اما جزو پروژه‌های مرزی است بنابراین از لحاظ محل مخزن حساس است.
وی یادآور شد: فاز ۱۱ به اندازه دو فاز استاندارد است و با بهره برداری از آن۵۰ میلیون متر مکعب تولید گاز خواهیم داشت.
مدیر عامل شرکت پتروپارس در خصوص احتمال واگذاری دوباره توسعه این فاز به شرکت پتروپارس نیز اظهار داشت: ظرف هفته‌های آتی در این رابطه تصمیم گیری می‌شود و امیدواریم که این اتفاق بیفتد.
به گزارش ایلنا، در سال ۲۰۰۰ میلادی شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه برای توسعه بخش بالادستی فاز ۱۱ پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود ۱۰ میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و در نهایت در سال ۱۳۷۹ تفاهم‌نامه ای بین دو طرف امضا شد.
پس از امضای این تفاهم‌نامه شرکت پتروناس مالزی هم برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی پیشقدم شد و با توافقی سه جانبه شرکت ملی نفت ایران ۵۰ درصد، شرکت توتال فرانسه ۴۰ درصد و پتروناس مالزی ۱۰ درصد از سهام توسعه بخش بالادستی تا پایین دستی فاز ۱۱ پارس جنوبی را در اختیار گرفتند.
در سال ۱۳۸۵ و پس از انجام دنباله‌دار مطالعات مهندسی، پاکت‌های مالی و فنی توسعه این مگا پروژه گازی بازگشایی شد و همزمان با بازگشایی پاکت‌ها حساسیت‌های بین المللی نسبت به فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌‌ای ایران افزایش یافت.
در حد فاصل سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۷ توتال فرانسه به دلیل افزایش قیمت‌های جهانی فولاد و بالا رفتن هزینه اجرای این پروژه مشترک گازی به وقت کشی پرداخت و یک سری مذاکرات دنباله‌دار در تهران و اروپا بین دو طرف آغاز شد و در نهایت شرکت ملی ملی نفت ایران با پیشنهاد حدود ۱۰ تا ۱۱ میلیارد دلاری فرانسوی‌ها مخالفت کرد که سرانجام پای توتال از پارس جنوبی بریده شد.
چینی‌ها گزینه بعدی ایران برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی بودند. طرح در سال ۱۳۸۸ با هزینه چهار میلیارد دلار به آنها واگذار شد. طبق قرارداد، شرکت سی. ان. پی. سی چین موظف شد توسعه این فاز مرزی با کشور قطر را طی ۵۲ ماه تکمیل کند اما شرکت چینی کوچکترین اقدامی در جهت اجرای قرارداد صورت نداد. شرکت ملی نفت ایران نیز ۵۰ ماه بعد قرارداد با چینی‌ها را فسخ کرد.
طبق قرارداد با چینی‌ها باید طی ۵۲ ماه حجم تولید از این میدان به روزانه ۳۲۰ هزار بشکه برای مدت سه سال افزایش می‌یافت که بعد از گذشت حدود چهار سال این طرح کمترین پیشرفتی نداشت. پس از حدود چهار سال از حضور شرکت سی. ان. پی. سی در میدان آزادگان جنوبی، این شرکت به دلیل تعلل در توسعه این میدان مشترک با عراق در اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ خلع ید شد.
در زمان تحویل طرح توسعه میدان آزادگان جنوبی به چینی‌ها، ظرفیت تولید میدان روزانه ۵۰ هزار بشکه بود اما پس از چهار سال فعالیت، نه تنها ظرفیت تولید را افزایش ندادند بلکه با کاهش ۲۱ هزار بشکه ظرفیت تولید را به ۲۹ هزار بشکه در روز کاهش دادند!
این در حالی است که عراقی‌ها طی این مدت روزانه ۲۹۰ هزار بشکه از این میدان مشترک برداشت کرده‌اند و اگر بخواهیم عدم النفع ناشی از عدم برداشت طرف ایرانی را در نظر بگیریم این رقم به حدود ۳۸ میلیارد دلار افزایش می‌یابد.
